[[ δαμ- ων ]]
Πολλά δυσάρεστα γεγονότα ζήσαμε από το 2009 και μετά. Και πολλά θα ζήσουμε τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια. Φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση γιατί περιορίσαμε την έννοια της αγάπης. Από αγάπη του κόσμου- και λέγοντας του κόσμου εννοούμε αγάπη προς τους συνανθρώπους, τη φύση, τον πολιτισμό, σε κάθε τι που αναδεικνύει την έννοια άνθρωπος, ο οποίος «άνω θρώσκει»- την πετσοκόψαμε σε αγάπη προς το τομάρι μας, σε φιλαυτία.
Η προτροπή του εθνικού μας ποιητή: «Αγάπα για να ζήσεις, ζήσε για ν’ αγαπάς» (Διον. Σολωμός, “Ελεύθεροι πολιορκημένοι”) θεωρείται ρομαντική ουτοπία γιατί γίναμε κύμβαλα αλαλάζοντα. Ο Απόστολος των Εθνών επιβεβαιώνεται, όταν πριν από 2000 χρόνια έγραψε προς τους Κορινθίους: «Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸ ςἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.»
Κύμβαλα αλαλάζοντα είμαστε, που διαλαλούμε την ασήμαντη προσωπικότητά μας. Οι ουτιδανοί θαρρούμε πως είμαστε το κέντρο του κόσμου. Οι ετερόφωτοι πιστεύουμε ότι δίνουμε το φως μας στον πλανήτη. Γιατί η φιλαυτία μετατόπισε το κέντρο βάρους του “είναι” μας από την ψυχή στο σώμα. Λησμονήσαμε ότι δεν είμαστε το σώμα, που έχει μια ψυχή, αλλά η ψυχή που έχει ενδυθεί ένα προσωρινό σώμα. Έτσι η φθαρτότητα και η προσωρινότητα του σώματος, μας γέμισε ανασφάλειες. Οι ανασφάλειες ενεργοποίησαν έναν αμυντικό μηχανισμό, που έχτισε τείχη και μας περιχαράκωσε. Περιτειχιστήκαμε γύρω από το “εγώ” μας και υψώσαμε τη σημαία του εγωισμού. Από ισοδύναμες μονάδες του Όλου, που από τη φύση είναι προορισμένες να ζήσουν αρμονικά με συνεργασία και αγάπη, γίναμε εγωικά ασυνάρτητα μηδενικά. Από μονάδες γίναμε μηδενικά γιατί παραχώσαμε στα χώματα της λησμονιάς την προτροπή του Ιησού- άσχετα αν παρουσιάζεται σαν εντολή: «εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους» (Ιωάννης, ιγ΄, 34)
Η συνέχεια >>> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου