Επιστρέφει η Πολιτική ;

Γράφει ο Πολιτικός Μηχανικός Θεόδωρος Κ. Παπαϊωάννου

Χαρακτηριστικό της κρίσης που περνάμε είναι το γεγονός ότι μια ολόκληρη ευρωπαϊκή χώρα η Ισλανδία, μικρή μεν σε πληθυσμό, μέλος του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ, βρίσκεται ακριβώς εκεί που ήταν η Ελλάδα δύο αιώνες πριν, όταν ο Χαρίλαος Τρικούπης, μη θέλοντας να βαυκαλίζει με πολιτικάντικα ψέματα τους Έλληνες, είπε το ιστορικό «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Να μην θεωρηθεί ότι πτωχεύει η Ισλανδία επειδή καταστράφηκαν ή εξαντλήθηκαν οι φυσικές πλουτοπαραγωγικές της πηγές. Αλλά γιατί τα τελευταία χρόνια στήριξε όλη την ανάπτυξή της, στα χρηματοπιστωτικά «προϊόντα» δηλαδή στη σπέκουλα και όχι στην πραγματική οικονομία. Στην κυριαρχία των αστέρων της πιστωτικής κερδοσκοπίας, στη ζούγκλα της εικονικής οικονομίας. Και τώρα για να επιβιώσει αναζητεί επειγόντως και εναγωνίως επαχθή εξωτερικό δανεισμό. Αν κάποιοι μένουν τώρα έκπληκτοι για τις παγκόσμιες συνέπειες από τη λειτουργία αυτής της ζούγκλας που δημιούργησαν τις δύο τελευταίες δεκαετίες τα «golden boys» της Wall Street και τα εκτός ΗΠΑ πιθηκάκια τους, που εκδηλώνονται με μορφή τεκτονικού σεισμού, σίγουρα δεν είναι οι αναγνώστες της μικρής αυτής στήλης. Ενδεικτικά αναδημοσιεύω δύο μόνο προειδοποιητικές επισημάνσεις μου, πού προέκυψαν όχι από μαγικές ικανότητες ή από χρηματοπιστωτική δεινότητα του γράφοντος, αλλά βγήκαν από τον κοινό νου ενός «πολιτικού ζώου», ως οφείλει κατά τον Αριστοτέλη να είναι ο άνθρωπος. 

31 Δεκεμβρίου 2007: Η αλήθεια είναι ότι έχουμε μπει σε μια νέα εποχή εφιαλτικών προοπτικών παγκοσμίως. Η κατάρρευση της ουτοπίας για τη σοσιαλιστική κοινωνία και η είσοδος δεκάδων πρώην «σοσιαλιστικών» χωρών και δισεκατομμυρίων ανθρώπων στην κοινωνία του άγριου ανταγωνισμού για την επιβίωση, διαμορφώνει ένα οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο, όπου κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας. Η επικράτηση του αγριότερου. Το «πρέπει να σε φάω, για να επιβιώσω». 

7 Μαΐου 2008: Όσοι παπαγαλίζουν τα περί της «οικονομίας της αγοράς» μήπως είναι καιρός να καταλάβουν ότι καμία αγορά και κανένα άλλο σύστημα δεν είναι πάνω από την κοινωνία; και ότι η κοινωνία δεν μπορεί να στηριχθεί στο νόμο της ζούγκλας με την κατασπάραξη των πιο αδύναμων μελών της από τα οργανωμένα ισχυρά συμφέροντα; Είναι πάντως ευτύχημα ότι μέσα από την κρίση αυτή η πολιτική επιστρέφε. Και τίθεται, ως όφειλε πάντοτε να είναι, υπεράνω της «αυτορυθμιζόμενης» ζούγκλας της αγοράς. 

** Bloggers, άνδρες μορφωμένοι και Αριστεροί 

(Αντιγραφή από την ‘ΗΜΕΡΗΣΙΑ 18/1-08 ’)

Aπό τη δεξαμενή του χώρου της ευρύτερης Aριστεράς έλκει οπαδούς το... σπορ του blogging στην Eλλάδα. Eπιπλέον οι bloggers πλεονάζουν μεταξύ των ανδρών (74%), των νέων ηλικίας 25-44 ετών (66%), των πολιτών ανώτερης μόρφωσης (68%) και εξασφαλισμένης κοινωνικής ένταξης (39%), των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα (30%) και των φοιτητών (14%). Kυρίαρχο στοιχείο τους το ενδιαφέρον για την πολιτική (76%), αλλά και η δυσαρέσκεια από τη λειτουργία της Δημοκρατίας (85%) και την ποιότητα της πολιτικής ενημέρωσης (91%). Oι διαπιστώσεις προκύπτουν για πρώτη φορά στην Eλλάδα από την έρευνα που διενήργησε το περιοδικό «Monthly Review» και η V-PRC, με δείγμα 773 διαχειριστές blogs, το 24% των οποίων βρίσκει σημείο αναφοράς στον ΣYPIZA (24%), το 9% στο ΠAΣOK, μόλις το 7% στη N.Δ., το 6% στους Oικολόγους - Πράσινους, το 5% στο KKE (5%) και το 2% στο ΛAOΣ. Tο 5% πρόσκειται σε κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Aριστεράς, το 32% σε «κανένα», ενώ το 9% δεν απάντησε. Tο blogging αποτελεί: α) Tρόπο έκφρασης, β) μορφή πολιτικής συμμετοχής και γ) χώρο δημοσιοποίησης ιδεών και «προσωπικών» απόψεων.