Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Η "πίστα" των δεινοσαύρων ...



Από e-tipos.com

Μία τεράστια έκταση με πατημασιές δεινοσαύρων στα σύνορα Αριζόνας–Γιούτα, εντόπισαν γεωλόγοι του πανεπιστημίου της Γιούτα. «Η πίστα των δεινοσαύρων», όπως ονόμασαν οι επιστήμονες τον υπαίθριο χώρο, πριν από 190 εκατομμύρια χρόνια ήταν μία έρημος μεγαλύτερη από τη σημερινή Σαχάρα της βόρειας Αφρικής. Τα ίχνη, που ξεπερνούν τα χίλια, υποδηλώνουν με τη μορφή και το μέγεθός τους την συνύπαρξη τουλάχιστον τεσσάρων διαφορετικών ειδών των προϊστορικών αυτών ζώων. (Πηγή: University of Utah)

Περισσότερες πληροφορίες (στα Αγγλικά) ΕΔΩ

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Παίρνοντας αφορμή από το θέμα της ανάρτησης, θα παραθέσω λίγες βασικές πληροφορίες γι’ αυτά τα ογκώδη ζώα που ακόμη κι ο σκελετός τους σε κάποια μουσεία μας προκαλεί δέος:
[[ Οι Δεινόσαυροι ήταν σπονδυλωτά ζώα που κυριάρχησαν στο γήινο οικοσύστημα για πάνω από 160 εκατομμύριο χρόνια. Πρωτοεμφανίστηκαν πριν περίπου 230 εκατομμύρια χρόνια.
Στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου πριν 65 εκατομμύρια χρόνια, οι δεινόσαυροι υπέστησαν μια καταστροφική εξαφάνιση, η οποία έδωσε τέλος στην κυριαρχία τους στη γη.
Από τότε που ο πρώτος δεινόσαυρος ανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα, απολιθωμένοι σκελετοί δεινοσαύρων έχουν γίνει σημαντικό θέαμα σε μουσεία όλου του κόσμου. Οι δεινόσαυροι έχουν γίνει μέρος του παγκόσμιου πολιτισμού και παραμένουν σταθερά δημοφιλείς, ειδικά στα παιδιά. Έχουν εμφανιστεί σε εμπορικά βιβλία και σε ταινίες όπως το Τζουράσικ Παρκ, και νέες ανακαλύψεις περί δεινοσαύρων καλύπτονται τακτικά από τα ΜΜΕ.
Ο όρος δεινόσαυρος χρησιμοποιείται μερικές φορές ανεπίσημα για να περιγράψει άλλα προϊστορικά ερπετά, όπως τον πελικόσαυρο διμετρόδοντα, τον φτερωτό πτερόσαυρο και τον υδρόβιο ιχθυόσαυρο, τους πλησιόσαυρους και τους μοσάσαυρους, αν και τεχνικά κανένας από αυτούς δεν ήταν δεινόσαυρος.
Τα σημερινά πουλιά είναι άμεσοι απόγονοι των θηρόποδων δεινοσαύρων.
Η τάξη των δεινοσαύρων πήρε το όνομά της επίσημα από τον Άγγλο παλαιοντολόγο Ρίτσαρντ Όουεν το 1842 σαν μία «ευδιάκριτη φυλή ή υποομάδα των Σαυροειδών ερπετών». Ο όρος προέρχεται από τις Ελληνικές λέξεις δεινός και σαύρα.
Οι δεινόσαυροι ήταν εξαιρετικά πολυποίκιλοι. Υπήρχαν χορτοφάγοι σαρκοφάγοι και λίγοι παμφάγοι. Κάποιοι δεινόσαυροι ήταν δίποδοι ενώ άλλοι τετράποδοι, και άλλοι, όπως ο Αμμόσαυρος και ο Ιγουανόδωντας,αν και τετράποδοι κατά βάση, μπορούσαν να περπατήσουν εύκολα στα δύο πόδια σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Ανεξάρτητα από τον τύπο σώματος, σχεδόν όλοι οι γνωστοί δεινόσαυροι προσαρμόστηκαν καλά κυρίως σε χερσέους αλλά και σε υδρόβιους βιότοπους.
Θεωρίες Εξαφάνισης
Η αιφνίδια μαζική εξαφάνιση των μη-πτηνών δεινοσαύρων, που συνέβη περίπου 65 εκατομμύριο έτη πριν, είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μυστήρια της Παλαιοντολογίας.
Πολλές άλλες ομάδες ζώων εξαφανίστηκαν επίσης εκείνη την περίοδο, συμπεριλαμβανομένων των:
αμμωνιτών (είδος μαλακίων),

μοσάσαυρων,
πληριόσαυρων,
πτερόσαυρων,
χορτοφάγων χελωνών και
των κροκοδείλων,
των περισσότερων πτηνών, και
πολλές ομάδες των θηλαστικών.
Η φύση του γεγονότος που προκάλεσε αυτήν την μαζική εξάλειψη έχει μελετηθεί εκτενώς από τη δεκαετία του '70. Αυτή τη στιγμή, διάφορες σχετικές θεωρίες υποστηρίζονται ευρέως από παλαιοντολόγο
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗ
Η θεωρία σύγκρουσης με αστεροειδή, που προτάθηκε αρχικά από τον Γουόλτερ Αλβάρεζ προς το τέλος της δεκαετίας του '70, συνδέει το γεγονός εξάλειψης στο τέλος της κρητιδικής περιόδου με μία σύγκρουση περίπου 65,5 εκατομμύριο έτη πριν. Ο Αλβάρεζ πρότεινε ότι μια ξαφνική αύξηση στα επίπεδα ιριδίου, που καταγράφηκε σε όλο τον κόσμο σε στρώματα πετρωμάτων της περιόδου, είναι άμεσο αποτέλεσμα του αντίκτυπου εκείνης της σύγκρουσης.
Ο όγκος των στοιχείων τώρα προτείνει ότι ένας αστεροειδής πάχους 10 χλμ έπεσε κοντά στη χερσόνησο Γιουκατάν, δημιούργησε τον κρατήρα πάχους 170 km και έφερε τη μαζική εξαφάνιση. Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι εάν οι δεινόσαυροι αναπτύσσονταν ή μειώνονταν πριν από το γεγονός.
Μερικοί επιστήμονες προτείνουν ότι ο μετεωρίτης προκάλεσε μια μακροχρόνια και αφύσικη πτώση στην Ατμοσφαιρική Θερμοκρασία της Γης, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι θα είχε δημιουργήσει αντ' αυτού ένα ασυνήθιστο κύμα θερμότητας.
Αν και η ταχύτητα της εξάλειψης δεν μπορεί να συναχθεί από απολιθώματα μόνο, τα διάφορα μοντέλα προτείνουν ότι η εξάλειψη ήταν εξαιρετικά γρήγορη.
Η συναίνεση μεταξύ των επιστημόνων που υποστηρίζουν αυτήν την θεωρία είναι ότι η σύγκρουση προκάλεσε τις εξαλείψεις και άμεσα (από τη θερμότητα λόγω της σύγκρουσης μετεωριτών) και επίσης έμμεσα (μέσω μιας παγκόσμιας ψύξης που επήλθε όταν υλικό που εκτινάχθηκε από τον κρατήρα της σύγκρουσης αντανακλούσε τη θερμική ακτινοβολία από τον ήλιο).
ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ - ΤΟ ΝΕΦΟΣ OΟRΤ
Ενώ παρόμοια με τη θεωρία σύγκρουσης του Αλβάρεζ (που περιελάμβανε έναν αστεροειδή ή κομήτη), αυτή η θεωρία προτείνει ότι ένα ρεύμα κομητών απομακρύνθηκε από το Νέφος Oort λόγω της βαρυτικής διάσπασης που προκλήθηκε από ένα διαπερνόν αστρικό αντικείμενο. Ένα ή περισσότερα από αυτά τα αντικείμενα συγκρούσθηκαν έπειτα με τη Γη περίπου ταυτόχρονα, προκαλώντας την παγκόσμια εξαφάνιση των ειδών.
Όπως με την σύγκρουση ενός αστεροειδή, το τελικό αποτέλεσμα αυτού του βομβαρδισμού κομητών θα ήταν μια αιφνίδια πτώση στις παγκόσμιες θερμοκρασίες, που θα ακολουθούνταν από μία παρατεταμένη κρύα περίοδο.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ
Στην αιχμή της εποχής των δεινοσαύρων, δεν υπήρξε κανένα πολικό κάλυμμα πάγου, και οι στάθμες των θαλασσών υπολογίζονται να ήταν από 100 έως 250 μέτρα υψηλότερα από ότι είναι σήμερα.
Η θερμοκρασία του πλανήτη ήταν επίσης πιο ομοιόμορφη, με μόνο 25 βαθμούς Κελσίου να χωρίζει τις μέσες πολικές θερμοκρασίες από εκείνες στον ισημερινό. Κατά μέσον όρο, οι ατμοσφαιρικές θερμοκρασίες ήταν επίσης πολύ μεγαλύτερες. Οι πόλοι, παραδείγματος χάριν, ήταν κατά αρκετά θερμότεροι από σήμερα.
Η σύνθεση της ατμόσφαιρας κατά τη διάρκεια της εποχής των δεινοσαύρων ήταν πολύ διαφορετική επίσης. Τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα ήταν μέχρι 12 φορές πιο υψηλά από τα σημερινά επίπεδα, και το οξυγόνο ήταν 32 έως 35 τοις εκατό της ατμόσφαιρας, όπως συγκρίνονται με το 21 τοις εκατό που είναι σήμερα. Παρ όλα αυτά, μέχρι το τέλος της κρητιδικής περιόδου, το περιβάλλον άλλαζε εντυπωσιακά. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα μειωνόταν, το οποίο οδήγησε σε μια τάση ψύξης καθώς τα επίπεδα του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα έπεφταν. Τα επίπεδα οξυγόνου στην ατμόσφαιρα άρχισαν επίσης να μεταλλάσσονται και θα έπεσαν τελικά αρκετά.
Μερικοί επιστήμονες υποθέτουν ότι η αλλαγή κλίματος, που συνδυάστηκε με τα χαμηλότερα επίπεδα οξυγόνου, να είχε οδηγήσει άμεσα στην εξαφάνιση πολλών ειδών.
Εάν οι δεινόσαυροι είχαν αναπνευστικά συστήματα παρόμοια με εκείνα που βρίσκονται συνήθως στα σύγχρονα πτηνά, μπορεί να ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να αντιμετωπίσουν τη μειωμένη αναπνευστική αποδοτικότητα, λαμβάνοντας υπόψη τις τεράστιες απαιτήσεις οξυγόνου των πολύ μεγάλων σωμάτων τους. ]]