Σύζυγοι και τέκνα του Δία: vi. Λητώ- Απόλλωνας- Άρτεμη

[[ δαμ- ων ]]

Λητώ

Έκτη θεά- σύζυγος του Δία η κόρη των Τιτάνων Κοίου και Φοίβης, η Λητώ. Γράφει ο Ησίοδος:

« Και η Λητώ γέννησε τον Απόλλωνα και τη σαϊτοβόλα Άρτεμη,

τα πιο αγαπητά παιδιά απ’ όλους τ’ Ουρανού τους απογόνους,

σαν με το Δία έσμιξε ερωτικά που την αιγίδα έχει. »

Το όνομα Λητώ προέρχεται από το ρήμα “λήθω: (= λανθάνω), επομένως είναι η μυστηριώδης. Το ρήμα “λήθω” δηλώνει την έννοια του μένω κρυμμένος, περνώ απαρατήρητος, κάνω κάτι χωρίς να με καταλάβουν, διαφεύγω της προσοχής κρύβομαι, ξεφεύγω, ξεγλιστρώ κλπ. Έτσι, η Λητώ είναι αυτή που παραμένει κρυμμένη, και αφανέρωτη, ή κάποια που γύρω από το όνομα της και την ταυτότητά της προξενεί λήθη, και που γίνεται φανερή όταν εμφανίζεται στην Δήλο καθώς Δήλος σημαίνει την φανερή, την γνωστή, την εμφανή, την πρόδηλη, την έκδηλη, την ολοφάνερη και την εμφανέστατη. Η Λητώ ταυτίζεται με την νύχτα αλλά και την λήθη και την αμνημοσύνη

Ο Αρίσταρχος δηλώνει ότι το όνομα της Λητούς προκύπτει από το ρήμα “ λω” που σημαίνει θέλω, αλλά και λέγω, όποιος θέλει/ζητά λαμβάνει από την θεά, όμως η δεύτερη ερμηνεία του λω είναι το επιθυμώ εξ ου και λιλαίω- λιλώ (= επιθυμώ σφόδρα, λαχταρώ, ορέγομαι, πεθαίνω για κάτι, ποθώ με ερωτικό πάθος κλπ). Στον Πλούταρχο διαβάζουμε την ερμηνεία ως Λητώ Μύχια αλλά και Νυχία, ως η πολύ βαθιά, κρυμμένη ή ενδόμυχα, ή ανέκφραστη και ανεκδήλωτη, η “κρυφή” θεά. Και το Νύχια ως η θεά της ξαγρύπνιας και του ξενυχτιού αλλά και της διανυκτέρευσης

Για το όνομά της ο Πλάτωνας γράφει τα λεγόμενα του Σωκράτη:

«Η Λητώ επίσης πήρε το όνομά της από την πραότητά της, με το να είναι εθελήμων (ευήκοος, δεκτική) σε ό,τι της ζητάμε. Το όνομά της πάλι ίσως να οφείλεται στην ονομασία που της δίνουν οι ξένοι, καθώς πολλοί την ονομάζουν “Ληθώ”. Και φαίνεται πως τη λένε έτσι όσοι της δίνουν την ονομασία λόγω του όχι σκληρού αλλά ήρεμου και “λείου” (ομαλού, μαλακού) “ήθους” (χαρακτήρα της.» (Πλάτωνας, “Κρατύλος”, 406a).

Η συνέχεια >> VAGIAblog