Εμπρός, παιδιά. Πάμε. Χειροκροτούμε, φωνάζοντας «Μπράβο σου, ρε μάγκα φοροφυγά!». Και γιατί να μην το φωνάξουμε; Για πόσο καιρό, ακόμα, θα κυοφορούμε το μωρό; Μα ποιο μωρό, τέλος πάντων; Εννοώ τη νοοτροπία, ότι, αφού δεν είμαι ικανοποιημένος με τη συμπεριφορά του κράτους, έχω κάθε ηθικό δικαίωμα να λεηλατώ τη δημόσια περιουσία. Μα γιατί μου το λες εμένα, εγώ δεν είμαι φοροφυγάς! Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω μαζί σου. Άκου, όμως, προσεχτικά, αυτά που έχω να σου πω. Μπορεί να μην είσαι φοροφυγάς, αλλά κάνεις τα πιο κάτω:
Πρώτον, θεωρείς ότι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής δεν είναι κάτι που αφορά εσένα, αλλά το κράτος και μόνο το κράτος. Εσύ, δεν είσαι ένα κομμάτι αυτού του κράτους; Εκτός κι αν δεν είσαι. Κι όμως, είσαι.
Δεύτερον, λες ότι είναι δουλειά του κράτους να πατάξει τη φοροδιαφυγή. Απολύτως ορθό, σημείωσε, όμως, ότι είναι συνταγματική υποχρέωση του κάθε πολίτη να συμμετέχει στα δημόσια βάρη, αναλόγως των δυνάμεων αυτού. Δηλαδή, το πρόβλημα δεν είναι το κράτος, αλλά αυτός που κλέβει το κράτος.
Τρίτον, ενώ γνωρίζεις ότι ο γείτονάς σου φοροδιαφεύγει, κι ενώ μουρμουράς σιωπηρά γι’ αυτό, τον αποκαλείς φίλο σου. Και την ίδια στιγμή δηλώνεις συγκλονισμένος, επειδή ο «φίλος» σου έπεσε θύμα κλοπής από κάτι «λωποδύτες», όπως τους αποκάλεσες. Να είσαι δίκαιος. Λωποδύτες αυτοί, λωποδύτης και ο φίλος σου.
Η συνέχεια>>sigmalive.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου