Από Istoploos
Η εξέγερση της νεολαίας που πυροδότησε η εκτέλεση του δεκαπεντάχρονου δείχνει το βάθος της κρίσης που διαπερνά την ελληνική κοινωνία. Η υπόσχεση της κοινωνικής διεισδυκότητας μέσω της εκπαίδευσης, που χαρακτήριζε την ελληνική κοινωνία για δεκαετίες, δείχνει πλέον να έχει εξαντλήσει τα όριά της και να έχει πάψει από καιρού πλέον να έχει αντίκρισμα. Οι μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκαν στο χώρο της παιδείας κατέληξαν στο να γαμ.. τα λύκεια στους πιτσιρικάδες, στοχεύοντας να κάνουν το ίδιο και στη ζωή τους.
Οι περισσότεροι νέοι θα μπουν σ’ ένα υποβαθμισμένο πανεπιστήμιο έπειτα από ένα προσωπικό μαραθώνιο και τις απαραίτητες αιματηρές οικονομίες της οικογένειάς τους για να ανακαλύψουν ότι τους περιμένει ένα δυσοίωνο μέλλον. Ένα μέλλον που τους υπόσχεται ότι προορίζονται να αυξήσουν και να πληθύνουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τη γενιά των 700 €. Αντιλαμβάνονται λοιπόν ότι η ζωή τους , η σχετικά άνετη σε αρκετές περιπτώσεις, στηριζόταν σε μια επίπλαστη ευημερία που ακουμπούσε στο δανεισμό και στην υπερεργασία των γονιών τους. Κι αρχίζουν πλέον να μη βολεύονται στην ιδέα ότι κάποιοι απεργάζονται γι’ αυτούς, χωρίς αυτούς.
Η ωμή εκτέλεση αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για να εκδηλωθεί η εξέγερση ως σύμπτωμα της κρίσης της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που την έπεισαν να δεχτεί τα τετράωρα και τα stage ως απάντηση τάχατες στην ανεργία, για να ανακουφιστεί ο άνεργος ιδίως ο μακροχρόνια, ενώ κατά νου είχαν την ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Μιας κοινωνίας που της υποσχέθηκαν να πατάξουν τους νταβατζήδες και τη διαφθορά για να καταντήσουν οι ίδιοι νταβατζήδες της κοινωνίας και να βουλιάξουν σε σωρεία σκανδάλων. Μιας κοινωνίας που επί χρόνια, μ’ έναν τρόπο αργό αλλά σταθερό για να λανθάνει της συνείδησης, αποδομούσαν τον κοινωνικό της ιστό, διέλυαν κάθε έννοια συλλογικής συνείδησης, διέψευδαν προσδοκίες και όνειρα οδηγώντας την σε αργό θάνατο.
Τους αφήσαμε να φτάσουν την κοινωνία έως εδώ. Πιστέψαμε στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» βάζοντας τον Κωστάκη τον Ελάχιστο στη θέση του Κώστα του Ολίγιστου για να ανακαλύψουμε ότι ο μεταρρυθμιστής είναι ο δίδυμος αδερφός του εκσυγχρονιστή ή οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος που ακούει στο απεχθές όνομα: νεοφιλελευθερισμός.
Δεν αφουγκραστήκαμε τη «βουή των επερχόμενων γεγονότων» και βγήκαμε στους δρόμους να υποδεχτούμε το Νέο χωρίς να δούμε ότι ήταν το Παλιό γιατί «σέρνονταν πάνω σε καινούρια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει».Κι ας το ’λεγε ο λαός μας ότι ΠΑΛΙΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΙΑ ΔΕ ΒΑΝΕΙ. Δεν τον ακούσαμε!
Ας το καταλάβουμε τώρα, λοιπόν, όλοι μας πριν είναι αργά ότι η επόμενη μέρα δε θα μοιάζει σε τίποτα με την προηγούμενη αν οι αιτίες που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση μείνουν ανέπαφες. Αν θέλουμε να μην ξαναζήσουμε στο μέλλον κι άλλες, πολλές τέτοιες «ελληνικές νύχτες κρυστάλλων».
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΝΑΥΤΑΚΙΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΧΩΡΟΥ ΜΕ ΚΑΛΟ ΚΡΑΣΙ, ΚΑΛΟ ΦΑΪ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ, γιατί
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος/να 'ν' ήμερος, να 'ναι άκακος
λίγο φαΐ ,λίγο κρασί/Χριστούγεννα κι Ανάσταση». (Οδ. Ελύτης)
Η εξέγερση της νεολαίας που πυροδότησε η εκτέλεση του δεκαπεντάχρονου δείχνει το βάθος της κρίσης που διαπερνά την ελληνική κοινωνία. Η υπόσχεση της κοινωνικής διεισδυκότητας μέσω της εκπαίδευσης, που χαρακτήριζε την ελληνική κοινωνία για δεκαετίες, δείχνει πλέον να έχει εξαντλήσει τα όριά της και να έχει πάψει από καιρού πλέον να έχει αντίκρισμα. Οι μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκαν στο χώρο της παιδείας κατέληξαν στο να γαμ.. τα λύκεια στους πιτσιρικάδες, στοχεύοντας να κάνουν το ίδιο και στη ζωή τους.
Οι περισσότεροι νέοι θα μπουν σ’ ένα υποβαθμισμένο πανεπιστήμιο έπειτα από ένα προσωπικό μαραθώνιο και τις απαραίτητες αιματηρές οικονομίες της οικογένειάς τους για να ανακαλύψουν ότι τους περιμένει ένα δυσοίωνο μέλλον. Ένα μέλλον που τους υπόσχεται ότι προορίζονται να αυξήσουν και να πληθύνουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τη γενιά των 700 €. Αντιλαμβάνονται λοιπόν ότι η ζωή τους , η σχετικά άνετη σε αρκετές περιπτώσεις, στηριζόταν σε μια επίπλαστη ευημερία που ακουμπούσε στο δανεισμό και στην υπερεργασία των γονιών τους. Κι αρχίζουν πλέον να μη βολεύονται στην ιδέα ότι κάποιοι απεργάζονται γι’ αυτούς, χωρίς αυτούς.
Η ωμή εκτέλεση αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για να εκδηλωθεί η εξέγερση ως σύμπτωμα της κρίσης της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που την έπεισαν να δεχτεί τα τετράωρα και τα stage ως απάντηση τάχατες στην ανεργία, για να ανακουφιστεί ο άνεργος ιδίως ο μακροχρόνια, ενώ κατά νου είχαν την ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Μιας κοινωνίας που της υποσχέθηκαν να πατάξουν τους νταβατζήδες και τη διαφθορά για να καταντήσουν οι ίδιοι νταβατζήδες της κοινωνίας και να βουλιάξουν σε σωρεία σκανδάλων. Μιας κοινωνίας που επί χρόνια, μ’ έναν τρόπο αργό αλλά σταθερό για να λανθάνει της συνείδησης, αποδομούσαν τον κοινωνικό της ιστό, διέλυαν κάθε έννοια συλλογικής συνείδησης, διέψευδαν προσδοκίες και όνειρα οδηγώντας την σε αργό θάνατο.
Τους αφήσαμε να φτάσουν την κοινωνία έως εδώ. Πιστέψαμε στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» βάζοντας τον Κωστάκη τον Ελάχιστο στη θέση του Κώστα του Ολίγιστου για να ανακαλύψουμε ότι ο μεταρρυθμιστής είναι ο δίδυμος αδερφός του εκσυγχρονιστή ή οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος που ακούει στο απεχθές όνομα: νεοφιλελευθερισμός.
Δεν αφουγκραστήκαμε τη «βουή των επερχόμενων γεγονότων» και βγήκαμε στους δρόμους να υποδεχτούμε το Νέο χωρίς να δούμε ότι ήταν το Παλιό γιατί «σέρνονταν πάνω σε καινούρια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει».Κι ας το ’λεγε ο λαός μας ότι ΠΑΛΙΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΙΑ ΔΕ ΒΑΝΕΙ. Δεν τον ακούσαμε!
Ας το καταλάβουμε τώρα, λοιπόν, όλοι μας πριν είναι αργά ότι η επόμενη μέρα δε θα μοιάζει σε τίποτα με την προηγούμενη αν οι αιτίες που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση μείνουν ανέπαφες. Αν θέλουμε να μην ξαναζήσουμε στο μέλλον κι άλλες, πολλές τέτοιες «ελληνικές νύχτες κρυστάλλων».
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΝΑΥΤΑΚΙΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΧΩΡΟΥ ΜΕ ΚΑΛΟ ΚΡΑΣΙ, ΚΑΛΟ ΦΑΪ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ, γιατί
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος/να 'ν' ήμερος, να 'ναι άκακος
λίγο φαΐ ,λίγο κρασί/Χριστούγεννα κι Ανάσταση». (Οδ. Ελύτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου