[[ δαμ- ων ]]
Αν ο Alexis Carrel στο βιβλίο του “Άνθρωπος, αυτός ο άγνωστος” δυσκολεύεται να περιγράψει τον μηχανισμό του σώματός μας, πόσο δυσκολότερο είναι να περιγράψουμε μηχανισμούς, που υπάρχουν μεν, αλλά δεν μπορούμε να δούμε, δεν μπορούμε να ψηλαφίσουμε; Γιατί στην οντότητα «άνθρωπος» υπάρχουν μηχανισμοί που και η ίδια η επιστήμη αγνοεί. Άντε τώρα να δεχτείς ότι το σώμα μας είναι μόνο το 1/7 της οντότητάς μας και πως τα υπόλοιπα 6/7 τα αγνοούμε. Πολλές φορές είμαστε πιο δύσπιστοι κι από τον άπιστο Θωμά, που είπε το περίφημο: «ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.¨(Ιωάννης, κ΄, 25).
Το κακό, όμως, σ’ εμάς είναι πως δεν μπορούμε να βάλουμε το δάχτυλο στο σημάδι των καρφιών, γιατί στα πνευματικά θέματα δεν υπάρχουν καρφιά που να φαίνονται. Αυτά τα δέχεσαι ή δεν τα δέχεσαι. Γιατί είναι θέματα πίστης ή –κυρίως- θέμα βιωματικής εμπειρίας. Και η εμπειρία είναι προσωπική. Τα δέχεσαι, λοιπόν, αβίαστα, όταν τα έχεις βιώσει. Δεν μπορούμε όλοι να έχουμε την ίδια πίστη. Γιατί η πίστη είναι ζήτημα εξέλιξης της ψυχής. Την συναντάμε να είναι πηγαία στους λίγους που βρίσκονται σε υψηλή εξέλιξη. Οι άλλοι, οι αρκετοί- όχι οι πολλοί- έχουν κάνει σημαντικά βήματα, αλλά θέλουν το κάτι παραπάνω στα πνευματικά θέματα. Θέλουν να ιδούν, θέλουν να ψηλαφίσουν. Επιθυμούν να βιώσουν τα υπερβατικά, ώστε να πιστέψουν διαμέσου της βιωματικής εμπειρίας. Και οι περισσότεροι- ο όχλος- δεν ενδιαφέρεται καθόλου για παρόμοια θέματα. Είναι πολωμένος στα γήινα και ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τον κορεσμό όλων εκείνων που μπορεί να αντιληφθεί με τις πέντε αισθήσεις. Αναλώνεται σε όσα του προσφέρει ο αισθητός κόσμος, χωρίς να μπει στον κόπο να στρέψει την προσοχή του προς τον πλατωνικό νοητικό κόσμο και τον νοητό κόσμο.
Η συνέχεια >>> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου