[[ δαμ-ων ]]
Α΄. Ο Μύθος
Εφόσον η προσπάθεια για συμβιβασμό των γιών του Οιδίποδα, του Πολυνείκη και του Ετεοκλή, απέτυχε, δεν έμενε τίποτε άλλο από το να ετοιμαστεί η εκστρατεία. Όρκος έδενε τον Άδραστο με τους γαμπρούς του κι έπρεπε να τον τηρήσει. Ο ίδιος ο Πολυνείκης με τον Τυδέα πήγαν στα παλάτια πολλών βασιλιάδων, για να ζητήσουν την συμπαράστασή τους και να στρατολογήσουν πολεμιστές. Στις Μυκήνες έγιναν δεκτοί με τιμές κι επαίνους για τα σχέδιά τους, μα ο Αγαμέμνονας δεν πήρε μέρος γιατί οι μάντεις του παλατιού του τον συμβούλεψαν να μη συμμετάσχει, επειδή ο Δίας τους είχε στείλει κακούς οιωνούς για την έκβαση της εκστρατείας. Κάποιοι λένε πως έστειλε Μυκηναίους με αρχηγό τον ανιψιό του τον Ιππομέδοντα. Πολεμιστές άρχισαν να καταφτάνουν στο Άργος από πολλές πόλεις της Πελοποννήσου, ενώ στρατολογήθηκαν τα πιο αντρειωμένα παλικάρια του Άργους. Πρώτος ήρθε ο Μηκιστέας, αδελφός του Άδραστου, ονομαστός γιατί είχε νικήσει όλους τους Καδμείους στους μεγάλους αγώνες της Θήβας, που έγιναν για τον θάνατο του Οιδίποδα. Μετά ήρθε ο Ιππομέδων, που απόρθητο είχε πύργο στη Λέρνα, φτιαγμένο με λαξευμένα κυκλώπεια λιθάρια. Ήταν ψηλός, λες και τον γέννησε η Γη μαζί με τα παιδιά της, τους γίγαντες, και με τα άγρια σκληρά του γένια και τα ανάκατα μαύρα σαν κατράμι μαλλιά του είχε φοβερή όψη, σκορπίζοντας τον τρόμο στους εχθρούς του. Ιερή μανία τον κυρίευε σαν ορμούσε στη μάχη κρατώντας την ολόχαλκη σφυρηλατημένη ασπίδα του, μεγάλη σαν αλώνι, με σκαλιστό στη μέση τον φοβερό Τιφώνα, που άστραφταν τα μάτια του και ξερνούσε φωτιά και μαύρους καπνούς το στόμα του, ενώ το κορμί του κατέληγε σε φίδια, που κουλουριάζονταν στο στεφάνι της ασπίδας. Ήταν ο καλύτερος καβαλάρης κι άριστος χειριστής του τόξου.
Από την πεδινή Τεγέα της Αρκαδίας ήρθε ο πανέμορφος Παρθενοπαίος, γιός της Αταλάντης και του Μελανίωνα ή κατ’ άλλους του Μελέαγρου ή κι ακόμη του θεού Άρη, που στα μάγουλά του φύτρωνε το πρώτο χνούδι, τονίζοντας τα εξαιρετικά ανδρικά του χαρακτηριστικά, αυτά που λίγωναν τα κοριτσόπουλα και λαχταρούσαν να χαθούν στην αγκαλιά του. Τα πλούσια ξανθοκόκκινα μαλλιά του κυμάτιζαν παιγνιδιάρικα στο πρώτο φύσημα του αγέρα και η γοργή και καθηλωτική του ματιά καθήλωνε κάθε θηλυκό, ενώ προκαλούσε τον θαυμασμό σε κάθε άντρα. Μέσα στην αρματωσιά του φάνταζε πανώριος και την ασπίδα του κοσμούσε η μορφή της μητέρας του Αταλάντης που τόξευε τον Καλυδώνιο Κάπρο. Άλλοι έλεγαν πως για να τρομάξει τους αντιπάλους του, είχε βάλει να σκαλίσουν την τρομερή Σφίγγα της Θήβας καθώς κατασπάραζε ένα από τα θύματά της.
Η συνέχεια >>> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου