“Ούτις”
Ήμουνα αραχτός, ρε καρντάσια, στη βεράντα, μέσα στις ορτανσίες , τις γαρδένιαι και τα γαρούφαλλα με χρώματα όλα τα χρώματα της ίριδος, κι απολάμβανα τη φραπεδιά μου με δώδεκα φακελάκια στέβια- ναι ρε χλεμίτζουρες, το ‘χω ρίξει στα είδη υγιεινής, που λέει και η λαίδη Αγγελικούλα, η οποία εκτός από το «χτύπα σαν άντρας» έχει πει και το «ρούφα το μέχρι τέρμα, αλλά υγιεινά». Ταυτόχρονα στο κινητό μου έπαιζα κι εγώ σαν σύγχρονος ρωμιός Πόκεμον. Μπορεί, ρε φιλάρες, να βρίσκομαι στην ηλικία που αν εξαφανιστώ για κάνα εικοσιτετράωρο θα με δείτε στην τηλεόραση στο silveralert, αλλά αυτό το μαρτζαφλάρι το παίζω με άνεση. Εδώ και δυο βδομάδες τη βρίσκω κυνηγώντας πόκεμον. Προκειμένου να κυνηγάω τις σκατόγατες που μου ξεριζώνουν τα λέλουδα, κυνηγάω τα τερατάκια στο κουνιστό αφής και τελευταίας τεχνολογίας. Εφτακόσια πενήντα ευρούλια έδωσα να το αγοράσω- δεν είμαι δα κανένα πιρπιτσόλι να πάρω κινητό από το καλάθι του Κωτσόβολου ή του Γερμανού- γιατί δεν μπορούσε να έχει καλύτερο ο Βρασίδας, που αν και δεν έχει λεφτά να φορέσει μασέλα, έδωσε εξακόσια για κινητό.
Είχα παγιδεύσει το ποκεμονοτερατάκι της γης στον κήπο και πάνω που ετοιμαζόμουν να το πιάσω ακούω την Αγλαΐτσα, το στεφάνι μου, να χτυπιέται: «Τι είπε πάλι ο μ@λ@κοπίτουρας! Κι εσύ κορόϊδο Αγησίλαε, που σε ψόφησαν στον φάλαγγα οι μπάτσοι της χούντας στην Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας, χαρτωσία δεν πιάνεις, ρε, μπροστά στον Κούλη».
Η συνέχεια>>> VAGIablog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου