Ε Χ Ο Ν Τ Α Σ ΑΠΟΒΙΒΑΣΕΙ στο Πέντε Μίλι της ήδη προδομένης Κερύνειας, δυο και πλέον εκατοντάδες αμερικανικής κατασκευής άρματα μάχης και ερπυστριοφόρα τεθωρακισμένα, μετά την «εκεχειρία» της 22ας Ιουλίου 1974, οι δύο μεραρχίες εισβολής του Αττίλα, 39η και 28η, εξαπέλυσαν αλλεπάλληλες επιθέσεις μέχρι και την τελική προέλασή τους της 14ης-16ης Αυγούστου 1974 για την κατάκτηση της μισής Κύπρου.
Ε Κ Τ Ο Τ Ε, κάτω από τις κάννες του πάνοπλου Αττίλα, σε κατάπαυση του πυρός, η προέλαση εναντίον και της άλλης μισής, επιχειρείται πολιτικά και ιδεολογικά. Με άλλου είδους ερπύστριες. Έχουν ονόματα κάπως διαφορετικά από τα made in USA άρματα, Μ-47, Μ-48 και Μ-113. Έχουν όμως τους ίδιους στόχους και σκοπούς:
- Η «Διζωνική, Δικοινοτική, Ομοσπονδία»,
- ο «Συνεταιρισμός Δύο Συνιστώντων Στέιτς»,
- η «Πολιτική Ισότητα» 18% = 82%,
- το «Ισότιμο Καθεστώς», αποτελούν τις κύριες ερπύστριες της τουρκικής, πολιτικής και ιδεολογικής προέλασης. Με στόχο τη νόμιμη πλέον και συμπεφωνημένη επέκταση του τουρκικού ελέγχου εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου. Με την υπογραφή και των θυμάτων του Αττίλα: Των Ελλήνων Κυπρίων. Των «Κκούπρους Ρουμλάρ»(!) όπως ο οθωμανισμός επέβαλε να προσδιορίζονται. Υπογραφή, την οποία, όμως, επί 35 έτη απέτυχαν -εισέτι- να υφαρπάσουν.
Σ Τ Η Ν 35η ΕΠΕΤΕΙΟ του Αττίλα, ο Μεχμέτ Αλή Ταλάτ, ο Τσεμίλ Τσιτσέκ κι ο Εγκενές Μπαγίς του Ερντογάν και του Γκιούλ, επικεφαλής της πολιτικής πτέρυγας του Αττίλα, παρατεταγμένοι κορδωτοί καμαρωτοί πλάι στους στρατηγούς και τα παρελαύνοντα τουρκικά και τ/κ στρατεύματα του Αττίλα, στην τουρκοκρατούμενη πλευρά της Λευκωσίας, «υποστήριξαν έναν νέο συνεταιρισμό, τον οποίο ανέλαβε να περιγράψει ο απεσταλμένος της Άγκυρας: Θα βασιστεί στα κριτήρια των ΗΕ όπως η διζωνικότητα, η πολιτική ισότητα, τα δυο συνιστώντα κρατίδια με ισότιμο καθεστώς και πρόσθεσε πως η αποτελεσματική και ντε φάκτο εγγύηση της Τουρκίας θα συνεχιστεί»(«Φ» 21.7.09).
Β Ε Β Α Ι Α , οι κατά καιρούς ηγεσίες των «Κκούπρους Ρουμλάρ», τα αντιλαμβάνονται κάπως διαφορετικά. Κι επιμένουν ότι «αγωνίζονται» για να δίνουν το «δικό τους περιεχόμενο», «στη βάση αρχών» κ.ο.κ., για τους εν λόγω «διζωνικούς» και «συνεταιρικούς» όρους, ορισμούς και ονόματα. Σημασία, όμως, έχει, υπέρ ποίου προελαύνουν επί 35 χρόνια οι εν λόγω ερπύστριες, στα μυαλά ντόπιων και ξένων. Σε τέτοιο, μάλιστα, βαθμό, ώστε οι περισσότεροι λησμόνησαν κιόλας ότι πρόκειται περί τουρκικών κατοχικών ερπυστριών και τις νομίζουν «κυπριακή (δήθεν) λύση, από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους»!!!
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΕ 23.7.09
Εκείνο το «συντονίζονται Μάρκος & Ντόρα» («Φ» 21.7.09), έναντι της τουρκικής επιδρομικότητας σε Αιγαίο, Κύπρο και Α.Ο.Ζ. των νοτίων θαλασσών, για παρηγοριά το λένε ή για να… τραβάμε τα μαλλιά μας; Έχετε ακούσει την «αποτελεσματικότητα» της κυρίας Ντόρας απέναντι στις κλιμακούμενες τουρκικές επιδρομές σε Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι και στο υπόλοιπο Αιγαίο; Ή για την ελλαδική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη;
ΣΗΜΕΡΙΝΗ, Λαζ. Α. Μαύρος
3 σχόλια:
Εύγε!!! στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που σε μια σεμνή εκδήλωση, σήμερα τίμησε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, μετά τον επταετή βιασμό της από τον στρατό, που έπαιξε το παιγνίδι των Αμερικάνων. Καμία κατάλυση του πολιτεύματος δεν συνοδεύεται από καλό του τόπου. Αποτέλεσμα της η αποδυνάμωση της άμυνας στην Κύπρο και η κατάληψη μέρους της από τους Τούρκους, με τις ευλογίες του πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου των ΗΠΑ. Το ιδιαίτερο γνώρισμα του φετινού εορτασμού είναι πως χαρακτηρίστηκε από τη λιτότητα της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε εντός του Προεδρικού Μεγάρου και όχι στον κήπο, χωρίς μπουφέδες και αλκοόλ. Ο κ. Παπούλιας εξήγησε ότι η αλλαγή του χαρακτήρα του εορτασμού δείχνει βαθύ σεβασμό σε όσους αγωνίστηκαν για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, αναφέροντας ότι οι δεξιώσεις και οι κοσμικότητες είναι ασύμβατες με το πνεύμα του αντιδικτατορικού αγώνα και προσέβαλαν το δημόσιο αίσθημα. Μάλιστα ανέφερε ότι η αλλαγή του τρόπου εορτασμού ήταν ζητούμενο και για τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Επιπλέον, προσθέτω εγώ, σε δύσκολες οικονομικά ημέρες, προφανώς ο σεμνός πρόεδρος σεβάστηκε τις δυσκολίες των απλών ανθρώπων και δε θέλησε να σπαταλήσει το υστέρημα από τον μόχθο τους.
Αντίθετα, ο Μεϊμαράκης- δεν τον αποκαλώ κύριο γιατί δε του ταιριάζει- μαζί με την ηγεσία του στρατού γιόρτασαν την αποκατάσταση της δημοκρατίας μέσα σε χλιδή, σπαταλώντας πολλές χιλιάδες ευρώ. Οι δράστες (οι ανώτατοι αξιωματικοί τότε υπηρετούσαν και στήριζαν την χούντα- αν δεν την στήριζαν θα είχαν κάνει αντιπραξικόπημα όπως στο ναυτικό ο Παππάς) έφαγαν και ήπιαν σε βάρος των θυμάτων τους. Ευαισθησία μηδέν, για τους άνεργους και τους νέους που εργάζονται ως δουλοπάροικοι, αιχμάλωτοι ενός σαθρού κι αντιανθρώπινου συστήματος. Ενός συστήματος που στηρίζεται στην υποβάθμιση του ανθρώπου και τη θεοποίηση του κέρδους.
Με μια απλή και λακωνική ομιλία, μεστή πολιτικών νοημάτων, ο Πρόεδρος τίμησε τη δημοκρατία. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στάθηκε ιδιαίτερα στην κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα, όπως επιβεβαιώθηκε και με την μεγάλη αποχή στις πρόσφατες ευρωεκλογές, σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αυτή η κρίση είναι βαθιά, τόνισε ο κ. Παπούλιας. Και εξήγησε: "Όχι μόνο γιατί κάποιοι εκπρόσωποι του λαού χρησιμοποιούν την πολιτική ως εφαλτήριο για τρυφηλή ζωή. Ούτε επειδή διαχρονικές παθογένειες στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης παραμένουν ζωντανές. Η κρίση είναι βαθιά κυρίως επειδή έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας: Κάθε είδους διευκολύνσεις και πελατειακές συμπεριφορές έχουν νομιμοποιηθεί ηθικά, ενώ η επιτυχία αντιμετωπίζεται συχνά ως εξαιρετική ικανότητα ακόμη και αν επήλθε με όρους αναξιοκρατίας". Με βάση και τα παραπάνω, ο κ. Παπουλίας εξέφρασε την ανάγκη επανακαθορισμού των κανόνων: "Τι είναι σωστό και τι λάθος, πού βρίσκεται το δίκαιο και πού το άδικο, τι ενώνει το ατομικό με το συλλογικό συμφέρον, πώς ορίζεται ο κοινωνικός πολιτισμός, ποιες αξίες επιζητούμε και θαυμάζουμε, τι κόσμο τελικά θέλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας".
Αλήθεια, τι κόσμο θα παραδώσουμε στα παιδιά μας; Πόσο πιο χαμηλά πρέπει να ξεπέσουμε για να αφυπνιστούμε; Και πότε η πολιτική ηγεσία θα πάψει να μας προκαλεί;
Το κείμενο της ομιλίας του Προέδρου:
«Συμπληρώνονται φέτος 35 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας, μετά από μία σκοτεινή επταετία. Κάθε τέτοια επέτειος υποχρεώνει σε σκέψεις απολογιστικές αλλά και σε στοχασμό για το αύριο.
Ο χαρακτήρας του εορτασμού της επετείου άλλαξε. Κι αυτή είναι, πιστεύω, μια επιλογή που αποδεικνύει βαθύ σεβασμό σε όλους όσους αγωνίστηκαν ενάντια στη δικτατορία. Οι δεξιώσεις και οι κοσμικότητες είναι ασύμβατες προς το πνεύμα του αντιδικτατορικού αγώνα, προκαλούν το κοινό αίσθημα και προσβάλλουν το μέτρο που οφείλει να καθορίζει την συμπεριφορά του πολιτικού κόσμου.
Στις επικοινωνίες που έγιναν τις προηγούμενες μέρες με τους εκπροσώπους των αντιστασιακών οργανώσεων, με τους αγωνιστές και τους οικείους τους, διαπιστώσαμε ότι η αλλαγή του χαρακτήρα της σημερινής γιορτής ήταν ζητούμενο πρώτα για τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της αποκατάστασης της Δημοκρατίας.
Αρκετοί από αυτούς είναι εδώ μαζί μας, άλλοι λείπουν και μας λείπουν, κάποιοι έχουν φύγει από τη ζωή και όλοι αποτελούν την πλέον ισχυρή απόδειξη ότι μέσα στην ελληνική κοινωνία υπάρχει και φως και μεγαλείο. Οι διαχρονικοί αγώνες του λαού μας είναι ο πυρήνας της αγωνιστικής μας αισιοδοξίας, που προκαλεί δημιουργικές δυνάμεις, αποβάλλει την ηττοπάθεια και φέρνει την αύρα ενός καλύτερου αύριο.
Εχουμε ανάγκη αυτή τη διαπίστωση σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία. H έξοδος απ’ αυτή είναι αδύνατο να προβλεφθεί με ασφάλεια ενώ οι απαντήσεις που δίνονται διεθνώς για την αντιμετώπισή της είναι αποσπασματικές και μετέωρες.
Ζούμε το τέλος μίας εποχής. Το κυρίαρχο μοντέλο οργάνωσης της οικονομίας αμφισβητείται εκ των πραγμάτων, την ώρα που δεν προβάλλεται, με ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό τρόπο, η εναλλακτική πρόταση. Πρόταση για μια ανάπτυξη ενάντια στη φτώχεια, τον αποκλεισμό, την ανεργία, ιδίως των νέων.
Μία βεβαιότητα υπάρχει: Ότι η κοινωνική συνοχή στον αναπτυγμένο κόσμο απειλείται, ότι η ανασφάλεια των πολλών προκαλεί φοβικά σύνδρομα και εγκυμονεί κοινωνικές εκρήξεις.
Όμως η ποιότητα της δημοκρατίας συνδέεται άμεσα με την κάλυψη των βασικών αναγκών τουλάχιστον της ζωής των πολλών. Το προσωπικό αδιέξοδο κάθε άνεργου, η αγωνία κάθε νέου που ψάχνει μάταια για δουλειά είναι η πρώτη ύλη αναπόφευκτων κοινωνικών εντάσεων.
Φίλες και Φίλοι
Μιλάμε συχνά για κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα, μια κρίση που επιβεβαιώθηκε με την μεγάλη αποχή στις πρόσφατες ευρωεκλογές, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή η κρίση είναι βαθιά. Όχι μόνο γιατί κάποιοι εκπρόσωποι του λαού χρησιμοποιούν την πολιτική ως εφαλτήριο για τρυφηλή ζωή. Ούτε επειδή διαχρονικές παθογένειες στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης παραμένουν ζωντανές. Η κρίση είναι βαθιά κυρίως επειδή έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας: Κάθε είδους διευκολύνσεις και πελατειακές συμπεριφορές έχουν νομιμοποιηθεί ηθικά, ενώ η επιτυχία αντιμετωπίζεται συχνά ως εξαιρετική ικανότητα ακόμη και αν επήλθε με όρους αναξιοκρατίας.
Επειδή φαινόμενα δεκαετιών εμποδίζουν την πρόοδο της χώρας, χρειαζόμαστε επανακαθορισμό των κανόνων: Τι είναι σωστό και τι λάθος, πού βρίσκεται το δίκαιο και πού το άδικο, τι ενώνει το ατομικό με το συλλογικό συμφέρον, πώς ορίζεται ο κοινωνικός πολιτισμός, ποιες αξίες επιζητούμε και θαυμάζουμε, τι κόσμο τελικά θέλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας.
( H Συνέχεια )
Οι αγωνιστές που βρίσκονται σήμερα μαζί μας είναι πρότυπο αναφοράς. Γιατί έδωσαν πολλά σε όλους χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα, γιατί διακινδύνευσαν τη ζωή και την ησυχία τους στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Φίλες και Φίλοι
Το βλέμμα μας είναι, σήμερα και πάντα, στραμμένο στην Κύπρο, που παραμένει διχοτομημένη. Σταθερή μας επιδίωξη είναι ο τερματισμός της τουρκικής κατοχής και η λύση του κυπριακού με προσήλωση στο διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών χωρίς επεμβατικά δικαιώματα. Με μια διαδικασία χωρίς επιδιαιτησία και χρονοδιαγράμματα και με προσήλωση στις ευρωπαϊκές αξίες και στις αρχές του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ευθύνη να συμβάλει στη θεραπεία της πληγής αυτή που αποτελεί μια απ’ τις ντροπές του παγκόσμιου πολιτισμού.
Το έχω πει κι άλλες φορές, θα το επαναλάβω και σήμερα. Το κλειδί για τη δίκαιη, βιώσιμη και οριστική λύση του κυπριακού βρίσκεται στα χέρια της Άγκυρας. Για την ώρα δεν διαπιστώνουμε βούληση υπέρβασης αναχρονιστικών αντιλήψεων και εθνικιστικής λογικής. Αντίθετα, παρακολουθούμε με ανησυχία κλιμάκωση των προκλήσεων στο Αιγαίο και διαρκή προώθηση μονομερών ανιστόρητων διεκδικήσεων. Απατώνται όμως, αν νομίζουν ότι με τις υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά μας και τις απειλές μπορούν να κάμψουν τη θέλησή μας να υπερασπιστούμε τα νόμιμα δικαιώματά μας.
Φίλες και φίλοι,
Τριανταπέντε χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας, υπάρχει η ωριμότητα να αποτιμήσουμε τα βήματα προόδου που έχουν γίνει μέχρι σήμερα και να αποφασίσουμε εκείνα που μένει να γίνουν.
Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας σήμερα, εδώ. Θέλω ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα που με ενθάρρυναν για την αλλαγή του χαρακτήρα του εορτασμού της επετείου. Σας ευχαριστώ, πρώτα απ όλα, για το παράδειγμα που δίνετε με τη στάση της ζωής σας, με τα λόγια σας και με τη σιωπή σας».
Δημοσίευση σχολίου