Ο Γάμος του Κάδμου και της Αρμονίας II

[[δαμ-ων]]

II) Ο Έρωτας

Ένας πηγαίος έρωτας από τα εσώβαθα της ψυχής τους κατείχε τους ρηγάδες της Καδμείας. Ο έρωτάς τους δεν ήταν μόνο σαρκικός. Ήταν ο εσώτερος έρωτας, που ωθεί τις ψυχές στο ανηφορικό μονοπάτι της εξέλιξης, αυτός που βαθμιαία μεταλλάσσεται σε θείο έρωτα. Ήταν ο έρωτας των μυημένων, που συνδέει το κοσμικό με το ουράνιο, η ενωτική τάση του υλικού με το πνευματικό κόσμο. Ο έρωτας του Κάδμου προς την Αρμονία, κι αντίθετα, της Αρμονίας προς τον Κάδμο, έγινε η ωστική δύναμη για ν’ αφήσουν τον γήινο κόσμο και να φτάσουν στη Νήσο των Μακάρων, να ολοκληρωθούν σαν άνθρωποι και να φτάσουν στον θείο κόσμο.

Ο Έρωτας, για τους μυημένους της αρχαιότητας, δεν είναι ο παιγνιδιάρης σαϊτοβόλος γιος της Αφροδίτης, είναι ο γεννήτορας των πάντων, η πρωταρχική δύναμη της ύπαρξης. Η μυθολογία μας λέει, σε κάποια άλλη παραλλαγή, πως πρώτα ήταν το Χάος, άμορφο, άτακτο κι ατελεύτητο. Κι έπειτα από λίγο η πλατιά Γη και ο πανέμορφος Έρωτας. Στη συνέχεια από το Χάος γεννήθηκαν η μαύρη Νύχτα και το Έρεβος, που έσμιξαν ερωτικά και γέννησαν τον Αιθέρα και την Ημέρα. Από παρόμοια ερωτικά σμιξίματα αργότερα προκύψαν οι μορφές, το άμορφο Χάος έγινε μορφοποιημένος κόσμος. Το άτακτο απέκτησε τάξη, το άμορφο μορφή και το ατελεύτητο διάρκεια, η ανυπαρξία μετατράπηκε σε ύπαρξη. Αυτή η αποχάωση του Χάους είχε σαν κινητήρια δύναμη τον Έρωτα. Μετά γεννιούνται οι Θεοί, πάντα με ερωτικό σμίξιμο, Γαία και Ουρανός, Κρόνος και Ρέα, Ωκεανός και Τηθύς, Δίας και Ήρα. Έτσι σμίξιμο με σμίξιμο δημιουργείται το πανέμορφο Σύμπαν(*1), όπου κυριαρχεί η αρμονία (*2). Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο κυριαρχεί ο Έρωτας. Έρωτας για το ωραίο, το ηθικό, το δίκαιο, το κάλλος, τη γνώση. Ο πρόγονός μας είναι ερωτευμένος με το θείο, αλλά το ίδιο κι απαράλλαχτα είναι ερωτευμένος με τη φύση. Στη φαντασία του βάζει τους αθάνατους θεούς να ερωτεύονται θνητές και θνητούς, κι αυτός ο ουράνιος πόθος προς τα γήινα να δίνει ημίθεους, που με τα κατορθώματα και την προσφορά τους στους θνητούς, κερδίζουν τον Όλυμπο, γεγονός που οδηγεί στην αθανασία.

Ο Κάδμος, μυημένος στα Αιγυπτιακά και τα Καβείρια Μυστήρια, επομένως ψυχικά καλλιεργημένος και γνώστης των μυστηρίων της ζωής, δεν μπορούσε να δώσει σαρκική μορφή μόνο στον έρωτά του. Η ερωτική έλξη προς την Αρμονία δεν ήταν σαρκική παρακινημένη από το σεξουαλικό ορμέρφυτο. Ήταν έρωτας ανυψωτικός, όπως τον αντιλαμβάνονται οι μύστες. Έρωτας που οδηγεί στα Ηλύσια πεδία.

Η συνέχεια >>> VAGIABlog