Σαμίρ Αμίν: “Tι θα έλεγα στον γιο του φίλου μου Ανδρέα"
Συνέντευξη του κορυφαίου οικονομολόγου Σαμίρ Αμίν στον Κ.τ.Ε. και τον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο
‘Αλλοι θα συμφωνήσουν, άλλοι θα διαφωνήσουν, πολλοί θα προβληματισθούν ή και θα σοκαρισtούν. Το προσόν όμως του Γαλλοαιγύπτιου οικονομολόγου Σαμίρ Αμίν, μέλους μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που επηρέασαν καθοριστικά την οικονομική σκέψη του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι ότι δεν μασάει τα λόγια του, δεν στρογγυλεύει τις ιδέες του και επιτρέπει επομένως να γίνει πραγματική συζήτηση και διερεύνηση σοβαρών προβλημάτων και εναλλακτικών λύσεων. Αυτό δηλαδή στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει η απίστευτη λογοδιάρροια χωρίς νόημα και περιεχόμενο των περισσότερων «διανοουμένων», δημοσιογράφων και πολιτικών μας κι αυτό που έχουμε απελπιστικά ανάγκη.
Μιλώντας για τον πατέρα του και τους ανθρώπους που τον επηρέασαν, ο σημερινός Πρωθυπουργός έλεγε, σε μια συνέντευξή του στον Γιάννη Διακογιάννη, το 2006 ...
Η συνέχεια >>> konstantakopoulos.blogspot.com, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ
3 σχόλια:
Τα βασικά προβλήματα στην Ελλάδα είναι :
1. Τεράστιος δημόσιος τομέας,
δυσβάσταχτος για ένα τόσο μικρό κράτος.
800.000 ΔΥ (και ίσως περισσότεροι αν ληφθούν υπόψη και τα ΝΠΔΔ-ΔΕΚΟ-ΟΤΑ και ευρύτερος δημόσιος τομέας).
Όταν Στην Σουηδία έχουν 100.000 δημόσιους υπαλλήλους καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει.
Η απόδοση των ΔΥ κατά μέσο κυμαίνεται στο 20% με 40% της απόδοσης των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (ανάλογα τον κλάδο).
Και αναφέρω τον μέσο όρο γιατί σίγουρα υπάρχουν και υπηρεσίες που γίνεται χαμός (8-10%), αλλά από την άλλη υπάρχουν και οργανισμοί φαντάσματα με υπαλλήλους που δεν δουλεύουν ποτέ.
Η λογική του να διορίζονται στο Δημόσιο όλοι οι αναξιοπαθούντες και τεμπέληδες έλληνες το έχει φέρει σε κατάσταση να είναι τεράστιο και πανάκριβο ΠΙΚΠΑ που δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να το πληρώνουν τα υποζύγια του ιδιωτικού τομέα.
2. Διαφθορά
Το 70% της διαφθοράς δεν είναι στη βουλή και στους πολιτικούς όπως εύκολα ξεστομίζουν όλοι, αλλά στους κατώτερους δημοσίους υπαλλήλους που έχουν μικροεξουσίες, και το μπαχτσίσι πάει σύννεφο.
Από το ΙΚΑ , τις εφορίες, το ΕΣΥ μέχρι τις πολεοδομίες, τα δασαρχεία, τα λιμεναρχεία, τους μπάτσους κ.ο.κ.
Φυσικά εκεί που ρέει το περισσότερο χρήμα , υπάρχουν και οι πιο βαθιές τσέπες και οι μεγαλύτερες κουτάλες.
Όταν πχ. ο Δήμος Αθηναίων δίνει ΕΝΝΙΑΚΟΣΙΑ ΧΙΛΙΑΡΙΚΑ για ένα portal GTP
καταλαβαίνουμε όλοι ότι τα 800 χιλιάρικα κάποιοι τα ροκανίσανε.
3. Έλλειψη συνείδησης - κοινωνικής ευθύνης.
Από τους μισούς έλληνες περίπου.
Από τον ηλίθιο που πετάει τα σκουπίδια του από το μπαλκόνι παίζοντας μπάσκετ με τους κάδους, μέχρι τον υπουργό που φτιάχνει αυθαίρετο παραβιάζοντας καταφανώς τη νομοθεσία και μας γράφει στα "τρυφερά" του όλους ή που οδηγά χωρίς κράνος μπροστά στις κάμερες κλπ. ,
από το τσογλάνι με την κουκούλα που καταστρέφει πανεπιστημιακό εξοπλισμό και ιδιωτική περιουσία για πλάκα (σε άλλες εποχές ή σε σοβαρές χώρες θα είχε μπει στην ψειρού χωρίς αναστολές και μαλακίες),
μέχρι τον πανεπιστημιακό που χρησιμοποιεί τα κονδύλια έρευνας για να βάλει λουξ μπανιέρες και μπιντέδες στο εξοχικό του,
από τον οδηγό που περνάει με κόκκικο μιλώντας στο κινητό και κρατώντας τσιγάρο και φραππέ,
μέχρι τον ιδιοκτήτη καφετέριας - εστιατορίου που αφήνει πέντε θεριακλήδες να ντουμανιάζουν 20 μη καπνιστές ενώ απαγορεύεται κλπ. κλπ.
Δυστυχώς έχουμε χρεωκοπήσει ως χώρα κοινωνικά και ιδεολογικά, και για αυτό φταίμε εμείς οι ίδιοι.
Η οικονομική χρεωκοπία ίσως είναι το μικρότερο κακό.
Όταν έχουμε φτάσει στο σημείο να σιχαινόμαστε ο ένας τον άλλον, τότε η διάλυση δεν είναι μακριά.
Μια μικρή διαγωνία με τον δημόσιο τομέα στη Σουηδία. Στη Σουηδία εργάζονται περίπου 1,3 εκατ. δημόσιοι υπάλληλοι, και η οποία έχει μικρότερο πληθυσμό από εμάς.
(http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=166839&ct=3&dt=19/06/2005)
Το πρόβλημα είναι ότι μας δώσαν δάνεια τα οποία τα πήραμε χωρίς να να έχουμε συγεκριμένες αναπτυξιακές κατευθύνσεις. Μας έδωσαν λεφτά και εμείς δεν είχαμε σχέδιο για το τι θα τα κάνουμε. Έτσι άρχισε η σπατάλη, καθιερώθηκε και εξαπλώθηκε η νοοτροπία του νεοπλουτισμού, φτάσαμε στον ωχαδερφισμό και τώρα μας τσούζει.
Δημοσίευση σχολίου