Η μάχη του Μαραθώνα (490 π.χ.)

[[ δαμ-ων ]

«Οι Μαραθώνες- μάθετε- γεννούν τους Παρθενώνες» (Κωστής Παλαμάς)

Εφέτος οι απλοί πολίτες, αυτοί που έχουν ιστορική μνήμη και εθνική συνείδηση, τιμούν την μάχη του Μαραθώνα. Έγινε τον Σεπτέμβρη του 490 π.Χ. Πέρασαν ακριβώς 2500 χρόνια από την ιστορική και με ιδιαίτερη σημασία μάχη των λιγοστών Ελλήνων, που συγκράτησαν τις ορδές των Περσών κατά την επέλασή τους κατά της Ελλάδας και κατ’ επέκταση κατά της Ευρώπης. Και μιλάω για την απόδοση τιμής από τους απλούς πολίτες, γιατί η πολιτεία απαξιεί να ανακηρύξει το 2010 ως έτος της μάχης του Μαραθώνα. Ενώ είχαμε έτος Μαρίας Κάλλας, έτος Γιάννη Ρίτσου κ.λ.π., δεν είχαμε έτος μάχης Μαραθώνα. Πιθανόν να μην αντέχει η κυβερνώσα πολιτική παράταξη μια σύγκριση του θάρρους των ολιγάριθμων Αθηναίων και Πλαταιέων με τον δικό της ενδοτισμό στις ορέξεις των γειτόνων.

Όταν οι απεσταλμένοι του Πέρση Μεγάλου Βασιλιά κατά την αξίωσή του ζήτησαν «γην και ύδωρ» από τους προγόνους μας, τους έριξαν σε ένα πηγάδι για να έχουν όσο νερό και χώμα ήθελαν. Εμείς δεν τολμάμε να ρίξουμε ούτε μια προειδοποιητική κανονιά στα «ερευνητικά» πλοία των Τούρκων που οργώνουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα κάνοντας έρευνες για πετρέλαιο μέσα στην ελληνική επικράτεια. Υπό τύπο επιγράμματος χρησιμοποίησα έναν στίχο του Παλαμά. Ο Παλαμάς, απ’ όλα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα, αναφέρει μόνο τρείς μάχες: την μάχη του Μαραθώνα, την μάχη των Θερμοπυλών και την ναυμαχία της Σαλαμίνας. Η μάχη των Θερμοπυλών έχει ξεχωριστή αξία για τον ηρωολάτρη Παλαμά, γιατί μας δείχνει τον ηρωϊκό άθλο του Λεωνίδα και των τριακοσίων. Η μάχη του Μαραθώνα και η ναυμαχία της Σαλαμίνας είναι κοσμοϊστορικές και βαρύνουν όσο κανένα άλλο ιστορικό γεγονός στην τύχη του ελληνισμού και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Στις Θερμοπύλες πολέμησαν και θυσιάστηκαν τριακόσιοι ήρωες, στον Μαραθώνα και στην Σαλαμίνα πολέμησε και νίκησε το έθνος, για να θεμελιώσει τον αληθινό ανθρώπινο πολιτισμό. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό πως όταν ο ποιητής μιλά για την μάχη του Μαραθώνα και την ναυμαχία της Σαλαμίνας, δεν αναφέρει κανέναν αρχηγό, γιατί θέλει να αφήσει την εντύπωση ότι οι νίκες αυτές είναι αποτέλεσμα ενός ηρωϊκού λαού.

Η περίοδος της Ελληνικής Ιστορίας μεταξύ 492-479 π.Χ είναι γνωστή ως μια φάση των «Περσικών Πολέμων». Πρόκειται για μία περίοδο διαμάχης μεταξύ των πόλεων-κρατών της Ελλάδας και της πανίσχυρης Περσικής Αυτοκρατορίας Η αιτία των Περσικών Πολέμων ήταν η επεκτατική πολιτική των Περσών. Τους ήταν αδύνατο να επεκταθούν προς τα Ανατολικά (προς την Ινδία), ή πέρα από την Αίγυπτο (λόγω της Λιβυκής Ερήμου) ή προς την αφιλόξενη χώρα των Σκύθων (προς τα βόρια). Έτσι η μόνη επιλογή τους ήταν να προχωρήσουν προς τα δυτικά προς την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Η Ελλάδα ήταν το κύριο εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσουν για να επιτύχουν τον αντικειμενικό σκοπό τους και η Αθήνα ήταν ο πιο αποφασιστικός τους αντίπαλος στην Ελλάδα.

Οι Πέρσες χρειάζονταν μόνο μια αφορμή και οι Αθηναίοι τους την έδωσαν το 500 π.Χ όταν οι Ελληνικές πόλεις-κράτη της Μικράς Ασίας που αποτελούσαν τμήμα της Περσικής Αυτοκρατορίας επαναστάτησαν κατά των Περσών. Η Αθήνα για να τις βοηθήσει έστειλε 20 πλοία και η μικρή πόλη Ερέτρια της Ευβοίας , 5 πλοία. Οι επαναστάτες είχαν μερικές επιτυχίες αρχικά και πυρπόλησαν τις Σάρδεις την πρωτεύουσα του πέρση σατράπη της Ιωνίας. Γρήγορα όμως ηττήθηκαν από τους Πέρσες. Ο βασιλιάς της Περσίας Δαρείος, μαθαίνοντας ότι κάποιες άγνωστες πόλεις-κράτη της Ελλάδας είχαν στείλει βοήθεια στους επαναστάτες, ρώτησε να μάθει ποια ήταν η Αθήνα. Όταν τον ενημέρωσαν γι' αυτούς τους αναιδείς Αθηναίους, θύμωσε τόσο πολύ ώστε έριξε με το τόξο του ένα βέλος στον ουρανό και ορκίστηκε να τους τιμωρήσει. Τόσος ήταν ο θυμός του ώστε κάθε βράδυ έβαζε έναν από τους υπηρέτες του να του λέει: «Δέσποτα, μέμνησο των Αθηναίων!».

Η συνέχεια >>> εδώ