Μήνυμα για την Εργατική Πρωτομαγιά

Aπό τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου

Τιμούμε την Πρωτομαγιά, ημέρα σταθμό στην ιστορία του εργατικού κινήματος και κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στη μνήμη των επώνυμων και ανώνυμων αγωνιστών, αυτών που πριν 123 χρόνια στην ιστορική εξέγερση στο Σικάγο των ΗΠΑ έδωσαν τη ζωή τους αντιστεκόμενοι στη ληστρική επέλαση του Κεφαλαίου Υπό το βάρος των επιπτώσεων της διεθνούς οικονομικής κρίσης , μέσα σε κλίμα ασφάλειας και αβεβαιότητας, που προκαλούν οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στην Βοιωτία στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην Υφήλιο, η φετινή Πρωτομαγιά, βρίσκει τους εργαζομένους στη χειρότερη θέση των τελευταίων 30 ετών. Κάτω από την απειλή της φτώχειας, της ανεργίας, η οποία με βάση πλέον και με τα αδιάσειστα στοιχεία έχει πάρει και στη χώρα μας δραματικές διαστάσεις, με συχνότατα φαινόμενα καταστολής εύλογων οικονομικών απαιτήσεων, καταπάτησης στοιχειωδών (εργασιακών και δημοκρατικών) δικαιωμάτων. Εργαζόμενοι/ες, νέοι/ες, είναι στο στόχαστρο, ασφυκτιούν άγχονται και φθάνουν ακόμη μέχρι την απονενοημένη πράξη του αυτοχειριασμού. Με τον εκβιασμό του κλεισίματος, ανθούσες επιχειρήσεις επισείουν καθημερινά ως απειλή την διαθεσιμότητα ή προλειαίνουν τα έδαφος για απολύσεις και ελαστικότερες εργασιακές σχέσεις. Με πρόσχημα την αντιμετώπιση και πάταξη της ανεργίας, η κυβέρνηση συνεχίζει να χρηματοδοτεί απρόσκοπτα και αφειδώς επιχειρήσεις - τράπεζες, με τεράστια ποσά από το πακέτο των 28 δισ. ευρώ, με part(y) time εργασία, -όπως έχω αναφέρει προηγούμενα- με την ομηρία των stage από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, ενώ απεναντίας φορτώνει τους εργαζόμενους με όλο και σκληρότερα μέτρα. Η Βοιωτία όπου συμπλέκονται η άναρχη, ασχεδίαστη, ευκαιριακή, στρεβλή, τυχάρπαστη εγκατάσταση της δευτερογενούς παραγωγικής δραστηριότητας, με την αβαθή, επιδοματική και ευαίσθητη πρωτογενή δεν αποτελεί εξαίρεση από τον κανόνα και ως εκ τούτου υφίσταται τα προαναφερθέντα δεινά. 

Αυτή όμως η χαρακτηριστική παραγωγική σύζευξη και με τους κατάλληλους ηγέτες, της υπαγορεύει και της επιβάλλει να τολμήσει και να διεκδικήσει ένα ιδιαίτερο ρόλο, ένα άλλο αναπτυξιακό μοντέλο. Να ιχνηλατήσει ένα ασφαλή μονόδρομο προς την βιώσιμη ανάπτυξη, την απασχόληση, την αλληλεγγύη, την κοινωνική πρόοδο, τα δημόσια έργα, την δημόσια διοίκηση, την αυτοδιοίκηση, την ευημερία, την διασφάλιση του δημόσιου καθολικού και κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, τη γνώση, την παιδεία, την εκπαίδευση, τη υγεία, την περίθαλψη, τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, την επιχειρηματικότητα. Θέλει να πρωτοστατήσει στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στην οργάνωση της κοινωνίας, της οικονομίας με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων .Θέλει να υπερβεί την υπάρχουσα κρίση θεσμών, αξιών, περιβάλλοντος και ποιότητας πρωτογενούς παραγωγής. Θέλει να στείλει ένα σαφές μήνυμα αφύπνισης. Ημέρα τέλος σαν την σημερινή αφιερωμένη στους εργαζόμενους, θέλω να υπογραμμίσω και αμέσως ξεχάσω κάποιο -εύχομαι μεμονωμένο και ευελπιστώ χωρίς συνέχεια -πρόσφατο ανησυχητικό χονδροειδές μελανό κρούσμα απειλών και εκβιασμού έμπειρης,αξιόπιστης και αξιοπρεπούς υπαλλήλου, από δημοτική σύμβουλο της πλειοψηφίας σε δήμο, άλλοτε με σαφέστατα δημοκρατικά, συμμετοχικά και διαφανή χαρακτηριστικά στη λειτουργία του, στον οποίο είχαν συνδυασθεί οι άριστες και αρμονικές εργασιακές σχέσεις με το σοβαρό δημόσιο management. Είναι ο δήμος των Βαγίων με τον οποίο έχει συνδεθεί ιστορικά το όνομά μου.