του Γιάνη Βαρουφάκη
Διαβάζοντας την επιστολή των 'τριών', θυμήθηκα το 2007, τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου έχασε τις βουλευτικές εκλογές (μετά από διαδοχικές εκλογικές ήττες) και, το ίδιο βράδυ, βρέθηκε απέναντι στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ίσως θυμάστε ότι, για να δικαιολογήσει την βαριά ήττα του (οι οποία ήρθε παρά τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές που είχαν αναδείξει σε όλο της το μεγαλείο την ανικανότητα της κυβέρνησης Καραμανλή), ο κ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε ότι τα προηγούμενα τρία χρόνια, από τότε που κληρονόμησε το θρυλικό δακτυλίδι από τον κ. Σημίτη, απέτυχε επειδή υπονομευόταν από διάφορους δελφίνους εντός του ΠΑΣΟΚ (εννοώντας βέβαια και τον κ. Βενιζέλο). Επρόκειτο για μια κλασική περίπτωση αντιστροφής της σχέσης αίτιου-αιτιατού.
Και βέβαια υπήρχαν κινήσεις ιδιοτελούς υπονόμευσης του ηγέτη του ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια όμως ήταν ότι, καθώς ο κ. Παπανδρέου πήγαινε από σφάλμα σε σφάλμα, και από την μια οργανωτική αποτυχία στην επόμενη πολιτική αστοχία, η βάση και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δυσφορούσαν και, όπως είναι φυσιολογικό, κάποιοι εκ των φιλοδοξούντων δελφίνων άρχισαν να υπονομεύουν την ηγεσία. Πρώτα όμως αστόχησε κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση ο Πρόεδρος (το αίτιο) και κατόπιν ενέκυψε η εσωκομματική αμφισβήτηση (το αιτιατό)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου