Υπάρχει ελπίδα για τα Βάγια ...

Απο SFIGGA

Σίγουρα πολλά γίνονται που δεν έπρεπε ...
Σίγουρα πολλά έπρεπε δεν υλοποιούνται ...
Σίγουρα οι πιο πολλοί ψάχνουν την ελπίδα ...
Και ευτυχώς λίγοι είναι αυτοί που την σκοτώνουν καθημερινά στα Βάγια, που δεν αφουγκράζονται τις συνειδήσεις τους, που δεν νοιώθουν ενοχές ή τύψεις ...
Ενοχές για όσα υποσχέεθηκαν και δεν τα πραγματοποιούν, τύψεις για πράξεις και παραλείψεις στη διαχείριση των κοινών που τείνουν να "μεταλλάξουν" και να καταστρέψουν ανεπανόρθωτα έναν ιστορικό τόπο, ένα ευλογημένο μέρος όπου η κοινωνική αλληλεγγύη, η κοινωνική ομόνοια και η συνύπαρξη ήταν τα βασικά του γνωρίσματα παρά τις όποιες "κοινές μικροαντιθέσεις"...
Ο κοινωνικός ιστός ήταν συνεκτικός και οι κάτοικοι μονιασμένοι, αφού λίγα-και ασήμαντα-τους χώριζαν και πολλά- τα πιο σημαντικά - τους ένωναν ...
Δεν υπήρχαν διχασμοί, πόλωση, κοινωνική ένταση, οξύτητες και ανυποχώρητοι εγωϊσμοί ...
Το "κοινό καλό" που έπρεπε να ήταν ο κύριος στόχος των εκάστοτε δημοτικών αρχόντων των ΒΑΓIΩΝ, κατά εποχές και πρόσωπα ήταν σε μια διακύμανση και αρνητική και θετική ...
Χωρίς όμως να παραδίνεται η πατρίδα στους "αλλόφυλους",χωρίς να εξυφαίνονται "τρομακτικά αναπτυξιακά σενάρια", που θα κοστίσουν στον τόπο και θα κοστίσουν ακριβά, που θα συντελέσουν στην μετατροπή των Βαγίων σε μια απρόσωπη, μολυσμένη και επονείδιστη δήθεν "βιομηχανική ζώνη"...
Ένα παραδειγμα προς αποφυγή ...
Σίγουρα ο ατομικός "ωφελιμισμός" και η "φιλαργυρία" ελάχιστων Βαγαίων κτηματιών, αποτελούν τις "Κερκόπορτες" τις οποίες οι δήθεν επενδυτές "κρυφοκοιτάζουν" και ευελπιστούν "να μπουν"...
Για να "αλώσουν και να συλήσουν" τον τόπο ...
Στο χέρι όλων όμως των υπολοίπων είναι, να αντιταχθούν, να αντισταθούν, να υψώσουν "στεντόρεια" φωνή διαμαρτυρίας σε κάθε επιβουλή και αναπτυξιακή "προοοπτική" τυφλή, άστοχη, απρογραμμάτιστη, χωρίς τις ελάχιστες περιβαλλοντικές εγγυήσεις ...
Και δεν πρέπει οι νέοι και οι νέες, που κονιορτοποιούνται σήμερα από τις "Συμπληγάδες Πέτρες" των διαδοχικών εξετάσεων, των πανεπιστημιακών ακριβοθώρητων και χωρίς "αντίκρυσμα" ενίοτε πολύχρονων σπουδών, της ανεργίας, της ετεροαπασχόλησης και υποαπασχόλησης, των αμοιβών των 700€ που σε λίγο θα φαντάζουν "μυθώδες" ποσόν, των κοινωνικών "στερεοτύπων" που τους ωθούν σε αδιέξοδες καταστάσεις και σε προσωπικές τραγωδίες να απελπίζονται, να λιποψυχούν, να καταθέσουν τα όπλα, να περάσουν από τα πρώτα κιόλας χρόνια της νιότης τους, όπου η ελπίδα, η αντοχή και η επαναστατική ορμή πρέπει να αποτελούν τα κύρια γνωρίσματά της, στην "εφεδρεία", στην "αποστράτευση", στην κοινωνική περιθωριοποίηση...
Αυτά είναι ακριβώς που περιμένουν, ως "μάνα εξ ουρανού", οι εκάστοτε ασκούντες την εξουσία και διαχειριζόμενοι τα κοινά:
Την "παθητική" στάση, την κάμψη του αγωνιστικού πνεύματος και φρονήματος και κυρίως την αποστασιοποίηση της νεολαίας, που αποτελεί την παρακαταθήκη και την (μοναδική) ελπίδα κάθε τόπου ... Έτσι λοιπόν το ίδιο συμβαίνει και εδώ, οι ενολαίοι δεν πρέπει να αποτελέσουν τον εν υπνώσει και σε λήθαργο "γίγαντα", έχουν δύναμη, έχουν μυαλό και γνώσεις, έχουν δυνατότητες και δεξιότητες, πολύ περισσότερες απ΄αυτές που το "σύστημα" θέλει να έχουν...
Για να μπορεί να τους ελέγχει και να τους τιθασσεύει...
Για να τους "προσανατολίζει" στις αδιέξοδες καταστάσεις και εν συνεχεία να τους ζητάει και τον λογαριασμό υποκριτικά και επαίσχυντα, και, ο κάθε "μικροπολιτικάντης" να οδύρεται για "το που πάει η νεολαία σήμερα"...
Οι νεολαίοι λοιπόν του τόπου δεν είναι αμελητέαά ποσότητα, δεν είναι μια απλή καταναλωτική κονωνική ομάδα, αλλά, μια ομάδα με δυναμισμό, άποψη, λογική και εξαίρετες δυνατότητες που τις αποδεικνύουν καθημερινά στους τόπους δουλειάς, στις Σχολές που φοιτούν, στα έργα που αναλαμβάνουν...
Και να έχουν υπόψη ό,τι οι "σειρήνες" του ατομισμού, του ωχαδερφισμού, της κοινωνικής και πολιτικής "ακαμψίας", θα τους καλούν πάντα κοντά τους, για να τους "υπνώσουν" και να τους κάνουν άβουλους και παθητικούς "δέκτες", απλούς παρατηρητές των δρωμένων, που θα τους χρειάζονται μια φορά ανά τετραετία, για να ασκήσουν το δημοκρατικό τους δικαίωμα και να (τους) ψηφίσουν (!!)
Όχι λοιπόν, δεν είναι αυτή η τύχη που τους πρέπει για το μέλλον τους, οι ίδιοι θα αποφασίσουν, ποιο θα είναι αυτό, όχι οι κάθε λογής "πολιτικάντηδες δεινόσαυροι"...
"Κάθε γενιά επαναστατεί ενάντια στους πατεράδες της και συμφιλιώνεται με τους παππούδες της ...", έλεγε ο Αμερικανός Lewis Mumford (+1895-1990).
Και είχε απόλυτο δίκιο!!
Η ελπίδα λοιπόν δεν χάθηκε στα Βάγια, γιατί υπάρχει η νεολαία που έχει και όραμα και αγωνιστικότητα ...
Που εκφραζεται και μέσα από τα "blogs", ενσπείροντας την ανησυχία, στους έχοντες τα ηνία που στέκονται τις πιο πολλές φορές αμήχανοι και αδύναμοι, μπροστά στην ορμητική νιότη, που σαν ποτάμι βουερό ξεχύνεται και ανατρέπει τα κατεστημένα ...
Με την νεολαία λοιπόν των Βαγίων συσστράτευση για το "κοινό καλό", ο τόπος που θα ζήσουν αύριο, είναι δικαίωμά τους αναφαίρετο να είναι όπως τον θέλουν και τον επιθυμούν: Ανθρώπινος, φιλόξενος και καταδεχτικός, ισορροπημένος περιβαλλοντικά, "άσπιλος και αμόλυντος" χωρίς "θερμοκήπια", νέφη υπεριπτάμενων αέριων ρύπων, δυσώδεις οσμές και αιθαλομίχλη, νερό με Cr(VI) ...