Το «σημείον» Ιωνά

Χρήστος Γιανναράς

ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, που προσπαθεί να κρυφτεί από τον Θεό, να φύγει «εκ προσώπου Κυρίου». Και οργανώνει τη φυγή του με πλοίο, μέσα από τη θάλασσα. Απόπειρα σχεδόν χαριτωμένη, σαν παιδικός αυτοσχεδιασμός σε παιχνίδι. Και ταυτόχρονα, συγκλονιστικό αρχέτυπο της ανθρώπινης περιπέτειας. Το «σημεῖον» Ιωνά.

Το ταξίδι της φυγής συναντάει τα απροσπέραστα όρια της φύσης. Η θάλασσα αρνείται στο φυγάδα τη δυνατότητα διαφυγής. Και ο Ιωνάς τολμάει το έσχατο άλμα. Η άξια του «σημείου» είναι, κυρίως, ότι διαγράφει τα όρια αυτής της έσχατης απομάκρυνσης. Είναι η κοιλία του κήτους. Το απώτατο όριο της φυγής από τον Θεό, η άβυσσος, τα βαθέα του Άδη. «Εἰς βάθη καρδίας θαλάσσης, λέει ο Ιωνάς, ἒδυ ἡ κεφαλή μου εἰς σχισμάς ὀρέων. Κατέβην εἰς γῆν, ἧς οἱ μοχλοί αὐτῆς κάτοχοι αἰώνιοι».

Εκεί, στα μυθικά αυτά όρια, στα χάη της κοιλίας του κήτους, ο Ιωνάς εγγίζει το τέρμα της φυγής του. Και το τέρμα είναι, φυσικά, ο Θεός. Από την κοιλία του κήτους ο Ιωνάς βρίσκεται εκεί που αρνιόταν να πάει. Μόνο που τώρα ξέρει τι αρνιόταν και τι ζητούσε με τη φυγή. Έχει σημαδέψει ένα δρόμο. Είναι σημάδι τώρα ο Ιωνάς, «σημεῖον».

Η συνέχεια >>> lomak