Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Δεν βλέπει κανείς τις αλλαγές, τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα.
Γιατί αυτό που ενδιαφέρει ουσιαστικά την Τρόικα είναι πως θα εξασφαλίζει τους τόκους. Σας μίλησα για το μαρτύριο του Σίσυφου. Ήταν το 1985. Δεν με ακούσατε. Δεν φταίω εγώ για αυτό.
Γιατί στο Πολιτικό λεγόμενο προσωπικό είτε ως συλλογικότητες, είτε ως άτομα δεν διακρίνει κανείς ικανότητες, πρόσωπα που έχουν γνώση και συνείδηση των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα. Εκτός αυτού είναι αιχμάλωτοι του παρελθόντος τους, των διαδρομών τους.
Επομένως οι τόκοι σύμφωνα με την λογική τους μπορούν να εξασφαλισθούν με φόρους και περικοπές στους αδύνατους. Απορώ όμως γιατί οι διαμαρτυρίες, οι πορείες, δεν κατευθύνονται προς τα Κεντρικά γραφεία των Κομμάτων μη Κομμάτων, συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευομένων. Με ποιο αίτημα; την κατάργηση της χρηματοδότησης τους και την επιστροφή των χρημάτων που εισέπραξαν. Ψάχνουν για ισοδύναμα. Αυτό είναι το πλέον σοβαρό, δομικό και αποτελεσματικό, αληθινά μεταρρυθμιστικό.
Άκουσα επίσης ότι ορισμένα «αντιπολιτευόμενα», συντηρούμενα από τον Προϋπολογισμό Κόμματα μη Κόμματα, θα δώσουν ένα μέρος των χρηματοδοτήσεων που τους παρέχει το δημόσιο, οι φορολογούμενοι, σε πράξεις Ελεημοσύνης. Νομίζω έχουνε σύγχυση των ρόλων. Αυτό μπορούν να το κάνουν μεταβαλλόμενα σε Επιτροπές της Εκκλησίας. Ο ρόλος της Πολιτικής, των Πολιτικών, των Κομμάτων απαιτεί άλλες λειτουργίες, ικανότητες, αρετές και προ πάντων όχι Βαλκανοασιατικές κουτοπονηριές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου