Ούτε διακοινοτικές ούτε και συνομιλίες…

Ε Δ Ω ΚΑΙ πολλά χρόνια, τρεις περίπου δεκαετίες, εντός εισαγωγικών γράφουμε και τυπώνονται στην αρθρογραφία οι δύο λέξεις «διακοινοτικές συνομιλίες». Είδος έντυπης αμφισβήτησης, κατά πόσον είναι είτε πράγματι διακοινοτικές είτε όντως συνομιλίες. Ως προς τον πρώτο όρο, «διακοινοτικές», οι δεκαετίες απέδειξαν ότι προς παραπλάνηση χρησιμοποιείται, αφού ο εκάστοτε εκπρόσωπος της λεγόμενης «τουρκοκυπριακής κοινότητας» ήταν και είναι, στην πραγματικότητα, εκπρόσωπος, εντολοδόχος και όργανο των Τούρκων κατακτητών, της Άγκυρας, του τουρκικού κράτους. Που με «όχημα» και στρατηγικό προγεφύρωμα την ελεγχόμενη πλήρως από την Άγκυρα τ/κ μειονότητα, επιχειρεί να επιτύχει την επέκταση του τουρκικού ελέγχου εφ’ ολοκλήρου της νήσου. Η δεύτερη εντός εισαγωγικών έννοια, οι «συνομιλίες», αποδείχθηκε στη διάρκεια των δεκαετιών εκείνο που από την αρχή ήταν οφθαλμοφανές: Με το τουρκικό πιστόλι στον κρόταφο, διαδικασία επιβολής των απαιτήσεων των Τούρκων κατακτητών στο θύμα της τουρκικής εισβολής, προς συνθηκολόγηση - παράδοση και υποταγή του ηττημένου στον νικητή, του στρατιωτικά ανίσχυρου στον πολεμικά πανίσχυρο.
Η Α Π Ο Δ Ο Χ Η, από το θύμα, των «διακοινοτικών συνομιλιών» νομιμοποίησε τη διαδικασία, η οποία, «ενδεδυμένη» και την αιγίδα του ΟΗΕ, βόλεψε πρωτίστως τις, τρισευτυχισμένες γι’ αυτό, Ηνωμένες Πολιτείες και Ηνωμένο Βασίλειο. Απάλλαξε και τη… λοιπή διεθνή κοινότητα από τους πονοκεφάλους! Εν τέλει αποδεικνύεται ότι, ούτε η εσωτερική πρακτική, ο τρόπος λειτουργίας και τα κατά καιρούς παράγωγα των «διακοινοτικών συνομιλιών», στην όποια τους μορφή, «εκ του σύνεγγυς» ή «απευθείας διαπραγματεύσεων», διασώζουν την έννοια των όντως διαπραγματεύσεων και συνομιλιών. Ξεπουλήθηκε, εγκαταλείφθηκε, μέχρι σημείου να λογίζεται πλέον αδιανόητος, ο βασικός κανόνας των διαπραγματεύσεων ότι «ουδέν από όσα συζητούνται, προτείνονται, κατατίθενται και τυγχάνουν διαπραγματεύσεως, δεσμεύει τα μέρη, εκτός και εάν καταλήξουν σε τελική, ολοκληρωμένη, συνολική συμφωνία»!
Α Υ Τ Ο ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ εναργέστερα και «πανηγυρικά», πλέον, διά στόματος και του νυν Έλληνα Κυπρίου διαπραγματευτή κ. Χριστόφια, που θεωρεί εαυτόν δεσμευμένο σε όσα οι προηγούμενοι διαπραγματευτές, πρόεδροι της Δημοκρατίας, αποδέχτηκαν κατά καιρούς στις «συνομιλίες», αδιαφορώντας πλήρως για το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κυρίαρχος Λαός απέρριψε με 76%, στις 24 Απριλίου 2004, ΟΛΑ τα προϊόντα και παράγωγα των λεγόμενων «διακοινοτικών συνομιλιών» που ενσωματώθηκαν στο «Σχέδιο Ανάν». Αδιαφορώντας και για το προδηλωθέν εντός του ίδιου του «Σχεδίου Ανάν» ότι τούτο καθίσταται νεκρό άμα τη απορρίψει του...

H ΣΗΜΕΡΙΝΗ, Λ. Μαύρος