Με τον Λάζαρο Μαύρο
Μ Ε Σ Α ΣΤΗ συλλογική και του καθενός απόγνωση που συνδημιουργείται από (α) την εθνική παρακμή, (β) την καλπάζουσα κοινωνική αποσύνθεση, (γ) τον αδιέξοδο φιλοτομαρισμό, (δ) τον τυφλό φατριασμό της κομματικής πλεονεξίας εξουσίας, (ε) την καταρράκωση της ανυπόληπτης πλέον πολιτικής και, εξ αυτών, (στ) τη διακύβευση της ύπαρξης, του συλλογικού μέλλοντος και των δικαιωμάτων της πατρίδας, πολύτιμη δύναται ίσως ν’ αποβεί η προσεκτική μελέτη εκείνου του υποδειγματικά μορφωμένου αγράμματου Στρατηγού Μακρυγιάννη και των Απομνημονευμάτων του. Στο Α΄ κεφάλαιο του 3ου βιβλίου του (1833-1843), έγραψε την απάντηση που ο ίδιος έδωσε στον γκενεράλ Αγιντέκ της Μπαυαρικής αντιβασιλείας του Όθωνα: «Κι όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ τίποτας. Νάρθη ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλει και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι»...
Η συνέχεια >>> ΣΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου