Κοσμογονία: (Α΄) Σύμφωνα με την “Γένεση”

[ δαμ- ων ]

{ Σε μία σειρά άρθρων θα παρουσιάσουμε την κοσμογονία. Θα χρησιμοποιήσουμε την επικρατούσα θρησκευτική εκδοχή, που βασίζεται στην Εβραϊκή μυθιστορία της Π. Διαθήκης (*1), καθώς και την Ελληνική Μυθολογία και Φιλοσοφία. }

Όλα στο Σύμπαν ξεκινούν από τη δημιουργία του Κόσμου. Χωρίς κόσμο, χωρίς το κόσμημα του Δημιουργού, δε μπορεί να υπάρξει ανθρωπότητα, δε μπορεί να υπάρξει ζωή. Ο λεγόμενος έμβιος κόσμος πρέπει να έχει το “σπίτι” του για να ζήσει. Θέλει τον πλανήτη του, τον ήλιο του, το ηλιακό του σύστημα. Έτσι είναι πρέπον και αναγκαίο να ξεκινήσουμε από την κοσμογονία. Με αυτήν ξεκινούν όλα τα “ιερά βιβλία”, όλες οι βίβλοι των λαών.

« Εν αρχή (*2) εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. η δε γη ήν αόρατοςκαι ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου, και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος. και είπεν ο Θεός• γενηθήτω φως• και εγένετο φως. και είδεν ο Θεός το φως, ότι καλόν…». Έτσι αρχίζει το πρώτο βιβλίο της Π. Διαθήκης, η “Γένεση” (*3).

Ο Θεός δημιουργεί τον Κόσμο

Θα ξεκινήσουμε από την περιγραφή της δημιουργίας του κόσμου μας, όπως παρουσιάζεται στη “Γένεση”.

Παραθέτουμε τα όσα αναφέρονται στο βιβλικό κείμενο:

[[ Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη. Η γη ήταν έρημη και ασχημάτιστη• ήταν σκοτάδι πάνω από την άβυσσο, και πάνω στα νερά έπνεε Πνεύμα Θεού.

Τότε είπε ο Θεός: «Να γίνει φως»• κι έγινε φως. Ο Θεός είδε ότι το φως ήταν καλό και το χώρισε από το σκοτάδι. Το φως ονόμασε “ημέρα” και το σκοτάδι “νύχτα”. Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί• πρώτη ημέρα.

Μετά είπε ο Θεός: «Στερέωμα να γίνει στα νερά ανάμεσα, για να χωρίζει νερά από νερά». Έτσι κι έγινε• δημιούργησε ο Θεός το στερέωμα και χώρισε τα νερά που ήταν κάτω απ’ αυτό, από κείνα που ήταν πάνω απ’ αυτό. Κι ονόμασε ο Θεός το στερέωμα “ουρανό”. Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί• δεύτερη μέρα.

Τότε είπε ο Θεός: «Να συναχθούν σε ένα τόπο τα νερά που είναι κάτω από τον ουρανό και να φανεί η στεριά». Έτσι κι έγινε. Τα νερά που ήταν κάτω από τον ουρανό συνάχθηκαν στον τόπο τους, και φάνηκε η στεριά. Κι ονόμασε ο Θεός “γη” τη στεριά και το σύναγμα των υδάτων το είπε “θάλασσες”. Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό.

Η συνέχεια >>> VAGIAblog