Από Ιστοπλόο
Εκεί που νομίζεις πως η γαλέρα μόνο ανοδικά μπορεί να κινηθεί, ξαφνικά ακούς τη στρίγγα φωνή του λοστρόμου να σε επαναφέρει στην τάξη(πραγματικότητα). "Μάγκες το διάλλειμα τελείωσε" κι ας λέει ο ποιητής ότι κρατάει δυο ζωές... Τα κεφάλια μέσα. Μέσα στα κάτεργα. Γερά τα κουπιά και μια και δυο … πίσω ολοταχώς. Ούτε χρονομηχανή να ’μασταν. Όχι έναν αιώνα, αλλά δυο αιώνες πίσω βρεθήκαμε μεμιάς. Ναι με μιας στον 19ο αιώνα!
Εκεί θέλει να μας γυρίσει η απόφαση των Υπουργών Απασχόλησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κατάργηση του οχτάωρου και την καθιέρωση εβδομάδας 65 ή και ακόμα περισσότερων ωρών. Στον 19ο αιώνα. Για να εκπληρωθεί το ρηθέν υπό των προφητών «Θα ‘ρθει εποχή που ο σκλάβος θα ονειρεύεται πως κάποτε ήταν εργάτης». Να αρχίσουν επιτέλους να ονειρε
ύονται οι εργαζόμενοι του 21ου αιώνα, ένα νέο Σικάγο, τότε που πρωτοκαθιερώθηκε το 8/ωρο. Κι αν ο 19ος αιώνας είναι για κάποιους κοντά μπορούμε και πιο μακριά. Στα χρόνια του ″σκοτεινού μεσαίωνα″.
Γιατί περί εργασιακού μεσαίωνα αν κατάλαβες καλά γίνεται λόγος. Και ας ενοχλεί κάποιους η χρήση του όρου αυτού γιατί άκουσον άκουσον πατριώτη «η εργασιακή αυτή ευρωπαϊκή πολιτική στοχεύει στην διόρθωση συντεχνιακών πρακτικών που δεν ευνοούν την πρόοδο(ώπα!)»και πάμε παρακάτω, για να μη σου μένει καμιά αμφιβολία για του τίνος πρόκειται «κατοχυρώνει την ελεύθερη διακίνηση, την κινητικότητα των εργαζομένων και προχωρεί στην απελευθέρωση των υπηρεσιών με συνετά βήματα, ώστε να έρθει η ανανέωση και η πρόοδος(sic!)»( Μ. Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου ευρωβουλευτής Ν.Δ.)
Ναι ακριβώς όπως τ’ άκουσες. Χωρίς ίχνος ντροπής. Έστω ενός κοκκινίσματος. Κυνικά, απροκάλυπτα και ανερυθρίαστα για όσους είχαν τη παραμικρή αμφιβολία. Εύγε άξια κόρη, στολίδι του Ευρωκοινοβουλίου. Τα αφεντικά σου θα είναι περήφανα για σένα. Γιατί μη γελιόμαστε υπηρεσίες στα αφεντικά της προσφέρει αυτή και όσοι ψηφίσουν την πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώ η κυρά Φάνη έσωσε την τιμή της κυβέρνησης σηκώνοντας το … ανάστημά της και ψηφίζοντας … λευκό. Έτσι τόσο καλά! Χάρη θα στο χρωστάν οι εργαζόμενοι! Για να πάψουν πια τα παιδιά να ακούν κάτι παράξενες ιστορίες από τους παππούδες τους ″ήλιο με ήλιο δουλεύαμε″ και να τους φαίνονται σαν παραμύθι νομίζοντας πως οι γέροντες άρχισαν να παραδοξολογούν.
Να λοιπόν μέρες που είναι γιατί μου ήρθε στο μυαλό η σατυρική ποιητική αφήγηση του μεγάλου στοχαστή Κώστα Βάρναλη, που έχει συμβολικό ήρωα τον κυρ Μέντιο, ένα φιλότιμο, αγόγγυστο εργάτη που ξεζουμίζεται από την εργασία προτού πεταχτεί στο περιθώριο της ζωής, απόσπασμα της οποίας και παραθέτω:
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΜΕΝΤΙΟΥ
Δε λυγάνε τα ξεράδια/ και πονάνε ρημάδια/ Κούτσα μια και κούτσα δυο/στης ζωής το ρημαδιό.
Μεροδούλι, ξενοδούλι/δέρναν ούλοι: αφέντες δούλοι/ούλοι: δούλοι αφεντικό /και μ’ αφήναν νηστικό.
Ανωχώρι κατωχώρι/ ανηφόρι κατηφόρι/και με κάμα και βροχή/ ώσπου μου ‘ βγαινε η ψυχή.
Και ζευγάρι με το βόδι/άλλο μπόι και άλλο πόδι/ όργωνα στα ρέματα/ τ’ αφεντός τα στρέμματα.
Αλλά εμένα σε μια σφήνα/μ’ έδεναν το Μάη μήνα/στο χωράφι το γυμνό/να γκαρίζω να θρηνώ.
Κι ο παπάς με την κοιλιά του/ μ’ έπαιρνε για τη δουλειά του/και μου μίλαγε κουνιστός/Σε καβάλησε ο Χριστός!
Δούλευε για να στουμπώσει/ όλη η χώρα κι οι καμπόσοι./Μη ρωτάς το πώς και τι/να ζητάς την αρετή!
-Δε βαστάω θα πέσω κάπου/-Ντράπου τις προγόνοις ντράπου!/ –Αντραλίζομαι πεινώ/-Σουτ θα φας στον ουρανό!
Κι έλεγα όταν μια μέρα/παρασφίξουνε τα γέρα, /θα ξεκουραστώ κι' εγώ,/του θεού τ' αβασταγό.
Γέρασα κι ως δε φελούσα/ κι αχαΐρευτος κυλούσα/με πετάξανε μακριά/ να με φάνε τα θεριά!
Εκεί θέλει να μας γυρίσει η απόφαση των Υπουργών Απασχόλησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κατάργηση του οχτάωρου και την καθιέρωση εβδομάδας 65 ή και ακόμα περισσότερων ωρών. Στον 19ο αιώνα. Για να εκπληρωθεί το ρηθέν υπό των προφητών «Θα ‘ρθει εποχή που ο σκλάβος θα ονειρεύεται πως κάποτε ήταν εργάτης». Να αρχίσουν επιτέλους να ονειρε
ύονται οι εργαζόμενοι του 21ου αιώνα, ένα νέο Σικάγο, τότε που πρωτοκαθιερώθηκε το 8/ωρο. Κι αν ο 19ος αιώνας είναι για κάποιους κοντά μπορούμε και πιο μακριά. Στα χρόνια του ″σκοτεινού μεσαίωνα″.Γιατί περί εργασιακού μεσαίωνα αν κατάλαβες καλά γίνεται λόγος. Και ας ενοχλεί κάποιους η χρήση του όρου αυτού γιατί άκουσον άκουσον πατριώτη «η εργασιακή αυτή ευρωπαϊκή πολιτική στοχεύει στην διόρθωση συντεχνιακών πρακτικών που δεν ευνοούν την πρόοδο(ώπα!)»και πάμε παρακάτω, για να μη σου μένει καμιά αμφιβολία για του τίνος πρόκειται «κατοχυρώνει την ελεύθερη διακίνηση, την κινητικότητα των εργαζομένων και προχωρεί στην απελευθέρωση των υπηρεσιών με συνετά βήματα, ώστε να έρθει η ανανέωση και η πρόοδος(sic!)»( Μ. Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου ευρωβουλευτής Ν.Δ.)
Ναι ακριβώς όπως τ’ άκουσες. Χωρίς ίχνος ντροπής. Έστω ενός κοκκινίσματος. Κυνικά, απροκάλυπτα και ανερυθρίαστα για όσους είχαν τη παραμικρή αμφιβολία. Εύγε άξια κόρη, στολίδι του Ευρωκοινοβουλίου. Τα αφεντικά σου θα είναι περήφανα για σένα. Γιατί μη γελιόμαστε υπηρεσίες στα αφεντικά της προσφέρει αυτή και όσοι ψηφίσουν την πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώ η κυρά Φάνη έσωσε την τιμή της κυβέρνησης σηκώνοντας το … ανάστημά της και ψηφίζοντας … λευκό. Έτσι τόσο καλά! Χάρη θα στο χρωστάν οι εργαζόμενοι! Για να πάψουν πια τα παιδιά να ακούν κάτι παράξενες ιστορίες από τους παππούδες τους ″ήλιο με ήλιο δουλεύαμε″ και να τους φαίνονται σαν παραμύθι νομίζοντας πως οι γέροντες άρχισαν να παραδοξολογούν.
Να λοιπόν μέρες που είναι γιατί μου ήρθε στο μυαλό η σατυρική ποιητική αφήγηση του μεγάλου στοχαστή Κώστα Βάρναλη, που έχει συμβολικό ήρωα τον κυρ Μέντιο, ένα φιλότιμο, αγόγγυστο εργάτη που ξεζουμίζεται από την εργασία προτού πεταχτεί στο περιθώριο της ζωής, απόσπασμα της οποίας και παραθέτω:
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΜΕΝΤΙΟΥ
Δε λυγάνε τα ξεράδια/ και πονάνε ρημάδια/ Κούτσα μια και κούτσα δυο/στης ζωής το ρημαδιό.
Μεροδούλι, ξενοδούλι/δέρναν ούλοι: αφέντες δούλοι/ούλοι: δούλοι αφεντικό /και μ’ αφήναν νηστικό.
Ανωχώρι κατωχώρι/ ανηφόρι κατηφόρι/και με κάμα και βροχή/ ώσπου μου ‘ βγαινε η ψυχή.
Και ζευγάρι με το βόδι/άλλο μπόι και άλλο πόδι/ όργωνα στα ρέματα/ τ’ αφεντός τα στρέμματα.
Αλλά εμένα σε μια σφήνα/μ’ έδεναν το Μάη μήνα/στο χωράφι το γυμνό/να γκαρίζω να θρηνώ.
Κι ο παπάς με την κοιλιά του/ μ’ έπαιρνε για τη δουλειά του/και μου μίλαγε κουνιστός/Σε καβάλησε ο Χριστός!
Δούλευε για να στουμπώσει/ όλη η χώρα κι οι καμπόσοι./Μη ρωτάς το πώς και τι/να ζητάς την αρετή!
-Δε βαστάω θα πέσω κάπου/-Ντράπου τις προγόνοις ντράπου!/ –Αντραλίζομαι πεινώ/-Σουτ θα φας στον ουρανό!
Κι έλεγα όταν μια μέρα/παρασφίξουνε τα γέρα, /θα ξεκουραστώ κι' εγώ,/του θεού τ' αβασταγό.
Γέρασα κι ως δε φελούσα/ κι αχαΐρευτος κυλούσα/με πετάξανε μακριά/ να με φάνε τα θεριά!
2 σχόλια:
Στις αρχές του 21ου αιώνα η Ευρωπαϊκή Ένωση (και με την ανοχή της Ελληνικής Κυβέρνησης), προχώρησε με απόφαση των Υπουργών Κοινωνικής Απασχόλησης στην επέκταση των ωρών εργασίας - του χρόνου απασχόλησης-, πέραν των 48 ωρών, που ισχύει σήμερα ως ανώτερος χρόνος απασχόλησης και τη μετατροπή του σε 65ωρο και σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι των 72ωρών.
Η απόφαση αυτή συνιστά μια αρνητική εξέλιξη που υπονομεύει θεσμικά την όποια άλλοτε, ευαίσθητη "κοινωνική Ευρώπη".
Μας επαναφέρει αργά και σταθερά σε ένα νέο σύγχρονης μορφής, συμ-παραγωγής (ευρωπαϊκής) και κοινής σχεδίασης «εργασιακό μεσαίωνα».
Ικανοποιεί στην πλειονότητα τις απαιτήσεις, τις επιθυμίες και τις ορέξεις των "αδηφάγων"
εργοδοτικών συμφερόντων, ικανοποιεί την απαίτηση συντηρητικών πολιτικών, που δήθεν με το «δικαίωμα της αυτοεξαίρεσης» θέλουν να οδηγήσουν τους ευρωπαίους εργαζόμενους σε απορρυθμισμένες εργασιακές σχέσεις, οι οποίες δεν θα διαφέρουν σε τίποτα από ένα "καθεστώς δουλείας".
Ανάλογα προβλήματα δημιουργούνται και με την απόφαση των 27 να ορίσουν ανενεργό τη χρονική περίοδο εφημερίας για τους εργαζόμενους στα Νοσοκομεία. Σε μια περίοδο που προωθείται για υλοποίηση η νέα συντηρητική συνταγματική συνθήκη και μάλιστα μακριά από τους εργαζόμενους, η νέα οδηγία έρχεται για να συμπληρώσει μια νεοφιλελεύθερη και μακριά από τις ανάγκες των εργαζόμενων και των λαών οικοδόμηση της Ευρώπης.
Ποιοι λοιπόν πολιτικοί, θα επανακαθορίσουν την στάση της και θα αρνηθούν το δρόμο αυτή προς τον εργασιακό μεσαίωνα των εργαζομένων;
Απευθυνόμαστε και προς όλα τα πολιτικά κόμματα και τους Έλληνες Μήπως αυτή η ακραία νεοφιλελεύθερη πρόταση των Υπουργών Απασχόλησης θα οδηγήσει στην πλήρω απαξία των εργαζομένων και στη διαμόρφωση συνθηκών απασχόλησης που όμοιες τους έχουν περάσει στην Ιστορία, ως οι "μαύρες σελίδες";
Και ταυτοχρόνως "εν ημίν", η Κυβέρνηση στα γνωστά πλαίσια της διαρκούς "επανίδρυσης", προώθησε τροπολογία από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στη Βουλή, με την οποία προβλέπεται η επιτάχυνση των σχετικών διαδικασιών προκειμένου μέσα από τα Δικαστήρια να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας.
Μια διάταξη με προφανή στόχο και μοναδική επιδίωξη το δραστικό περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης. Γιατί;
Μα απλά γιατί, σε μια εποχή, που τα προβλήματα των εργαζομένων οξύνονται εξαιτίας των πολιτικών της Κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ένταση των αγώνων των μισθωτών και η συσπείρωσή τους στα συνδικάτα, είναι η μοναδική απάντηση.
Μπροστά σε μια Ευρώπη που οικοδομείται με βάση τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών οι "δικαιολογίες", για αύξηση της ευρωαπαΐκής ανταγωνιστικότητας, ενδυνάμωσης του € και αντιμετώπισης τς Ασιατικής "οικονομικής απειλής" από την Κίνα, την Ινδία κλπ φαντάζουν απύθμενα υποκριτικές και ψευδεπίγραφες...
Σαν στην παλαίποτε κομμουνιστική Κίνα, την αχανή Ινδία κοκ να μην έχουν ήδη εγκατασταθεί αυτούσιες ή θυγατρικές, των πάσης φύσεως πολυεθνικών, εκμεταλελευόμενες την φτηνή εργασία, την υπερπροσφορά εργατικής δύναμης, την απουσία εργατικών δικαιωμάτων και την αδήριτη κρατική επιταγή: Όλα, στο βωμό προσέλκυσης των "επενδύσεων"...
Χρησιμοποιώντας λοιπόν την "απειλή" αυτή, επισείοντας τους κινδύνους για την ευρωπαϊκή οικονομία και έχοντας τις χώρες αυτές ως "αναχώματα" και "προγεφυρώματα", θέλουν την ολική επαναφορά της Ευρώπης στο (οικονομικό) περιβάλλον, του μαύρου μεσ-αιώνα και της αποικιοκρατίας...
Και ο νέος "Διαφωτισμός", φαίνεται ότι θα αργήσει απελπιστικά...
Και το Σικάγο θα φαντάζει, σαν μια εργατική και εργασιακή "φαντασίωση"!!!
{"ELEFTHEROS"}.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ΙΣΤΟΠΛΟΕ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕΣ..... ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!
Δημοσίευση σχολίου