Aπό τα βασικά θύματα της κρίσης, τα οποία περνάνε στα ψιλά, είναι η δραματική απώλεια της κοινής λογικής, η χαρακτηριστική έλλειψη ορθολογισμού, η απλή προσέγγιση στα πράγματα. Παντού, ακόμα και πίσω από τα καιρικά φαινόμενα, εξυφαίνεται μια απίθανη συνωμοσία που βρίσκει ένθερμους θιασώτες. Η πιθανότητα της αποδοχής μιας φυσιολογικής διαδικασίας δεν έχει καμιά τύχη να γίνει πιστευτή στην Ελλάδα των ιδιοφυών που δεν τρώνε κουτόχορτο και δεν μασάνε.
Επίσης στη χώρα μας διεκδικούμε μιαν ακόμα παγκόσμια πρωτοτυπία: μισούμε θανάσιμα αυτό που εν τέλει προτιμούμε. Για παράδειγμα, ποιος Έλληνας δεν θα ήθελε να σπουδάσει το παιδί του στο Χάρβαρντ, αντί στο αντίστοιχο του Ισλαμαμπάντ ή της Τζακάρτα; Με τεράστια ευκολία και υποτίθεται με ακλόνητα ιδεολογικοπολιτικά επιχειρήματα, κληρονομιά της προοδευτικής μεταπολίτευσης, διαδηλώνουμε εναντίον των καπιταλιστικών κοινωνιών, των οποίων τα προϊόντα και τον τρόπο ζωής υιοθετούμε πρώτοι από όλους.
Ποιος θα προτιμούσε να διαμένει στη Λωρίδα της Γάζας και όχι στο Λονδίνο ή ποιος θα ζήλευε έναν πολιτισμό που θάβει τις γυναίκες στο χώμα ώς το κεφάλι και τις πετροβολά η θιγμένη κοινότητα επειδή λοξοκοίταξε έναν άντρα ή επειδή εκτέθηκαν μερικοί πόντοι δέρματος στην κοινή θέα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου