Ν ι ό β η

[[ δαμ-ων ]]

Α.΄ Ο Μύθος

Η Νιόβη ήταν κόρη του Τάνταλου, του βασιλιά της Λυδίας της Μ. Ασίας, και της Διώνης, της αδελφής του Πέλοπα. Αυτήν παντρεύτηκε ο Αμφίονας, σαν έγινε βασιλιάς της Θήβας. Απόχτησαν 7 γιους, τους Νιοβίδες Σίπυλο, Φαίδιμο, Ευπίνυτο, Ίσμηνο, Δαμασίχθονα, Αγήνορα,και Τάνταλο, και 7 κόρες, τις Νιοβίδες Εθοδαία ή Νέαιρα, Κλεοδόξη, Αστυόχη,Φθία, Πελοπία, Αστυκράτεια και Ωγυγία, που ξεχώριζαν για την ομορφιά τους και την αντρειοσύνη τους.

Ζούσαν ευτυχισμένοι και η Νιόβη ήταν περήφανη για τα πολλά και όμορφα παιδιά της και μάλιστα καυχιόταν γι’ αυτό. Οι θεοί είχαν δώσει ευτυχία, πλούτη και ωραία παιδιά στη Νιόβη, μα αυτή αντί να τους ευχαριστεί και να τους τιμά, ήταν αχάριστη. Μια μέρα, η άμυαλη, τόλμησε να καυχηθεί πως ήταν ανώτερη από τη Λητώ, αφού είχε αποκτήσει 14 παιδιά, ενώ η Λητώ μόνο 2, τον Απόλλωνα και την Άρτεμη.

Ήταν τότε που η μάντισσα Μαντώ, η θυγατέρα του τυφλού μεγάλου μάντη της Θήβας Τειρεσία, διαβαίνοντας τους δρόμους της πόλης, κάλεσε όλες τις Θηβαίες να τιμήσουν προσφέροντας θυσίες τη θεά Λητώ και τα δίδυμα θεϊκά παιδιά της, τον σαϊτευτή χρυσόμαλλο θεό του φωτός Απόλλωνα και τη θεά του δάσους και του κυνηγιού, την παρθένα Άρτεμη.

« - Πιστές γυναίκες της Θήβας », τους είπε, « η Λητώ σας ζητάει, δια του στόματός μου, να τελέσετε λαμπρή γιορτή και να προσφέρετε ευσεβή θυμιάματα σ’ αυτήν και στα παιδιά της. Στολίστε με δαφνοστέφανα τα φρεσκολουσμένα σας μαλλιά κι ας κάνουμε θυσίες καταπώς τους πρέπει ».

Σαν άκουσαν οι Θηβαΐδες το κάλεσμα υπάκουσαν στα λόγια της μάντισσας και δαφνοστεφανωμένες πρόσφεραν σφάγια και ταπεινά δεήθηκαν.

Η μόνη από τις γυναίκες των Θηβών, που δεν πήρε μέρος στις τελετές, ήταν η εγωίστρια βασίλισσα. Με την ακολουθία της, έχοντας μεγαλοπρεπή αμφίεση και τις ξανθές πλεξούδες ριγμένες στους τορνευτούς της ώμους, πήγε και στάθηκε μπροστά από το βωμό, κι αφού έριξε περιφρονητική ματιά γύρω της, είπε :

«- Ποια μανία σας κατέβαλε και προτιμάτε τους θεούς, που μόνο ακουστά έχετε, αντί γι’ αυτούς που και γνωρίζετε αλλά και μπροστά σας έχετε; Και γιατί τάχα να τιμάτε πιότερο τη ξένη Λητώ και να περιφρονείτε τη δική μου θεότητα; Πατέρας μου είναι ο περιβόητος Τάνταλος, ο μόνος από τους θνητούς, που είχε το προνόμιο να παρακαθίσει στο τραπέζι των αθανάτων. Μητέρα μου είναι η αδελφή των Πλειάδων και παππούς μου ο παμμέγιστος Άτλαντας, που στον ώμο του υποβαστάζει το σύμπαν, ενώ ο ίδιος ο Δίας είναι και δικός μου παππούς. Εμένα φοβούνται τα φρυγικά έθνη και σε μένα σαν βασίλισσα ανήκει το βασίλειο του θείου Κάδμου. Εγώ με το σύζυγό μου διευθύνουμε τα τείχη της πρωτεύουσάς μας, που χτίστηκαν με τους γλυκούς της λύρας του Αμφίονά μου ήχους.

Η συνέχεια >>> εδώ