από τον πολ. μηχ. Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου
Ο ευθύβολος, κρουστικός, γομφοπαγής προφορικός και γραπτός λόγος του καθηγητή του Εργατικού Δικαίου στο Παν. Αθηνών Αλέξη Μητρόπουλου αποτελεί κέντρο αναφοράς, που προκαλεί τομές προβληματισμούς, ρωγμές , ανατροπές. Όταν ήταν στην επικαιρότητα το Ασφαλιστικό Πετραλιά εξέδωσε (2008) εξέδωσε το ακόμη επίκαιρο βιβλίο του: «Το τέλος του κοινωνικού κράτους» . Λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος έκανε παρουσιάσεις σε πολλές πόλεις, μεταξύ αυτών και στη Θήβα μέσα στο κατάμεστο Συνεδριακό της Κέντρο . Εισαγωγικά θυμάμαι απέτισε φόρο τιμής με πολιτικοφιλοσοφικό περιεχόμενο σε μια μεγάλη μορφή της Θήβας ,τον Παντελή Πουλιόπουλο την προτομή του οποίου πριν αρχίσει είχε δει στον περίβολο . Γράφει στον υπότιτλό του βιβλίου: ‘’Το μέλλον της κοινωνίας, το δημογραφικό, οι συντάξεις και η ασφάλιση στην Ευρώπη δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με λογιστική και τραπεζική λογική. Το νέο κοινωνικό ζήτημα είναι αρμοδιότητα του δημοκρατικά δρώντος λαού, της νομιμοποιημένης πολιτικής και των οργανώσεων της εργασίας. Το πρώτιστο καθήκον όλων είναι ο επανορισμός των προβλημάτων, όχι βάσει των περιστασιακών δογμάτων της επιθετικής οικονομικής κυριαρχίας, που αποτελεί παθογενές σύνδρομο, αλλά επί τη βάσει των διαχρονικών προταγμάτων του πολιτισμού. Πρόκειται περί του μεγίστου διακυβεύματος των καιρών για τα συνδικάτα και τους πολιτικούς οργανισμούς, κυρίως αυτούς της ευρύτερης κοινωνικής-σοσιαλιστικής κατεύθυνσης. Είναι η πρόκληση μιας καθαρής ουτοπίας, για την επαναφορά της οποίας, στο υλικό πεδίο των εφαρμοσμένων μέτρων και κανόνων, απαιτείται ιδεολογία, πίστη και συλλογικός αγώνας’’».
Η συνέχεια >> εδώ
4 σχόλια:
Αγαπητέ Θοδωρή, πολύ φειδωλός (ποτέ) να μην γίνεσαι, στο επιδαψιλεύεις "τιμές και δόξα"...
Επί των αναφερομένων σου, σαφώς και υπάρχουν πολλά και αξιόλογα, κανείς όμως εκ των "ειδικών" που υπαινίσσεσαι δεν λέει αυτό που «ψιθυρίζουν ή αναμυρηκάζουν» ό,τι το σύστημα νοσεί και φθίνει…
Εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια υποστηρίζεται, από έγκυρες πηγές (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, Τράπεζα της Ελλάδος κ.ά.) και σε όλους τους «τόνους», ότι το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση «βιωσιμότητας και επάρκειας». Όμως, δεν αποτελεί μυστικό ότι η μεταβλητή-κλειδί κάθε ασφαλιστικού συστήματος είναι ο λόγος των μη εργαζομένων προς τους εργαζόμενους, γνωστός και ως «Λόγος Οικονομικής Εξάρτησης».
Εάν η τρέχουσα τιμή αυτού του λόγου υπερβαίνει αυτήν που δύναται να αντέξει το οικονομικό σύστημα, τότε το ασφαλιστικό σύστημα βρίσκεται όντως σε κρίση, η οποία διαχέεται στο σύνολο οικονομικό σύστημα, με τη μία ή την άλλη μορφή: αναγκαιότητα μείωσης μισθών ή/και συντάξεων ή/και επιδομάτων ή/και κρατικών δαπανών ή/και επενδύσεων ή/και αναγκαιότητα δημιουργίας ελλειμμάτων στο εμπορικό ισοζύγιο.
Συνεπώς, η ποσοτική εκτίμηση του «Λόγου Οικονομικής Εξάρτησης», που δύναται να αντέξει η ελληνική οικονομία, συνιστά αναγκαία προϋπόθεση κάθε βάσιμης συζήτησης περί «βιωσιμότητας και επάρκειας» του ασφαλιστικού συστήματος. Ατυχώς, κανείς από όλους όσοι συμμετέχουν, θεσμικά ή όχι, στη σχετική συζήτηση δεν έχει προσφέρει μία τέτοια εκτίμηση.
Αν το γενικό όριο ηλικίας, στην χώρα μας, ήταν για την απονομή σύνταξης το 60ό, δοθέντος ότι στην "κουτοφραγκία" είναι το 65ο εδώ και παρά πολλά χρόνια, το σύστημα (το ασφαλιστικό) θα είχε αντοχές και δυνατότητα αυτοεξηπρέτησης και ανα-χρηματοδότησης, χωρίς να γίνεται η περιβόητη επίκληση της "αλληλλεγύης των γενεών"...
Ήταν θέμα χρόνου και κοινής - κοινότυπης- λογικής, οι συνταξιοδοτήσεις με 15ετία στο Δημόσιο, οι συνταξιοδοτήσεις 40ρηδων ενστόλων, οι συνταξιοδοτήσεις 45ρηδων υπερ-προνομιούχων των ΔΕΚΟ, οι "μαϊμού" αναπηρικές κλπ, κλπ καθώς και ο ολετήρας της δημόσιας φαρμακευτικής περίθαλψης που έχει επιφέρει ένα επιπλέον καθοριστικό πλήγμα στο ήδη νοσούν βαρέως ασφαλιστικό σύστημα του ΙΚΑ και άλλων Ταμείων, να το καταστήσουν από ετοιμοθάνατο, επισήμως και κλινικά νεκρό...
Το πρόβλημα εντάθηκε και οδήγησε τα πράγματα στο απροχώρητο, σε τέτοιο βαθμό, που οι συντάξεις των μεγάλων Ταμείων είναι κυριολεκτικά έωλες και μη προβλέψιμο το αν μπορούν και για πόσο ακόμη να καταβάλλονται...
Το δημογραφικό πρόβλημα έχει επιδεινώσει την αναλογία ασφαλισμένων - συνταξιούχων. Το 1995, σε κάθε συνταξιούχο αντιστοιχούσαν για το σύνολο των ταμείων 2,3 περίπου ασφαλισμένοι, ενώ σήμερα σε κάθε συνταξιούχο αντιστοιχούν μόλις 1,8 ασφαλισμένοι λόγω της σταδιακής γήρανσης του πληθυσμού. Οι εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών στον κλάδο κύριας ασφάλισης καλύπτουν μόλις το 60% των αντίστοιχων εξόδων, ενώ το υπόλοιπο 40% καλύπτεται από κοινωνικούς πόρους και κρατική χρηματοδότηση. Οι μεγάλες δαπάνες που αφορούν στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη έχουν συμβάλει στην επιδείνωση των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι οι συγκεκριμένες δαπάνες έχουν αυξηθεί κατά 20 - 30% κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας σε αρκετά ασφαλιστικά ταμεία. Επιπλέον, η σταδιακή γήρανση του πληθυσμού θα προκαλέσει μεγάλη αύξηση των συγκεκριμένων δαπανών στο μέλλον.
Σε πέντε χρόνια, δηλαδή το 2015, το εργατικό δυναμικό της χώρας θα παρουσιάζει συνεχή συρρίκνωση, η οποία σταδιακά θα οδηγήσει ως το 2050 στην εξίσωση του αριθμού των ασφαλισμένων-εργαζομένων με τον αριθμό των συνταξιούχων. Κάτι τέτοιο θα σημάνει το τέλος του ασφαλιστικού συστήματος με τη μορφή που έχει σήμερα.
Συνέχεια: .. Οι δυσοίωνες αυτές διαπιστώσεις περιλαμβάνονται σε έρευνα του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), η οποία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και αναλύει τις επιπτώσεις στην οικονομία και ειδικότερα στο ασφαλιστικό σύστημα από τη γήρανση του πληθυσμού και την υπογεννητικότητα που μαστίζουν τη χώρα μας. Ως κεντρική αιτία του δημογραφικού προβλήματος περιγράφεται στην έρευνα η παρατεινόμενη επί δεκαετίες υπογεννητικότητα του ελληνικού πληθυσμού, η οποία «δεν στάθηκε δυνατό να αναπληρωθεί από τη μεγάλη μεταναστευτική εισροή της περιόδου 1991-2001».
Η αυξημένη εισροή μεταναστών δεν μπορεί να αναπληρώσει το δυνητικό έλλειμμα εργατικού δυναμικού, σημειώνουν οι συντάκτες σχετικής έρευνας, ενώ «η μεταναστευτική εργασία δεν αποτελεί πλήρες υποκατάστατο του εγχώριου εργατικού δυναμικού».
Τα συνδικάτα φέρουν μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι επί χρόνια κρύβαμε το ασφαλιστικό πρόβλημα κάτω από το χαλί, επισημαίνει ο ομότιμος καθηγητής Νομικής του ΑΠΘ, πρόεδρος της Εταιρείας Δικαίου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και πρώην υπουργός Εργασίας Ιωάννης Κουκιάδης.
Οι συντεχνιακές λογικές, προκειμένου να διασφαλιστούν προνόμια σε μερικές ομάδες, είναι χαρακτηριστικό της αποκαλούμενης “ελληνικής ιδιαιτερότητας” στο ασφαλιστικό σύστημα από το 1934, οπότε θεσμοθετήθηκε, μέχρι και σήμερα, επισημαίνει, προσθέτοντας ότι “οι συνδικαλιστές ξέχασαν ότι η κοινωνική ασφάλιση στηρίζεται σε έναν κανόνα: τη γενική αλληλεγγύη”.
Οι εργαζόμενοι βγαίνουν τραυματισμένοι από αυτή την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, καθώς χάνουν κεκτημένα ετών. Θα είχαμε αποφύγει τα χειρότερα αν είχαν εφαρμοστεί μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν κατά το παρελθόν, συνάντησαν όμως τις αντιδράσεις των συνδικαλιστών...
Το κύμα αλλαγών σαρώνει την Ευρώπη και η πίεση που αισθάνεται κάθε χώρα είναι αναπόφευκτη. Από χώρα σε χώρα διαφέρει ο τρόπος προσαρμογής και οι συνέπειες, οι οποίες στην Ελλάδα είναι οι χειρότερες. Αυτό που πληρώνουμε είναι ότι ποτέ τα πολιτικά κόμματα και τα συνδικάτα δεν θέλησαν να κάνουν έναν ειλικρινή διάλογο για το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης. Αντ’ αυτού, με τη δυσπιστία του ενός απέναντι στον άλλον, είχαμε μονολόγους και καταγγελίες...
Άλλο πρακτικό ζήτημα: οι ΣΣΕ και η διαμεσολάβηση, η διαιτησία και ο ΟΜΕΔ,τι έγινε εδώ; οι μεγάλες ΔΕΚΟ, οι κρατικές επιχειρήσεις, κατάφερναν υπό την απειλή κατεβάσματος "ρολών, χειρόφρενου κοκ" να υπογράφουν ΣΣΕ που οδήγησαν σε μισθούς παχυλούς που οι κοινοί θνητοί του ιδιωτικού τομέα και των περισσότερων δημόσιων υπαλλήλων τους έβλεπαν και πάθαιναν "vertigo", ακούμε σήμερα όμως 9500€ στον ΟΣΕ, 6000 και 7000€ στις αστικές συγκοινωνίες, να μην μιλήσουμε δε για αποδοχές ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ, όλα αυτά "προϊόν ελεύθερων διαπραγματεύσεων" ήταν, επίσης πόσο κόστιζε η δαιτησία και η μεσοάβηση κατά περίπτωση;;
Συνέχεια: ...
"Κρατικοδίαιτος" λοιπόν σοσιαλισμός ετών, "εξυπηρετικός" και εξόχως συντεχνιακός συνδιακαλισμός, υπέρβαση κάθε μέτρου και λογικής δημοσιονομικής στις ΔΕΚΟ, αντιπαραγωγικές δομές και από την άλλη εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγή αλλά και "δομημένα ομόλογα" που αποσάθρωσαν κάθε οικονομικό πλεόνασμα στα ασφαλιστικά Ταμεία...
Καμία λοιπόν αντίρρηση στα τόσα "δεν θέλουμε" προσθέτουμε κι άλλα τόσα...
Στους επόμενους λοιπόν μήνες, από που θα αντληθούν οι πόροι, για την καταβολή έστω των συντάξεων; κανείς δεν μας το λέει εκ των ειδικών, οι οποίοι περιέρχονται τα ΜΜΕ και "οικοδομούν" τη δική τους εικόνα και "πολεμούν" για την υστεροφημία τους...
Εξάλλου όπου ακούς "ειδικούς", κράτα και μικρό καλάθι μιας και "ειδικοί είναι οι άνθρωποι που ποτέ δεν έχουν αμφιβολίες, αλλά συχνά κάνουν λάθη..."
Η κρίση λοιπόν αποδομεί όσα γνωρίζαμε και αναδεικνύει αυτά που ευσχήμως αποκρύπταμε ή απλά υποψιαζόμασταν...
Και, δυστυχώς την κρίση θέλουμε σαν "μεσογειακοί" να την δούμε χαλαρά και εύθυμα κάνοντας τους διεθνείς εταίρους μας να βγάζουν "φλύκταινες"...
Έτσι λοιπόν αυτό το δίλημμα που πλανάται ή ψηφίζετε ή δεν ψηφίζετε ασφαλιστικό, οδηγεί σε δίπολο και περιχαράκωση, δεν μπορεί πάντα να λειτουργεί η χώρα στον αστερισμό του άσπρου ή μαύρου...
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ανατροπές στο ασφαλιστικό κατά το μεγαλύτερο ποσοστό αφορούν τις νέες γενιές. Οι γενιές που θα πάρουν τώρα σύνταξη, κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα εξακολουθούν να υπάγονται στο ίδιο καθεστώς. Ενόψει αυτών των εξελίξεων, οι εικοσάρηδες και οι τριαντάρηδες θα κληθούν να κάνουν διαφορετικές επιλογές από ό,τι έκαναν οι παλιότερες.
Θα δουν εάν τους συμφέρει να μπουν στην ιδιωτική ασφάλιση, αν τους συμφέρει να οργανώσουν επαγγελματικά συστήματα ασφάλισης ή αν τους συμφέρει κάποιος άλλος τρόπος...
Αρκεί (όμως) να πουν όλοι (τους), όλη, την αλήθεια!
Στην πρώτη ανάρτηση που διαβάζουμε σήμερα για τα χάλια των δημόσιων συγκοινωνιών, βλέπουμε ότι μας πήρανν χαμπάρι ακόμη κι οι ξένοι...
Χρέη, χρέη, και τεράστια ελλείμματα, ΕΘΕΛ, ΟΣΕ κλπ
Είναι λοιπόν κ. ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ εφικτό να χρηματοδοτηθεί και από που το ασφαλιστικό σύστημα, όταν σε κάμποσα χρόνια, οι δαπάνες του, θα φτάσουν το 25% του ΑΕΠ;!!
Μιλάμε για τρομακτική - εφιαλτική αναλογία...
Αυτό δυστυχώς το κάνουν απαξάπανες "γαργάρα" ...
Πέρα απαό τις βερμπαλιστικές θεωρίες αριστεροφροσύνης, ας πουν κι ας δείξουν όποιοι νομίζουν ότι το μπορούν, τους πόρους του συστήματος και πως μπορούν να εισπραχθούν ή να αντληθούν...
Εκατοντάδες λχ ρυθμίσεις κάνει το ΙΚΑ, η μείωση πρόσθετων τελών και προστίμων φτάνουν κάθε φορά σχεδόν το 80% αυτών, κι όμως οι εργοδότες δεν πληρώνουν ούτε και επωφελούνται, όταν χρειαστούν ασφαλιστική ενημερότητα και πάλι το σκέφτονται αν θα κάνουν ρύθμιση...
Πως λοιπόν πρακτικά το ΙΚΑ ο μεγαλύτερος ασφαλσιτικός φορέας θα ανακάμψει; εισφοροαποφυγή, εισφοροδιαφυγή, ακαταχώρητοι μισθωτοί και φυσικά ανασφάλιστοι...
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; προσωποκράτηση των οφειλετών ; λόγω ΣτΕ άρθηκε η σχετική διάταξη σαν αντισυνταγματική ή πιθανώς, να βγουν στο σφυρί περιουσιακά στοιχεία τους;
Τα πρακτικά ζητήματα και οι λεπτομέρειες που έχουν ουσιαστικό νόημα, δυστυχώς δεν αξιολογούνται και δεν προτάσσονται, ώστε να αποτυπωθούν οι πληγές των ελλειμμάτων, όσο και αν δώσει το κράτος πχ στο ΙΚΑ πάλι δεν θα φτάσουν...
**Σε κάποιους εκ των επαϊόντων και των ενδελεχών και βαρυσπούδαστων "κ.κ καθηγητών", όταν οι κυβερνήσεις τους εμπιστεύθηκαν Υπουργεία Οικονομικών ή Κοινωνικής Ασφάλισης ή Εργασίας, το τι έγινε είναι και πασίγνωστο και θα το πληρώνουμε πολλά πολλά χρόνια...
Από θεωρία άριστα από πρακτικές επιλογές και ουσία και αντίκρυσμα των θεωριών στο γήπεδο της καθημερινότητας ..."μουν"...!!!
Δημοσίευση σχολίου