Σύζυγοι και τέκνα του Δία: v. Μνημοσύνη- Μούσες

[[ δαμ-ων ]]

Μνημοσύνη

Μετά τη Δήμητρα, 5η κατά σειρά σύζυγος του Δία, κατά τον Ησίοδο, υπήρξε η Μνημοσύνη. Ο Βοιωτός ποιητής μας λέει:

« Κι ύστερα τη Μνημοσύνη αγάπησε με την ωραία κόμη,

και γεννηθήκανε απ’ αυτήν οι Μούσες που φορούν χρυσό διάδημα οι εννιά, που τους αρέσουν οι ευωχίες και η τέρψη των ασμάτων. »

Η Μνημοσύνη ήταν η προσωποποίηση της μνήμης στην ελληνική μυθολογία, αφού βοήθησε στη διατήρηση των μύθων διαμέσου της απομνημόνευσης, πριν την εισαγωγή της γραφής. Ανήκε στους Τιτάνες κι ήταν κόρη της Γαίας και του Ουρανού. O Ησίοδος μας λέει πως οι βασιλιάδες και οι ποιητές παίρνουν τις δυνάμεις του εξουσιαστικού τους λόγου όταν κατέχονται από τη Μνημοσύνη και λόγω των ιδιαίτερων σχέσεών τους με τις Μούσες. Έτσι ήταν προστάτης της προφορικής παράδοσης των ποιητών.

Ο Δίας, ο βασιλιάς των θεών, συνάντησε την ωραιότατη Μνημοσύνη στην Πιερία, στους πρόποδες του Όλυμπου, και την ερωτεύτηκε. Τότε μεταμορφώθηκε σε ποιμένα και την έπεισε να κοιμηθεί μαζί του. Πλάγιαζαν μαζί επί εννέα νύκτες. Από την ένωση αυτή του Δία και της Μνημοσύνης γεννήθηκαν, σαν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, οι χαριτωμένες εννέα Μούσες.

Μνημοσύνη σημαίνει μνήμη, ανάμνηση, ενθύμηση, έχοντας την ίδια σημασία με τη λέξη “μνήμων”, που είναι αυτός που πάντοτε θυμάται χωρίς ποτέ να λησμονεί. Προέρχεται από το ρήμα μνάομαι- μνώμαι (=ένθυμούμαι, σκέφτομαι για κάτι, συλλογίζομαι).

Η συνέχεια >>> VAGIAblog