Μοριάς 1825. Ο αιμοσταγής Αιγύπτιος Ιμπραήμ πασάς με τους «παλιαραπάδες» του, όπως αποκαλούσαν οι δυστυχείς Έλληνες το ασκέρι του, δηώνει και ρημάζει τον τόπο. Η Επανάσταση τρεμοσβήνει. «Δεκαπέντε χιλιάδες τακτικοί του πολέμου, τέσσαρες χιλιάδες καβαλαραίοι (Αιγύπτιοι) και άλλοι τόσοι πεζοί άτακτοι Τούρκοι Πελοποννήσιοι τους οποίους ηύρε ο Μπραΐμης εις τα φρούρια, και οι Κρητικοί Τούρκοι, οίτινες ήρθον μετ’ αυτού εις την Πελοπόννησον, όλοι αυτοί εσκέπασαν τα βουνά και τις ράχες, και τα ρεύματα όλα εσκεπάσθησαν από την Βυτίνα έως τα Μαγούλιαναν. Τίποτε άλλο δεν ακούετο παρά φωναί ανθρώπων, χλιμιντρίσματα αλόγων, τουφεκίσματα αδιάκοπα, γογγυσμοί ενωμένοι με τους κρότους των τυμπάνων του τακτικού. Από τον φόβον μας εφαίνετο ότι ο τόπος όλος εσείετο και επήγαινε να γκρεμισθεί εις το βάραθρον». (Φωτάκου, «Απομνημονεύματα», σελ. 535 – 536).
Κυβέρνηση δεν υπήρχε, οι εμφύλιες διαμάχες διέλυσαν «την μεγάλη ομόνοια που υπήρχε εις τον πρώτον χρόνον της Επαναστάσεως» (Κολοκοτρώνης), που θα γράψει στην «Διήγηση» ότι «εις εκείνη την περίσταση είμεθα απελπισμένοι». Τα χρήματα των ληστρικών δανείων είχαν σπαταληθεί. Παρένθεση. Τα λεγόμενα ευφημιστικώς «δάνεια της Ανεξαρτησίας» είναι από τις αθλιότερες απάτες και λεηλασίες που στήθηκαν από ξένους και ημέτερους πολιτικούς γύρω από το ματωμένο κορμί της Ελλάδας, που βρισκόταν τότε στα πρόθυρα του ολέθρου.
H συνέχεια >>> antibaro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου