Η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης

Του Θεόδωρου Κ. Παπαϊωάννου, Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π

Ζούμε στη μέγγενη της ενεργειακής κρίσης και τώρα όσο παρά ποτέ για την αντιμετώπισή της χρειάζεται πειθαρχία, σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Μέσα σε αυτό το άκρως ασφυκτικό πλαίσιο, εξυπακούεται ότι δεν πρέπει να δίνουν το κακό παράδειγμα των διαρκών ανατιμήσεων η κυβέρνηση και ευρύτερος δημόσιος τομέας της οικονομίας.
Παρά ταύτα δυστυχώς τις τελευταίες εβδομάδες εγκρίθηκαν μεγάλες αυξήσεις στα διόδια, στη δημόσια συγκοινωνία και προγραμματίστηκαν νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ.
Το συνεχώς πιο ακριβό πετρέλαιο προκαλεί πρόσθετο κόστος πού πρέπει να περάσει μόνο κατά ένα ποσοστό – το μικρότερο κατά την άποψή μου- στους καταναλωτές.
Το μεγαλύτερο μέρος πρέπει να απορροφηθεί μέσα από δημιουργικές πρωτοβουλίες του δημόσιου τομέα και την αναγκαστική προσαρμογή του στις νέες συνθήκες.
Δεν είναι πολιτική και αποτελεί μέγιστο λάθος η μετακύλιση κόστους στην κατανάλωση όπως αβασάνιστα γίνεται.
Η δημόσια διοίκηση και ο ευρύτερος δημόσιος τομέας της οικονομίας πρέπει να δώσουν το καλό παράδειγμα της αποτελεσματικής διαχείρισης σε συνθήκες ενεργειακής κρίσης, ώστε να έχουν το πολιτικό και ηθικό δικαίωμα να επιβάλλουν σε όλους τους ενδιαφερόμενους μια πειθαρχημένη και κοινωνικά υπεύθυνη συμπεριφορά και ιδιαίτερα στην αγορά, αλλά και να εμπνεύσουν την απαιτούμενη συλλογική εμπιστοσύνη πού δείχνει διαταραγμένη.
Να βρει επιτέλους τρόπο η ΔΕΗ να χρηματοδοτήσει επενδύσεις:
στην αιολική ενέργεια, στα υδροηλεκτρικά έργα, στα φωτοβολταϊκά, στη γεωθερμία.
Να προχωρήσουν διοίκηση και συνδικαλιστές στην αναγκαία περικοπή του κόστους λειτουργίας και να εξυγιάνουν τις σχέσεις της επιχείρησης με τη ΡΑΕ.
Η κυβέρνηση έχασε τη μεγάλη ευκαιρία που της έδωσαν λιγότεροι από 2.000 ιδιοκτήτες βυτιοφόρων να στείλει τα σωστά μηνύματα στην κοινωνία.
Είναι ένας επαγγελματικός κλάδος που λειτουργεί σε συνθήκες κλειστού επαγγέλματος σε βάρος της οικονομίας και του κοινωνικού συνόλου.
Οι απεργοί είναι στην πραγματικότητα επιχειρηματίες με περιουσία εκατομμυρίων ευρώ, που χρησιμοποιούν στην κίνηση των οχημάτων τους κακοπληρωμένους και κατά κανόνα ανασφάλιστους οδηγούς.
Με τη λογική του φόβου του πολιτικού κόστους εξαιτίας της αρνητικής δημοσιότητας, η κυβέρνηση ίσως σπεύσει πανικόβλητη και εκβιαζόμενη να ικανοποιήσει τις πιο παράλογες και αθέμιτες απαιτήσεις.
Η όποια «συμβιβαστική» αποδοχή των αιτημάτων δεν πρέπει να αφήνει «ρωγμές» στη νοθεία, στη λαθρεμπορία όσο αφορά τα καύσιμα και στην κυκλοφοριακή ασυδοσία των οχημάτων επί του εθνικού οδικού δικτύου. Ίδωμεν ...