Της Μυρσίνης Κωστοπούλου
Ποια είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον φυσιολογικό φόβο του ανθρώπου απέναντι στην ασθένεια και στην κατά φαντασία νόσο;
Η υποχονδρίαση περιγράφει τον φόβο του ατόμου ότι είναι άρρωστο στο παρόν ή ότι θα είναι στο μέλλον. Είναι μια σοβαρή κλινική διαταραχή, η οποία υπερβαίνει τον φυσιολογικό φόβο απέναντι στην ασθένεια, καθότι διαταράσσει την ποιότητα της ζωής του ατόμου.
Η διαρκής παρερμηνεία των καθημερινών σωματικών αισθήσεων (π.χ. ένας πονοκέφαλος ή μια ταχυκαρδία) ή τυχαία συμβάντα (π.χ. μια ιατρική εκπομπή) λειτουργούν ως ερεθίσματα και κάνουν το ευάλωτο άτομο να αγχώνεται και να αμφισβητεί την «αθωότητα» της φύσης τους.
Με το πέρασμα του χρόνου, η νοσηρή αυτή ενασχόληση εγκλωβίζει το άτομο στον φόβο και το πείθει για την αληθοφάνεια της αρρώστιάς του. Οι ατέρμονες ιατρικές εξετάσεις είναι ενταγμένες στη ζωή του, καθώς και η ανάγκη του να τον διαβεβαιώνουν οι γιατροί ότι δεν πάσχει από κάποια σοβαρή ασθένεια.
Στην πραγματικότητα όμως δεν εφησυχάζει ποτέ. Συσσωρεύει μέσα του συναισθήματα θυμού και ματαίωσης, νιώθει ότι πάντα «κάτι λείπει». Πιστεύει συχνά ότι δεν λαμβάνει επαρκή ιατρική φροντίδα και συνήθως αντιστέκεται στις προτεινόμενες παραπομπές σε ειδικούς ψυχικής υγείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου