[[ δαμ-ων ]]
Α΄. Ο Μύθος
Ήταν από τη μοίρα γραφτό ο Οιδίποδας να αποκτήσει από τη μάνα του Ιοκάστη τα παιδιά του, που έσυραν το χορό της κακοδαιμονίας των Λαβδακιδών. Καρπός της αιμομιξίας του άμοιρου γιου και της δύστυχης μάνας ήταν η απόκτηση δύο γιων, του Πολυνείκη και του Ετεοκλή, και δύο θυγατέρων, της Αντιγόνης και της Ισμήνης. Η κατάρα της γενιάς τους συνεχίστηκε στα παιδιά. Αυτή η κατάρα κρατούσε από την εποχή του Λάιου, όταν αυτός ασέβησε προς τους θεούς. Έλεγαν πως ο ίδιος ο Απόλλωνας είχε καταραστεί τη γενιά των Λαβδακιδών να μη συναντήσει ευτυχία και να ξεκληριστεί.
Σαν έγιναν οι φοβερές αποκαλύψεις στο παλάτι της Θήβας, πως ο Οιδίποδας ήταν ο φονιάς του γονιού του μα συνάμα κι αυτός που μοιράστηκε το συζυγικό κρεβάτι με τη μάνα του, απ’ όπου γεννήθηκαν τα παιδιά τους με ανόσιο τρόπο, ο τυφλός βασιλιάς παρέδωσε την εξουσία στον Κρέοντα. Τα δυό αδέλφια Πολυνείκης και Ετεοκλής άφησαν αρχικά το θρόνο στο θειό τους γιατί ήσαν ανήλικοι. Αντί να παρασταθούν στη δυστυχία τον πατέρα τους, του φέρθηκαν με σκληρό τρόπο, καταπώς δεν του άξιζε και δεν άρμοζε κατά τις συνήθειες των αρχαίων, γιατί βαριοί άγραφοι νόμοι των αθάνατων θεών μα και θεσπισμένοι από τους θνητούς όριζαν τα παιδιά να τιμούν τους γονιούς τους και να τους παραστέκουν στην ανημποριά τους.
Αφού δεν σεβάστηκαν τα πατροπαράδοτα ιερά σκεύη και τον ατίμωσαν με το να του στείλουν τα χειρότερα μέρη του σφάγιου από τη θυσία, ο πατέρας τους καταράστηκε να μην αξιωθούν να τον διαδεχτούν στην εξουσία και να μη χαρούν τα αγαθά που κληρονόμησαν, αλλά θανάσιμο μίσος να τους χωρίσει και στο τέλος να σκοτωθούν ο ένας από το αδερφοκτόνο χέρι του αλλουνού.
Μετά οι άπονοι γιοί έδιωξαν τον τυφλό πατέρα, που πήρε τον πικρό δρόμο της ξενιτιάς. Ένας δαίμονας μπήκε στο μυαλό τους και ζήτησαν να αναλάβουν αυτοί τη βασιλεία, που δικαιούνταν. Μερικοί λένε πως ήσαν δίδυμοι, κι από τους δυό πρώτος είδε το φως της ζωής ο Πολυνείκης και γι’ αυτό λογαριαζόταν μεγαλύτερος. Σαν δίδυμοι αποφάσισαν να μοιραστούν την εξουσία και να βασιλέψουν εναλλακτικά από ένα χρόνο ο καθένας τους. Αφού πρώτος βασίλεψε ο Ετεοκλής, αν κι ήταν ο νεώτερος, σαν τελείωσε ο χρόνος του, του καλάρεσε το μεγαλείο της εξουσίας κι αρνήθηκε να παραδώσει το θρόνο στον αδελφό του. Όχι μόνο δεν κράτησε τη συμφωνία τους, αλλά έδιωξε τον Πολυνείκη από τη γενέτειρά τους, την επτάπυλη Θήβα.
Ο αποδιωγμένος Πολυνείκης κατέφυγε στο Άργος, όπου βασίλευε ο Άδραστος, που ήταν γόνος των Αμυθαόνων. Από πού όμως κρατούσε αυτή η καταγωγή; Ας πάρουμε την γενιά από την αρχή, για να δούμε και πως εμπλέκονται οι ήρωες, που αργότερα έκαναν την εκστρατεία κατά της Θήβας.
Η συνέχεια >> VAGIAblog
Α΄. Ο Μύθος
Ήταν από τη μοίρα γραφτό ο Οιδίποδας να αποκτήσει από τη μάνα του Ιοκάστη τα παιδιά του, που έσυραν το χορό της κακοδαιμονίας των Λαβδακιδών. Καρπός της αιμομιξίας του άμοιρου γιου και της δύστυχης μάνας ήταν η απόκτηση δύο γιων, του Πολυνείκη και του Ετεοκλή, και δύο θυγατέρων, της Αντιγόνης και της Ισμήνης. Η κατάρα της γενιάς τους συνεχίστηκε στα παιδιά. Αυτή η κατάρα κρατούσε από την εποχή του Λάιου, όταν αυτός ασέβησε προς τους θεούς. Έλεγαν πως ο ίδιος ο Απόλλωνας είχε καταραστεί τη γενιά των Λαβδακιδών να μη συναντήσει ευτυχία και να ξεκληριστεί.
Σαν έγιναν οι φοβερές αποκαλύψεις στο παλάτι της Θήβας, πως ο Οιδίποδας ήταν ο φονιάς του γονιού του μα συνάμα κι αυτός που μοιράστηκε το συζυγικό κρεβάτι με τη μάνα του, απ’ όπου γεννήθηκαν τα παιδιά τους με ανόσιο τρόπο, ο τυφλός βασιλιάς παρέδωσε την εξουσία στον Κρέοντα. Τα δυό αδέλφια Πολυνείκης και Ετεοκλής άφησαν αρχικά το θρόνο στο θειό τους γιατί ήσαν ανήλικοι. Αντί να παρασταθούν στη δυστυχία τον πατέρα τους, του φέρθηκαν με σκληρό τρόπο, καταπώς δεν του άξιζε και δεν άρμοζε κατά τις συνήθειες των αρχαίων, γιατί βαριοί άγραφοι νόμοι των αθάνατων θεών μα και θεσπισμένοι από τους θνητούς όριζαν τα παιδιά να τιμούν τους γονιούς τους και να τους παραστέκουν στην ανημποριά τους.
Αφού δεν σεβάστηκαν τα πατροπαράδοτα ιερά σκεύη και τον ατίμωσαν με το να του στείλουν τα χειρότερα μέρη του σφάγιου από τη θυσία, ο πατέρας τους καταράστηκε να μην αξιωθούν να τον διαδεχτούν στην εξουσία και να μη χαρούν τα αγαθά που κληρονόμησαν, αλλά θανάσιμο μίσος να τους χωρίσει και στο τέλος να σκοτωθούν ο ένας από το αδερφοκτόνο χέρι του αλλουνού.
Μετά οι άπονοι γιοί έδιωξαν τον τυφλό πατέρα, που πήρε τον πικρό δρόμο της ξενιτιάς. Ένας δαίμονας μπήκε στο μυαλό τους και ζήτησαν να αναλάβουν αυτοί τη βασιλεία, που δικαιούνταν. Μερικοί λένε πως ήσαν δίδυμοι, κι από τους δυό πρώτος είδε το φως της ζωής ο Πολυνείκης και γι’ αυτό λογαριαζόταν μεγαλύτερος. Σαν δίδυμοι αποφάσισαν να μοιραστούν την εξουσία και να βασιλέψουν εναλλακτικά από ένα χρόνο ο καθένας τους. Αφού πρώτος βασίλεψε ο Ετεοκλής, αν κι ήταν ο νεώτερος, σαν τελείωσε ο χρόνος του, του καλάρεσε το μεγαλείο της εξουσίας κι αρνήθηκε να παραδώσει το θρόνο στον αδελφό του. Όχι μόνο δεν κράτησε τη συμφωνία τους, αλλά έδιωξε τον Πολυνείκη από τη γενέτειρά τους, την επτάπυλη Θήβα.
Ο αποδιωγμένος Πολυνείκης κατέφυγε στο Άργος, όπου βασίλευε ο Άδραστος, που ήταν γόνος των Αμυθαόνων. Από πού όμως κρατούσε αυτή η καταγωγή; Ας πάρουμε την γενιά από την αρχή, για να δούμε και πως εμπλέκονται οι ήρωες, που αργότερα έκαναν την εκστρατεία κατά της Θήβας.
Η συνέχεια >> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου