[[ δαμ- ων ]]
Ένα πολύ ωραίο λουλούδι, που στολίζει τους κήπους μας στο τέλος του χειμώνα- αρχές της άνοιξης, είναι ο νάρκισσος. Λουλούδι που μυθολογικά συνδέεται με έναν πολύ ωραίο νέο, που ζούσε τα πολύ παλιά χρόνια στις κοντινές μας Θεσπιές.
Το μυθικό πρόσωπο, στο οποίο αναφέρεται το σημερινό μας κείμενο, ήταν παιδί ενός ποταμού και μιας νύμφης. Ένα παιδί μοιραίο, που προήλθε από βιασμό, και το οποίο δεν απασχόλησε μόνο τους μυθοποιούς και τους ποιητές, αλλά και τους καλλιτέχνες και κυρίως τους ψυχαναλυτές. Το λουλούδι πήρε το όνομα του ωραιότατου νέου, του Νάρκισσου, απ’ όπου προήλθε και ο όρος “ναρκισσισμός” της ψυχιατρικής και ψυχαναλυτικής επιστήμης.
Ήταν γιός της Νύμφης Λειριόπης (λευκή και υπέροχη σαν κρίνο) και του ποταμίσιου θεού Κηφισσού, που εγκλώβισε τη νύμφη στα νερά του και την αποπλάνησε. Από το νερό ξεκίνησε και στο νερό εγκλωβίστηκε και ο ίδιος ο Νάρκισσος. Όταν γεννήθηκε το πανέμορφο αγόρι η μητέρα του ζήτησε από τον μάντη Τειρεσία ένα χρησμό για τη ζωή του και ο μάντης προφήτευσε: «Ο Νάρκισσος θα ζήσει ως τα βαθειά γεράματα, αρκεί να μην γνωρίσει ποτέ τον εαυτό του.»
Νέος όμορφος και δυνατός. Μακριά μαλλιά, δέρμα κατάλευκο και σώμα σμιλεμένο. Δεν ήταν όμως ο ηρωικός ή ο πολεμικός τύπος του άνδρα. Κυνηγούσε στα δάση και λόγω της εξαιρετικής ομορφιάς του, οι νύμφες τον καταδίωκαν ανάμεσα στα πεύκα αποζητώντας τη συντροφιά και το ερωτικό σμίξιμο μαζί του. Εκείνος όμως, δεν επέτρεπε σε καμία νύμφη να τον πλησιάσει και όλες τις έδιωχνε μακριά με την άσχημη και εγωιστική συμπεριφορά του. Θνητοί και θνητές, θεοί και θεές τον επιθυμούν και επειδή δεν μπορούν να τον έχουν, τον ακολουθούν σαν πιστοί σύντροφοι. Ο ίδιος, όμως, μένει αδιάφορος σε όλη αυτή την λατρεία προς την ομορφιά του.
Η συνέχεια >>> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου