Πέρασαν ήδη 35 χρόνια

Γράφει ο Πολιτικός Μηχανικός Θεόδωρος Κ. Παπαϊωάννου (17-11-08)

Η γενιά του Πολυτεχνείου σιγά-σιγά αποστρατεύεται, οι φορτίσεις της μεταπολίτευσης υποχωρούν, ενώ ο τότε ριζοσπαστισμός μπορεί να φαντάζει ντεμοντέ στη σημερινή Ελλάδα. Όσοι είχαν την τύχη να βιώσουν τις τρεις εκείνες μέρες της εξέγερση του Πολυτεχνείου που συγκλόνισαν την Ελλάδα και ειδικά το βράδυ αυτό πού έφερε την αυγή της Δημοκρατίας, αναπολούν με συγκίνηση, αλλά και με βαθύτατο προβληματισμό, τα αιτήματα που είχαν τότε διατυπωθεί και ιδιαίτερα το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Αποτέλεσε μια κορυφαία στιγμή εισβολής των λαϊκών μαζών στο προσκήνιο της ιστορίας και προβολής της απαίτησης για μια άλλη κοινωνική πραγματικότητα. Στις τρεις αυτές λέξεις, συμπυκνώθηκαν τα δημοκρατικά αιτήματα, που εκφράζουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στη μόρφωση και το δικαίωμα στην πλήρη ελευθερία Προσδοκία όλων στη 35ετή χρονική διαδρομή από την εξέγερση του Πολυτεχνείου μέχρι σήμερα, ήταν η δικαίωση των αιτημάτων του αγώνα εκείνου στον οποίο είχε πρωτοστατήσει η νεολαία της εποχής. Όμως το σύνθημα αυτό συνεχίζει να είναι επίκαιρο και μάλιστα ακόμη πιο ουσιαστικό, ιδίως για τις νεότερες γενιές, τους φοιτητές, τους μαθητές, τους νέους εργαζομένους, τις γυναίκες, που βλέπουν να φαλκιδεύονται τα δικαιώματά τους, να συμπιέζεται το βιοτικό τους επίπεδο, να ταλαιπωρούνται και να μην μπορούν να νιώθουν ήρεμοι και ήσυχοι μέσα σε μια ευνομούμενη κοινωνία. Η ανεργία, που σε μεγάλα ποσοστά μαστίζει τους νέους και τις γυναίκες, η άθλια κατάσταση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, αλλά και η αβεβαιότητα για το μέλλον τους, επαγγελματικό, οικονομικό και κοινωνικό, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, η εργασιακή προσωρινότητα, αποδεικνύουν ότι τα αιτήματα που είχαν τεθεί το 1973 από τους τότε νέους για όλους τους τότε και μετέπειτα νέους δεν έχουν ακόμη ικανοποιηθεί. Επικρέμαται ο κίνδυνος μείωσης των συντάξεων, του εφάπαξ και του επικουρικού, - ύστατης παρηγοριά των εργαζομένων- καθώς και η διεύρυνση του χρόνου εργασίας, που θα επιβαρύνει ακόμα πιο πολύ τις συνθήκες ζωής όσων ήδη εργάζονται ή επιδιώκουν να εξασφαλίσουν κάποιας μορφής απασχόληση. Και αυτοί ακριβώς είναι οι νέοι, αυτοί που ήλθαν στον κόσμο μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όταν ήταν ακόμη νωπά και τα αιτήματα εκείνης της εξεγερμένης γενιάς, αλλά και οι ελπίδες και οι προσδοκίες για ένα καλύτερο μέλλον. Διαφαίνεται πέραν αυτών η πρόσφατη απειλή την τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και όχι οι υπαίτιοι της δημιουργίας της. Ζήτημα υπάρχει όμως και με τις ελευθερίες των πολιτών και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κρυφές κάμερες στους δρόμους και αλλού, διασυρμός και διαπόμπευση στα τηλεδικεία, παρακολούθηση και καταγραφή, με απόφαση μάλιστα του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων, υποκλοπές τηλεφωνημάτων, δεν εξέλιπαν από την ημερήσια διάταξη Το περιβάλλον βιάζεται ασύστολα και κατ΄ εξακολούθηση Συμπίπτει , επίσης, η φετινή επέτειος με τον συνεχιζόμενο αγώνα των εκπαιδευτικών (πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας, πανεπιστημιακής) που αίτημά του έχει την αναβάθμιση της Παιδείας και την αξιοπρέπεια του δασκάλου. Είναι αγώνας, στον οποίο μετέχει όλη η εκπαιδευτική κοινότητα, μαζί και οι μαθητές και οι φοιτητές. Διαχρονικό είναι το αίτημα για διαρκή και χωρίς περιορισμούς μόρφωση, για καλύτερη δημόσια Παιδεία και όχι ιδιωτικοποίηση αυτής όπως εξυφαίνεται. 

Παρ ότι: η σημερινή κατάσταση δεν συγκρίνεται με εκείνη του 1973, έχουν γίνει αρκετά βήματα μπροστά, η δημοκρατία στερεώθηκε και η ελευθερία κατοχυρώθηκε, φαίνεται όμως σαν να ξεμείναμε στον τόπο από καύσιμα…. 

Έτσι αναβαπτίζεται και αποκτά επικαιρότητα το σύνθημα του Πολυτεχνείου γιατί συνεχίζει να εκφράζει σύγχρονα αιτήματα που δεν έχουν ικανοποιηθεί. Θέτει τέλος τη σημερινή κυβέρνηση προ των ευθυνών της και προσωπικά τον πρωθυπουργό της Χώρας.