[[ δαμ- ων ]]
Μετά την Γερμανική κατοχή του 41 και τον εμφύλιο πόλεμο, ζούμε ως έθνος τη δυσκολότερη περίοδο. Είναι μοιρόγραφο κάθε γενιά να ζει μια πικρή περίοδο για να παίρνει τα μαθήματά της και να βγάλει από πάνω της τη σκουριά. Όταν η υλιστική ζωή μας απορροφά εντελώς και ξεχάσουμε το άλλο μας μισό- το πιο σημαντικό- ότι είμαστε και πνεύμα, πιάνουμε μια πατίνα- έχετε δει τον χαλκό που πιάνει μια πράσινη κρούστα ή το ασήμι που πιάνει ένα γκριζόμαυρο επίχρισμα- που χαλάει την ωραία λάμψη του μετάλλου. Για να λάμψει και πάλι το μέταλλο είναι ανάγκη να απομακρυνθεί η κρούστα της σκουριάς. Έτσι όταν ξεχάσουμε την πνευματική μας πλευρά και κυριαρχήσει η υλιστική πλευρά, η Ζωή, που καθορίζεται από αμετάβλητους Νόμους επιφέρει και πάλι την “τάξη”. Μας θυμίζει ότι δεν είμαστε ένα σώμα όπου ενοικεί το πνεύμα, αλλά ένα πνεύμα που έχει ένα προσωρινό σώμα. Πως κάναμε μια λανθασμένη μετατόπιση του κέντρου βάρους- και η εμπειρία μας λέει πως η μετατόπιση του βάρους στα καράβια μπορεί ακόμη και να τα μπατάρει- που πρέπει να διορθωθεί. Αυτή η διόρθωση ίσως να κρύβει οδύνη και στενοχώρια, όταν όμως επιτευχθεί είναι μια μεγάλη ωφέλεια στην οντότητα άνθρωπος. Όσα αναφέραμε δεν αφορούν μόνο μεμονωμένα τους ανθρώπους, αλλά και ολόκληρα έθνη.
Ζήσαμε τριάντα χρόνια, από τη μεταπολίτευση μέχρι τις εκλογές του 2009 με σχετική ηρεμία. Η ηρεμία και ο εφησυχασμός μερικές φορές κρύβουν δυσάρεστες εκπλήξεις. Να σκεφτούμε ότι ήρεμα είναι και τα νερά στα έλη, σε σχέση με τα νερά στη θάλασσας, που πολλές φορές ανταριάζει. Κάτω από τα νερά στα έλη υπάρχει βούρκος κι έτσι και τα ανακατέψουμε λίγο αναδύεται δυσοσμία. Χάσαμε- ή μάλλον ήταν κούφια τα λόγια για “αλλαγή”- τη μεγάλη ευκαιρία η χώρα να κάνει το μεγάλο άλμα ανάπτυξης και προόδου. Πολύ γρήγορα το όραμα για “αλλαγή” ξέφτισε. Το τρίπτυχο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου: ψωμί- παιδεία- ελευθερία, αποδείχτηκε πως ήταν ένα βεγγαλικό, σύντομο κι απατηλό, που γιορτάζεται κάθε χρόνο με κούφιες εκδηλώσεις στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, όπου οι φοιτητές απλά αναμετρούν τις πολιτικές δυνάμεις σε ξεχωριστές πορείες- ενώ αυτή η επέτειος επιτακτικά έπρεπε να είναι ενωτική. Τα χρήματα που πήραμε από την Ε.Ο.Κ. ή την Ε.Ε. σπαταλήθηκαν σε βίλες και κότερα με νοοτροπία νεόπλουτου, αντί να διοχετευτούν στην ελληνική οικονομία για επενδύσεις, σωστή βιομηχανία, βιοτεχνία, γεωργία, κτηνοτροφία και τουρισμό. Η παιδεία μετατράπηκε σε α-παιδευσία, με προγράμματα σπουδών βγαλμένα από γραφεία καλοβολεμένων ημετέρων, που δεν έχουν καμία επαφή με την αίθουσα διδασκαλίας. Καμία μέριμνα για τη μάθηση. Μοναδικός γνώμονας οι Πανελλήνιες εξετάσεις με επιπόλαιες επιτροπές που θαρρούν ότι δεν εξετάζουν μαθητές, οι οποίοι θα πάρουν ένα απολυτήριο λυκείου και οι επιμελείς θα εισαχθούν σε κάποια σχολή για να γίνουν οι αυριανοί επιστήμονες, αλλά πως απευθύνονται στους μελλοντικούς Αϊνστάιν. Τα ήθη αμβλύνθηκαν με πιθηκισμό και παπαγαλισμό ξένων, σαθρών προτύπων. Χάσαμε την ταυτότητά μας. Από το «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» μεταπηδήσαμε στο «η Ελλάδα ανήκει στη Δύση» χάνοντας την εθνική μας ταυτότητα και υιοθετήσαμε μια ξενική κουλτούρα και νοοτροπία, που πολύ γρήγορα μας ξέρασε.
Η συνέχεια >>> εδώ … VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου