Σπαρτοί - Αμφίων και Ζήθος

[[ δαμ-ων ]]

ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΠΑΡΤΟΥΣ

Στις προηγούμενες δημοσιεύσεις, όπου εξετάσαμε τους μύθους του Κάδμου και της γενιάς του Κάδμου, αναφέραμε ότι ο Κάδμος όταν σκότωσε το δράκοντα, με προτροπή της θεάς Αθηνάς, έσπειρε τα δόντια του δράκοντα και φύτρωσαν από τη γη άντρες οπλισμένοι, που τους ονόμασαν ‘‘Σπαρτούς’’. Σαν τους είδε όμως ο ήρωας οπλισμένους και φοβερούς στην όψη φοβήθηκε, πήρε πέτρες και τις πέταξε προς αυτούς, που νόμισαν πως κάποιος απ’ αυτούς ξεκίνησε το πετροβόλημα. Παραξηγήθηκαν κι άρχισαν να μαλώνουν και να χτυπιούνται μεταξύ τους. Έτσι αλληλοεξοντώθηκαν. Απόμειναν μόνο πέντε, που τα ονόματά τους ήσαν : Εχίων, Χθόνιος, Ουδαίος, Υπερήνωρ και Πέλωρ.

Μετά τον Κάδμο, οι Σπαρτοί είχαν τη μεγαλύτερη δύναμη και έγιναν οι πρώτου κάτοικοι της Θήβας, αποτελώντας τους γενάρχες των πιο ονομαστών οικογενειών της πόλης, πλάι στους Καδμείους. Στον πιο γενναίο απ’ αυτούς, τον Εχίωνα, έκανε την τιμή ο Κάδμος να τον βάλει στο παλάτι σαν γαμπρό του, δίνοντάς του γυναίκα την κόρη του Αγαύη. Απόκτησαν έναν γιο , τον Πενθέα, που έγινε βασιλιάς της Θήβας, αλλά είχε κακό τέλος, αφού κατακρεουργήθηκε από τις Μαινάδες, όπου ανάμεσά τους ήταν και η μητέρα του. Αυτή ήταν η τιμωρία του γιατί εναντιώθηκε στη λατρεία του Διόνυσου.

Ο δεύτερος από τους Σπαρτούς, ο Χθόνιος, έγινε πατέρας δυο γιων, που τα ονόματά τους ήσαν Νυκτέας και Λύκος. Ο Νυκτέας απόχτησε, με τη σειρά του, δυο κόρες, τη Νυκτηίδα και την Αντιόπη.

Η συνέχεια >> εδώ