[[ δαμ- ων ]]
Αγάπη: αυτή την τρισύλλαβη λέξη, τη γραμμένη με μόνον πέντε γράμματα αλλά με τεράστια αξία, πόσο την έχουμε βασανίσει; Την βασανίζουμε κάθε δευτερόλεπτο και λόγω άγνοιας και λόγω εγωισμού. Πόσες φορές βγήκε από το στόμα μας, ενώ η καρδιά μας ήταν άδεια; Λέμε ότι αγαπάμε με λόγια, χωρίς να συμμετέχει η καρδιά. Ή καμωνόμαστε ότι αγαπάμε για να εισπράξουμε αγάπη. Κι εμείς την τσιγκουνευόμαστε. Πιθανόν να διστάζουμε να την δώσουμε απλόχερα από τον φόβο μήπως γίνουμε ευάλωτοι και πονέσουμε, μήπως μας εκμεταλλευτούν, ίσως και να μας πιάσουν κορόιδο. Για την πρώτη περίπτωση ο Άγγλος συγγραφέας Γουίλιαμ Σαίξπηρ έχει πει: «Αν αγάπησες και πόνεσες, αγάπα περισσότερο. Αν αγάπησες περισσότερο και πόνεσες περισσότερο, αγάπα ακόμα περισσότερο. Αν αγάπησες ακόμα περισσότερο και πόνεσες ακόμα περισσότερο, αγάπα περισσότερο ώσπου να μην πονάει άλλο.» Όσο περισσότερο αγαπάμε, τόσο απομακρύνεται ο πόνος. Μέχρι να φτάσουμε στο οριακό σημείο της αγάπης, να πούμε: «εσύ κι εγώ είμαστε ένα»!
Από φόβο, λοιπόν, φτιάχνουμε ένα βαθύ χαράκωμα γύρω από τον εαυτό μας κι από ‘κει ρίχνουμε μπαλωθιές αγάπης. Μας ξεφεύγει ότι η αγάπη είναι ζωή, και πως αν δεν έχουμε αγάπη, ουσιαστικά δεν έχουμε ζωή. Ζούμε έτσι απλά για να ζούμε. Έχουμε μια ζωή χωρίς νόημα. Ο Ινδός γκουρού Όσσο (Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς) τονίζει το ίδιο με άλλα λόγια: «Η αγάπη είναι ο σκοπός. Η ζωή είναι το ταξίδι.» Ενώ ο αρχαίος πρόγονός μας Μένανδρος μας τονίζει: «Αγάπης δε ουδέν μείζον ούτε ίσον εστί.» Ο Νομπελίστας ποιητής μας Οδ. Ελύτης σε δύο στίχους δίνει την πεμπτουσία της αγάπης:
«Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.»
Η συνέχεια >>> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου