Από Ιστοπλόος(Ακωλουθή εραιτεικόν ανάγνοσμα, αφστιρός ακατάλιλων δια κωρασείδας και νεανείας χριστοείθους ανατρωφείς)(1)
Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη δως της κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινήσει. Παραμύθι χωρίς δράκους, ξωτικά και νεράιδες, αρχοντοπούλες και βασιλόπουλα, αλλά από τ’ άλλα τα παραμύθια που άνθισαν, εδώ στη χώρα του Αισώπου, τα μεγάλα, τα συλλογικά που κάποιοι τα λένε και εθνικούς μύθους γιατί δίνουν τη μυθολογική εκδοχή της νεότερης μας ιστορίας.
Και «επειδή σιμώνει η μέρα που το γένος έχει συνήθειο να γιορτάζει το Σηκωμό» λέω να ξεφυλλίσουμε τους εθνικούς μύθους που έχουν διαμορφώσει τις συνειδήσεις γενεών και γενεών Ελλήνων.
Κοντά δυο αιώνες πάνε από τότε που ο ″αγέρωχος δεσπότης″ όρκισε τα παλικάρια στην Αγία Λαύρα και κήρυξε την έναρξη της επανάστασης την 25η Μαρτίου 1821. Μικρή σημασία έχει, βέβαια το γεγονός, ότι ο ίδιος «ξέχασε» να το αναφέρει στ’ απομνημονεύματά του, αφού εκείνη τη μέρα κανείς δεν ήταν στην Αγία Λαύρα ή το γεγονός ότι το λάβαρο της επανάστασης κατασκευάστηκε αργότερα καθώς και ότι η καθιέρωση της ημερομηνίας αυτής έγινε μετά την απελευθέρωση (Β. Δ. 1838) για να συνδυαστεί ο ξεσηκωμός με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Άσχετο αν η επανάσταση είχε ξεκινήσει τρεις μέρες πριν στην Μάνη και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, που ήταν εναντίον της, σημείωνε στ’ απομνημόνευματά του για τον Παπαφλέσσα και το επαναστατικό του κήρυγμα ««... άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τινί τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους...».
Έπρεπε όμως να επινοηθεί η παραπάνω ημερομηνία για να πλεχθεί ο εθνοθρησκευτικός μύθος και να αποδώσει τα εύσημα στην εκκλησία που πολέμησε την επανάσταση, αφόρισε φιλικούς, τον Υψηλάντη και ουκ ολίγους επαναστάτες.Μιας εκκλησίας που γι’ αυτήν, στην περίοδο της σκλαβιάς, γράφει ο Ανώνυμος «Εκατό χιλιάδες, και ίσως περισσότεροι, μαυροφορεμένοι ζώσιν αργοί και τρέφονται από τους ιδρώτας των ταλαιπώρων και πτωχών Ελλήνων. Τόσαι εκατοντάδες μοναστήρια. όπου πανταχοθεν ευρίσκονται, είναι τόσαι πληγαί εις την πατρίδα, επειδή, χωρίς να την ωφελήσουν εις το παραμικρό, τρώγωσι τους καρπούς της και φυλάττουσι τους λύκους, δια να αρπάζουν και ξεσχίζουν τα αθώα και ιλαρά πρόβατα της ποίμνης του Χριστού. Ιδού, ω Έλληνες, αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή αθλία και φοβερά κατάστασις του ελληνικού ιερατείου, και η πρώτη αιτία όπου αργοπορεί την ελευθέρωσιν της Ελλάδος. » Ανωνύμου, Ελληνική Νομαρχία
Και για να έχεις, κατά νου , τη συνολική εικόνα της κατάντιας της εκκλησίας πρόσθεσε το χαράτσι των Ελλήνων υπέρ της Εκκλησίας(το 1/3 του εισοδήματος των υπόδουλων Ελλήνων κατέληγε στην εκκλησία), για να μπορεί η σύνοδος να αγοράζει το πατριαρχικό θρόνο από την Πύλη και στη συνέχεια ο πατριάρχης- για να πάρει πίσω τα όσα ξόδεψε- να τον μεταπωλεί στους επισκόπους κι εκείνοι να τα χρεώνουν στο ποίμνιο. Και από κοντά οι επί πληρωμή –χιλιάδων χρυσών- αλλαξοπατριαρχίες οι οποίες πάλι κατέληγαν στους ταλαίπωρους ραγιάδες.
Μέσα, λοιπόν, στο ζόφος της σκλαβιάς, όπου τα πάντα «έσκιαζε η φοβέρα» καλόγεροι και παπάδες, «μέσα στη θολόκτιστη εκκλησιά, στην εκκλησιά που παίρνει κάθε βράδυ την όψη του σχολειού», έσκυβαν πάνω στο Οχταήχι για να μάθουν ανάγνωση και γραφή στα Ελληνόπουλα, Μας διαφεύγει βέβαια ότι οι ίδιοι δε γνώριζαν ούτε το ένα ούτε το άλλο, όπως γράφει ο Choiseul Gouffier φιλέλληνας περιηγητής και πρεσβευτής της Γαλλίας στην Κων/πολη στο βιβλίο του «Voyage Pittoresque de la Grece»: «Όλη η Ελλάδα είναι γεμάτη από μοναχούς, από τους οποίους σχεδόν κανένας δεν γνωρίζει ανάγνωση…», ή ότι ο μύθος του κρυφού σχολειού στηρίχθηκε σ’ έναν πίνακα ζωγραφικής φτιαγμένο δεκαετίες αργότερα από το ξέσπασμα της Επανάστασης(Ν. Γύζης,1886) ή το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε μία ιστορική μαρτυρία περί της υπάρξεώς του, ενώ είναι πλήθος αυτές που συνηγορούν στο αντίθετο.
Προσπάθησε η εκκλησία να αποδείξει ότι εκείνη κράτησε το φως της μόρφωσης αναμμένο στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ενώ είναι τοις πάσι γνωστό ότι κυνήγησε την αφρόκρεμα του Ελληνικού Διαφωτισμού και πολέμησε κάθε προσπάθεια διδασκαλίας των επιστημών .
«...τίς ωφέλεια προσκολλώμενοι οι νέοι εις τα παραδόσεις αυτάς να μανθάνωσιν αριθμούς και αλγέβρας και κύβους και κυβοκύβους και τρίγωνα και τριγωνοτετράγωνα και λογαρίθμους και συμβολικούς λογισμούς και τας
προβαλλομένας ελλείψεις και άτομα και κενά και δίνας και δυνάμεις και
έλξεις και βαρύτητας, του φωτός ιδιότητας και βόρεια σέλα και θετινά τινά
και ακουστικά και μύρια τοιαύτα και άλλα τερατώδη, ώστε να μετρώσι την
άμμον της θαλάσσης και τας σταγόνας του υετού και να κινώσιν την γην, εάν
αυτοίς δοθή πη στώσι κατά το του Αρχιμήδους, έπειτα εις τας ομιλίας των
βάρβαροι, εις τας γραφάς των σόλοικοι, εις τας θρησκείας των ανίδεοι, εις
τα ήθη παράφοροι και διεφθαρμένοι, εις τα πολιτεύματα επιβλαβείς και άσημοι
πατριώται και ανάξιοι της προγονικής κλήσεως....»(Συνοδικό κείμενο για «Την καθαίρεσιν των φιλοσοφικών μαθημάτων».
Άλλη λοιπόν έγνοια δεν είχαν οι σεβαστοί μας ιεράρχες πάρεξ την φροντίδα του ποιμνίου τους. Έτσι, όταν οι σκλάβοι γύρεψαν τη λευτεριά τους και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μαζί με το Σούτσο κήρυξαν την Επανάσταση στις παραδουνάβιες ηγεμονίες ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ μ’ ένα κατάπτυστο, αναθεματικό κείμενο αφορίζει την επανάσταση:
«Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι η προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη είναι ηλίου λαμπρότερον και όστις ευεργετούμενος αχαριστεί είναι ο κάκιστος των ανθρώπων. Όταν δε η αχαριστία ήναι συνωδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον την κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι, φησί βασιλεία και εξουσία ειμή υπό Θεού τεταγμένη' όθεν και πας ο αντιττατόμενος αυτή τη θεόθεν εφ' ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε. Και τα δύο ταύτα ουσιώδη και βάσιμα ηθικά και θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με απαραδειγμάτιστον θρασύτατα και αλαζονείαν ο, τε προδιορισθείς της Μολδαυίας ηγεμών ως μη ώφειλε, Μιχαήλ, και ο του γνωστού αγνώμονος και φυγάδος Υψηλάντου αγνώμων υιός Αλέξανδρος Υψηλάντης. Εις όλους τους ομογενείς μας είναι γνωστά τα άπειρα ελέη, όσα η αένναος της εφ' ημάς τεταγμένης κραταίας βασιλείας πηγή εξέχεεν εις τον κακόβουλον αυτόν Μιχαήλ' από μικρού και ευτελούς τον ανύψωσεν… …»(Πατριαρχικό ανάθεμα)
Και σαν να μην έφτανε το πατριαρχικό ανάθεμα λίγο καιρό μετά την επανάσταση στη Μολδοβλαχία κυκλοφορεί η περιβόητη «Πατερική Διδασκαλία» του πατριάρχη Ιεροσολύμων τυπωμένη στα καινούργια τυπογραφεία του πατριαρχείου Κων/πολης .
«…Αγαπητοί χριστιανοί πρέπει να θαυμάσουμε την άπειρον του θεού προς ημάς αγάπην. Δείτε τι οικονόμησεν ο ελεήμων πάνσοφος ημών Κύριος δια να φυλάξει αλώβητον την αγίαν και ορθόδοξον πίστιν ημών των ευσεβών και να σώσει πάντας. Ήγειρε εκ του μηδενός την ισχυράν αυτήν βασιλείαν των Οθωμανών, αντί της των Ρωμαίων ημών βασιλείας, η οποία είχεν αρχίσει τρόπον τινά να χωλαίνει εις τα της ορθοδόξου πίστεως φρονήματα και ύψωσε την βασιλεία αυτή των Οθωμανών, περισσότερον από κάθε άλλην, δια να αποδείξει αναμφιβόλως, ότι θείω εγένετο βουλήματι και ουχί με δύναμη ανθρώπων και να πιστοποιήσει πάντας τους πιστούς, ότι με αυτόν τον τρόπον ευδόκησε να οικοδομήσει μέγα μυστήριο σωτηρίας δια τους εκλεκτούς... Αδελφοί μη πλανηθείτε εκ της σωτηρίας αυτής οδού, αλλά με γενναιότητα καταπατήστε τις μηχανές του διαβόλου και -νύν εγγύτερον ημίν η σωτηρία-. Κλείστε τ’ αυτιά σας και μην δώσετε καμμίαν ακρόασιν εις τας νεοφανείς ταύτας ελπίδας της ελευθερίας. Και να είσθε κατά πολλά βέβαιοι, ότι αι δόξαι αύται και αι διδασκαλίαι είναι ενάντιαι εις τα ρητά της θείας Γραφής και των αγίων Αποστόλων, που μας προστάζουν να υποτασσώμεθα εις τας υπερέχουσας αρχάς…»
Το δουλόφρενο αυτό προσκλητήριο προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του Αδ. Κοραή ο οποίος απάντησε με την «Αδελφική διδασκαλία».
Παρόλο βέβαια την αποδεδειγμένη αφοσίωσή του προς την Πύλη ο Γρηγόριος ο Ε’ δε γλίτωσε από την οργή του σουλτάνου επειδή δεν τήρησε τα υπεσχημένα και απαγχονίστηκε όταν ξέσπασε η επανάσταση. Στην αγχόνη αντί της προκήρυξης απαγχονισμού έπρεπε να γραφεί το κατά Σκαρίμπα, σαρκαστικό:
ΓΡΑΨΕ ΛΑΘΟΣ
(1) (Η ανορθογραφία, δανεισμένη από τον αξέχαστο Μποστ, σημειολογικά θέλει να δηλώσει την ανορθογραφία της επίσημης ιστοριογραφίας.)
8 σχόλια:
Φίλτατε(άτη) Ιστοπλόε.
Κινδυνεύεις και σύ,αφού λές αλήθειες,να πέσεις στη δυσμένεια της "αγιοτάτης" ημών εκκλησίας.
(Όπου "αγιοτάτη" διάβαζε δουλοπρεπεστάτη και εν μονίμω αμαρτία ευρισκομένη ιερατική α(να)δελφότητα).
Τα ιερατεία παντός δόγματος, ανέκαθεν ήταν υπηρέτες της κοσμικής εξουσίας, ό,τι μορφή και αν έχει η τελευταία. Βλέπεις, μέσα απο τα προνόμια που τους παρέχουν, μεταμορφώνονται και οι ρασοφόροι σε ηγεμόνες και μάλιστα απολυταρχικούς της χειρότερης μορφής. Ασκούν την εξουσία τους μέσα απο τρομοκρατικές μεθόδους,αφού,(όπως θρασύτατα και εν επιγνώσει τους ασύστολα ψευδόμενοι ισχυρίζονται),είναι διαχειριστές της μετά του εκδικητικού και τιμωρού Θεού σχέσης ημών των αμαρτωλών και κατ'επέκταση και της μεταθανάτιας τύχης μας. Επιλογές μόνο δύο : Στα καζάνια της κόλασης ή στη δροσιά (φυσική χωρίς air condition) του παράδεισου, καταστάσεις που τις εφεύρε η διεστραμμένη λογική τους.
Πόση και τι είδους ενέργεια καταναλώνεται για τα δισεκατομύρια κυβικά της σούπας που ετοιμάζεται, ποιοί,πόσοι και πότε θα την φάνε, δεν μας έχουν διευκρινίσει ακόμη,αλλά ίσως το κάνουν στο μέλλον αν και διατηρώ σοβαρές επιφυλλάξεις για το αν θα πάρουμε απάντηση.
Το δικό μας (ορθόδοξο τρομάρα τους) ιερατείο,θα αποτελούσε εξαίρεση?
Η εξουσία,όσο πιό αυθαίρετα, εκμεταλλευτικά και άδικα ασκείται, τόσο πιό αμόρφωτους και φοβισμένους υπηκόους απαιτεί. Τα "αρχοντικά" πρόσωπα κάποια στιγμή μπορεί να αμφισβητηθούν (το ξύπνημα των σκλάβων),αυτό όμως θα συμβεί μόνο όταν ο άνθρωπος απο απρόσωπη μονάδα, μετατραπεί σε σκεπτόμενο άτομο. Επειδή όμως τότε οι "άρχοντες"(αυτοί που άρχουν εννοώ) κινδυνεύουν να χάσουν την εξουσία, θα πρέπει ο υπήκοος να μή γίνει ποτέ σκεπτόμενο άτομο. Αυτό επιτυγχάνεται με την στέρηση της μόρφωσης,της γνώσης δηλαδή και της αριστοτεχνικής, με διάφορες παραλλαγές, εμφύτευσης του φόβου.
Φόβο για την αμαρτία,φόβο για την αντίδραση στη "ελέω Θεού" εξουσία,
η οποία μας εξασφαλίζει το φαϊ (βλέπε Πατριαρχικούς αφορισμούς), φόβο γιά την απώλεια της Εδέμ και πάει λέγοντας. Αυτή η μέθοδος απέδωσε τα μέγιστα,αφού η εφαρμογή της επί σειρά αιώνων, μετάλλαξε τον χαρακτήρα του θεοκρατικού φόβου, από επίκτητο αρχικά, σε κληρονομικό.
Το ιερατείο διέσωσε τα προνόμιά του και οι "άρχοντες" την εξουσία.
Αυτά όμως τα γνωρίζεις, γι'αυτό συμπάθα με που, και λόγω ηλικίας, σκέφτομαι φωναχτά, ίσως για να τα ακούω και εγώ.
Αν οι ρασοφόροι στον Ελλαδικό χώρο, δεν εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της Σουλτανικής εξουσίας, οι εκκλησίες και τα μοναστήρια θα είχαν γίνει τζαμιά και μεντρεσέδες (μουσουλμανικές ιερατικές σχολές, οι ατίστοιχες θεοκρατικοσκοταδιστικές γιάφκες των Μωαμεθανών).
Πόσες εκκλησίες γίνανε τζαμιά στα 400 χρόνια?
Πόσα μοναστήρια καταστράφηκαν?
Οι αριθμοί είναι καταλυτικοί και αποδεικνύουν την αγαστή συμβίωση και συνεργασία των δεκάδων χιλιάδων ρασοφόρων με τους κατακτητές. Το ίδιο αποδεικνύουν οι Πατριαρχικοί αφορισμοί, η ιστοριογραφία του Π.Π.Γερμανού και πλείστα όσα παραδείγματα.
Ας μή ξεχνάμε και την εμετική επιστολή-ευχολόγιο και όχι μόνο, της "ιεράς (τρομάρα τους) κοινότητας" του "αγίου όρους" προς τον εξοχότατο (και βάλε) ηγέτη κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π. Αδόλφο Χίτλερ. Οι εφραιμο-αρσένηδες δεν είναι σύγχρονα δημιουργήματα, αλλά γνήσιοι απόγονοι παλαιοτέρων.
Οι εξαιρέσεις δυστυχώς ελαχιστότατες, όπως έγραφα και χθές στην κουβεντούλα.
Πολλοί προσπαθούν να ανατρέψουν τα δεδομένα, δίνοντας σαν παράδειγμα τους όρκους των αγωνιστών του '21
"..Για του Χριστού την πίστη την αγία.." και άλλα παρόμοια.
Οι μικρόμυαλοι φανατικοί ξεχνάνε οτι οι όρκοι και ο απαραίτητος σταυρός στα μπαϊράκια και παντός είδους φλάμπουρα, αναφέρονται στον Εσταυρωμένο και τον μαρτυρικό του θάνατο, ο οποίος του επεβλήθη λόγω των απόψεών του. Εξ άλλου το Εβραϊκό ιερατείο έκανε τα πάντα για να τον εξοντώσει.
Πίσω απο τα πιό αποτρόπαια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (ατέλειωτος ο κατάλογος)
τις αποφάσεις και εντολές, συγκαλυμμένα ή απροκάλυπτα έδινε και δίνει ακόμα και σήμερα κάποιο ιερατείο,κάποιου δόγματος.
Αυτά τα λίγα με αφορμή την ανάρτησή σου, επειδή οι αλήθειες αν δεν ομολογούνται δεν είναι αλήθειες αλλά συγκάληψη και ηθελημένη διαστρέβλωση που οδηγεί στο σκοταδισμό απο άλλη λεωφόρο.
ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ
Υ.Γ.
Γνωρίζεις φαντάζομαι οτι το 1453 ο στρατός που υπερασπιζόταν την Πόλη, δεν είχε περισσότερους απο 5.000 μαχητές (οι μισοί Γενοβέζοι όπως και ο επι κεφαλής της άμυνας Ιωάννης Ουνιάδης), όταν στα μοναστήρια υπήρχαν με τους μετριότερους υπολογισμούς 250.000
ρασοφόροι !!! Ναι σωστά διάβασες τον αριθμό. Σύμφωνα με άλλους μελετητές των γεγονότων της εποχής, ο αριθμός των άχρηστων τεμπέληδων είναι 750.000 !!!
Όποια ημέρα και αν δείς το ημερολόγιο,έχει και μιά γιορτή. Αυτό είναι κατασκεύασμα αυτών των μαυροντυμένων αρπακτικών, τα οποία για να περνάνε τις ώρες τους, εφεύραν-δημιούργησαν κάθε ημέρα μιά γιορτή, έχοντας έτσι δικαιολογημένα τα γλέντια και την καλοπέρασή τους.
Ο ΙΔΙΟΣ ΑΣΕΒΗΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ(?)
Μόλις τώρα μου δημιουργήθηκε μιά αμφιβολία.Ο αρχηγός της φρουράς στην Πόλη λεγόταν Ουνιάδης που έγραψα ή Ιουστινιάνης? Απάντησέ μου σε παρακαλώ και αν έκανα λάθος, ζητάω συγνώμη.
ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ
Σε όσα μας αναφέρεις, θα προσθέσω κι εγώ κάποια στοιχεία, αγαπητέ Ιστοπλόε:
Αλήθεια:
Μωάμεθ ο Πορθητής, έδωσε τεράστιες εξουσίες και προνόμια στον ορθόδοξο κλήρο και στον Ρωμαίο πατριάρχη Γεννάδιο, αναγνωρίζοντας την προσωπική του προσφορά και αυτήν της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην παρακμή του Βυζαντίου και στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως.
Οι επίσκοποι ζούσαν σαν πασάδες, εισπράττοντας φόρους από το ποίμνιο, αγοράζοντας και πουλώντας τις επισκοπικές και πατριαρχικές έδρες («Αλλαξοπατριαρχίες»). Η εξουσία του πατριάρχη της Πόλης, επεκτάθηκε σε όλη τη Βαλκανική και στα τρία άλλα ανατολικά πατριαρχεία. Ο πατριάρχης έγινε αρχηγός του Ορθόδοξου Έθνους που περιελάμβανε όλους τους ορθόδοξους λαούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ανεξάρτητα από φυλή, από την Αλβανία ως την Αίγυπτο. Το εχθρικό προς τη Δύση επισκοπάτο, ήταν η καλύτερη εγγύηση πως το ποίμνιο θα έμενε υποταγμένο στην Υψηλή Πύλη. Το τελευταίο που ενδιέφερε την συντριπτική πλειοψηφία των πριγκήπων της Εκκλησίας ήταν να ξεσηκώσουν το πόπολο εμπνεόμενοι από τις αρχές της αφορισμένης Γαλλικής Επανάστασης.
Μύθος:
Ο Γερμανός, όντας στην καρδιά του Μωριά, θέλοντας και μη μπλέχτηκε με την Επανάσταση, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως επίσημα παρουσιάζονται. Η εθνική μας μυθολογία έχει αναγορεύσει τον δεσπότη Γερμανό σε εθνικό ήρωα. Ο άνθρωπος δεν διέθετε το ανάστημα για μια τέτοια πράξη, που διαψεύδεται έτσι κι αλλιώς από τα γεγονότα. Ο αγωνιστής του ’21 στρατηγός Κανέλλος Δεληγιάννης καταγράφει τα κατορθώματα του Γερμανού στα «Απομνημονεύματά» του. Ο δεσπότης, πλιατσικολόγος της καθόλου τιμητικής για τους Έλληνες σφαγής της Τριπολιτσάς, με το μουλάρι του γονατισμένο από το βάρος των κλοπιμαίων, κουβαλά τα κλεμμένα χρυσαφικά των χαρεμιών του Χουρσίτ στην Ρώμη όπου πήγε να προσπέσει στον Πάπα υπέρ της Ελλάδας. Στην Αγκώνα τα εξαργυρώνει σε 80.000 τάλληρα και τα εμπιστεύεται στη Ζάκυνθο στην αδελφή του σύζυγο Γιώργου Καλαμογδάρτη. Ο Δεληγιάννης σημειώνει και τα λεγόμενα πως ο γαμπρός του δηλητηρίασε τον δεσπότη στο Ναύπλιο, κι αυτός με τη σειρά του δηλητηριάστηκε από τους άλλους κληρονόμους, έτσι ώστε τα διαβολομαζώματα του μητροπολίτη παρελήφθηκαν από την αστυνομία
Ο Π.Πατρών Γερμανός, στη σύσκεψη του Aιγίου, διαφώνησε με την επαναστατική στρατηγική των Φιλικών. Όταν στις 21 του Μάρτη δίνονταν οι μάχες στους δρόμους της Πάτρας με αρχηγό τον τσαγκάρη Παναγιωτάκη Kαρατζά, ο Γερμανός λούφαζε με τους προεστούς στη μονή Ομπλού. Εκεί δολοφόνησαν τον Καρατζά λίγους μήνες μετά στις 4 Σεπτέμβρη οι Kουμανιωταίοι άνθρωποι δικοί του (Βλ. N. Bαρδιάμπαση, Π. Kαρατζάς: ο τσαγκάρης που ξεκίνησε την Eπανάσταση του 1821, «Eλευθεροτυπία», 3-7-1993). Ο Καρατζάς δεν ήταν ο μόνος Επαναστάτης, θύμα της ιερής συμμαχίας επισκόπων-κοτζαμπάσηδων. Ανάλογη τύχη είχε κι ο πλοίαρχος Αντώνης Οικονόμου ιδιοκτήτης μικρού ιστιοφόρου, που την νύχτα της 27ης Μαρτίου 1821 κατέλαβε επικεφαλής άνεργων ναυτών και πλοιάρχων το Διοικητήριο της Ύδρας, έδιωξε τον διοικητή Νίκο Κοκοβίλα καταλύοντας επαναστατικά την εξουσία των προκρίτων, που συνεδρίαζαν εκείνη την ώρα σε κάποιο μοναστήρι, εγκαθιδρύοντας λαϊκή εξουσία. Ο Ύδρας Γεράσιμος μαζί με τους εφοπλιστές προσπάθησε να νουθετήσει τον Οικονόμου, αλλά αναγκάστηκαν να βρεθούν προ τετελεσμένων και να κηρύξουν επίσημα την Επανάσταση στις 16 Απριλίου. Στις 12 Μαΐου όμως οργάνωσαν αντεπανάσταση και φοβούμενοι να δολοφονήσουν τον λαοφιλή Οικονόμου, εκβίασαν την προσωρινή κυβέρνηση πως δεν θα πάρουν μέρος στον Αγώνα. Ο Οικονόμου φυλακίστηκε στην μονή αγ.Γεωργίου Φενεού, από όπου δραπέτευσε για να δολοφονηθεί από τους προκρίτους στις 16 Δεκέμβρη έξω από το Άργος ύστερα από συνωμοσία του αρχιμανδρίτη Ν.Βάμβα που παραπλάνησε τον πρίγκηπα Δ.Υψηλάντη πείθοντάς τον να διατάξει την σύλληψη του, πριν προλάβει ο Κολοκοτρώνης να τον σώσει.
Δεν είναι τιμητικό για την χώρα μας να πλαστογραφείται η Ιστορία και να εορτάζεται από θρησκευτική σκοπιμότητα ως εθνική επέτειος η ημέρα του Ευαγγελισμού. Ο μύθος του ελληνοχριστιανισμού και του «Θεού της Ελλάδος» απαιτούσε για την Επανάσταση, μια ιερή ημερομηνία όπως αυτή του Ευαγγελισμού, ένα μοναστήρι και έναν επίσκοπο και τα στρίμωξε όλα αυτά σε ένα παραμύθι που μπάζει από παντού. Είναι γνωστό, πως σε προγενέστερες ημερομηνίες είχαν ξεσηκωθεί τα Καλάβρυτα, η Βοστίτσα, η Καρύταινα, η Καλαμάτα, το Γύθειο, τα Σάλωνα και ο Πραστός O ίδιος ο Π.Πατρών Γερμανός δεν αναφέρει στα απομνημονεύματά του, που έγραψε στα τελευταία του και πρωτοκυκλοφόρησαν το 1837, λέξη για την υποτιθέμενη συγκλονιστικότερη στιγμή της ζωής του. Η προφανούς σκοπιμότητας επινόηση της ημερομηνίας αυτής, που τίποτα δεν δικαιολογεί την συμπερίληψή της στις δέλτους της Ιστορίας, προήλθε το 1835 από τον Κωλέττη και υλοποιήθηκε το 1838 (Β. Σφυρόερα, “Η επέτειος της Εθνεγερσίας“, “Καθημερινή-Επτά Ημέρες”, 1-3-2001). Ο Σπ. Τρικούπης είχε το θάρρος να παραδεχθεί: “Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα, ότι εν τη μονή της Αγ. Λαύρας ανυψώθη κατά το πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως…” ( “Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως”, τ. Α΄, σ.312, εκδ. Β΄) Ο Ι.Φιλήμων αποκαλεί τον μύθο της Λαύρας “ψεύδος παχυλόν” (”Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας”, τ.Γ΄, σ.22-1834). Ο καθηγητής Απ. Β. Δασκαλάκης ομολογεί: “…ουδέν επαναστατικόν γεγονός εσημειώθη εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας. Κατά την 25ην Μαρτίου ουδείς ευρίσκετο εν Λαύρα…” “Πως εκηρύχθη η Επανάστασις εις την Πελοπόννησον”. “Πελοποννησιακή Πρωτοχρονιά”, 1962″)..
Την ωμή πραγματικότητα παρουσίασε ο Τάκης Σταματόπουλος («Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός χωρίς θρύλο»- 1958), γράφοντας πως στη Λαύρα, όχι μόνο δεν σηκώθηκε καμμιά σημαία αλλά εκεί, όπως το περιγράφει κι ο Φωτάκος, εκδηλώθηκε ο φόβος των κοτζαμπάσηδων, που ψάχνανε που θα κρυφτούνε, και η προσπάθειά τους για ματαίωση της Επανάστασης. Μάλιστα είχανε φροντίσει παλιότερα να κλείσουνε τον Παπαφλέσσα που υποδαύλιζε την ιδέα, στην μονή Σιδηρόπορτας (το αναφέρει ο Κ.Δεληγιάννης), απ’ όπου βγήκε στις 22 Μαρτίου. Είναι μάλιστα γνωστό πως ο Γερμανός ενοχλήθηκε από την επαναστατική ορμή του Παπαφλέσσα και τον αποκάλεσε: «Άνθρωπο απατεώνα και εξωλέστατο» που φρόντιζε «να ερεθίση την ταραχήν του έθνους».
Αν ήταν ο Π.Π.Γερμανός ο σεβαστός επίσκοπος που ευλόγησε τα όπλα, δεν θα είχε το τέλος που είχε. Τουλάχιστον θα σέβονταν τον επισκοπικό του τίτλο.
Μέσα στον χειμώνα του 1825 με εντολή του στρατηγού Γκούρα, στρατιώτες τον απήγαγαν με βία από το μοναστήρι της Χρυσοποδαρίτισσας των Νεζερών της Αχαϊας και τον έσυραν πεζό μέχρι τη Γαστούνη, μέσα στο χειμώνα του 1825. Η ενέργεια αυτή είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τα υπάρχοντά του. Η διαπόμπευση του κλόνισε σοβαρά την υγεία και ένα χρόνο μετά πέθανε στο Ναύπλιο.
Μύθος:
«Φεγγαράκι μου λαμπρό,
φέγγε μου να περπατώ,
να πηγαίνω στο σχολειό,
να μαθαίνω γράμματα,
γράμματα σπουδάματα
του Θεού τα πράματα»
Το φαινομενικά αθώο αυτό τραγουδάκι, που μας ξυπνάει μνήμες από την παιδική ηλικία, δεν είναι παρά μια έμμεση μέθοδος διάδοσης του «θρύλου» του κρυφού σχολειού. Ένας θρύλος που, παρά την επανειλημμένη διάψευσή του από έγκριτους ιστορικούς, ακόμα «καλά κρατεί» και θεωρείται από τους περισσότερους Έλληνες ως αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός. Κανένας έγκυρος ιστορικός, ούτε ο Παπαρρηγόπουλος, ο οποίος αφιερώνει στην εποχή της τουρκοκρατίας τους δύο από τους εννέα τόμους της «Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους», ούτε ο Σάθας στην «Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα» του, ούτε και η νεώτερη δεκατετράτομη «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» της Εκδοτικής Αθηνών κάνουν οποιαδήποτε αναφορά στο κρυφό σχολειό. Στο τελευταίο μάλιστα σύγγραμμα και συγκεκριμένα στη σελίδα 366 του 10ου τόμου, οι συντάκτες του σχετικού κεφαλαίου Γ. Ζώρας και Α. Αγγέλου (καθηγητές πανεπιστημίου), είναι κατηγορηματικοί: «Κρυφό σχολειό δεν υπήρξε, πρόκειται για μύθο». Ο δε Βακαλόπουλος στη σελίδα 370 του ίδιου τόμου προχωρά ακόμη περισσότερο, εξηγώντας γιατί το κρυφό σχολειό δεν ήταν απαραίτητο: «Οι Τούρκοι πάντως δεν φαίνεται ότι απαγόρευαν τη λειτουργία σχολείων, αφού δεν έχουμε ούτε ένα παράδειγμα αρνήσεως των τουρκικών αρχών να δώσουν άδεια λειτουργίας σχολείου ή βίαιου κλεισίματος σχολείου από Τούρκους. Οι αντίθετες πληροφορίες είναι πολύ μεταγενέστερες και πρέπει να συσχετισθούν με τον θρύλο του Κρυφού Σχολειού».
O Λίνος Πολίτης σε λόγο για την 25η Μάρτη 1956 που εκφώνησε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αποκάλεσε το κρυφό σχολειό “ιστορικό ψέμμα“, κατάλληλο για τους εραστές των “γλυκερών ιστορικών φαντασιώσεων“. Ο Γ. Βλαχογιάννης σε μελέτημά του το 1945 (15-8, «N.Eστία») διαπιστώνει: “Κρυφό σκολειό πουθενά δε στάθηκε σε χωριά ή σε χώρες. Οι Τούρκοι ποτέ δεν απαγόρεψαν τα σκολειά….δεν είδα καμιάν ιστορική μαρτυρία, που να βεβαιώνει την ύπαρξη κρυφού σκολειού, όμως ούτ’ εγώ μέσα στον αμέτρητο σωρό ανέκδοτου υλικού για της σκλαβιάς τα σκολειά, που έχω συναγμένο, δεν απάντησα τίτοτε που να κάνη λόγο για το σκολειό». Τις μαρτυρίες επισημαίνει ο καθηγητής Άλ. Αγγέλου, που σε εμπεριστατωμένη έρευνά του έδωσε την χαριστική βολή στους στο κλασσικό πλέον έργο του “Το κρυφό σχολειό-Χρονικό ενός μύθου”. (Εκδ.Εστία, 1997). Εκεί μεταφέρει την ομολογία του αρχιμανδρίτη Νεόφ. Βάμβα, όπως διατυπώθηκε το 1820 στην Χίο, στον διπλωμάτη και συγγραφέα de Marcellus: “Είτε από αδιαφορία είτε ως αρχή, η Υψηλή Πύλη δεν αντιτάχθηκε καθόλου στην πνευματική αναγέννηση της Ελλάδας. Οι πραγματικότεροι εχθροί σε αυτήν την ευτυχισμένη παλιγγενεσία βρίσκονται στους κόλπους μας, και αν οι προσπάθειές μας κατορθώσουν να δαμάσουν τις προλήψεις ή την αδιαφορία αυτού του ισχυρού κλήρου……λίγα θα απομείνουν να κάνουμε απέναντι στους Τούρκους“. Η Εκκλησία εξαπατά επιδεικνύοντας με το αζημίωτο στις αγέλες των τουριστών «Κρυφά Σχολειά” στη Δημητσάνα, στη Πεντέλη και αλλού όπου φυτρώνουν όπως θα δούμε σαν μανιτάρια. Ο Αγγέλου καταγράφει και την μαρτυρία του Δημητσανίτη γραμματέα του Κολοκοτρώνη Μιχ. Οικονόμου, ο οποίος στα απομνημονεύματά του ομολογεί πως η λατρεία των Χριστιανών ήταν ελεύθερη και “επροστατεύετο δε και ελευθέρως ενηργείτο και η εκπαίδευσις“. Ο γραμματικός του Κολοκοτρώνη δεν μνημονεύει το παραμικρό για το πολυδιαφημιζόμενο “Κρυφό Σχολειό” της ιδιαίτερης πατρίδας του, στην οποία και σπούδασε. Ο συμπατριώτης του καθηγητής του Πανεπιστημίου Ευθ. Καστόρχης, στο έργο του για την σχολή της Δημητσάνας (1847), δεν λέει κουβέντα για κρυφό σχολειό. Ο Ι.Χατζηδάκης και ο Κ.Μαλτέζος, με ανακοινώσεις τους στο πανεπιστήμιο Αθηνών κατά τις επετείους της 25ης (1888, 1922) απέρριψαν τον μύθο του Κρυφού Σχολειού. Ο ίδιος ο μακαρίτης δεσπότης Δημητσάνας (Γόρτυνος) Θεόφιλος, παλιός αρθρογράφος του χουντικού «Ελεύθερου Κόσμου», ομολογεί: “Νομίζω ότι αυτά…… είναι ένας μύθος που καλλιεργήθηκε μετεπαναστατικά. Κρυφά Σχολειά που να πήγαιναν όπως στις κατακόμβες οι πρώτοι Χριστιανοί δεν υπήρξαν…” (Εφημερ. “Εξουσία”, Ν.Μπάτσης, 24-3-1998.). O λόγιος πατριαρχικός αξιωματούχος Μ. Γεδεών ομολογεί: “Μέχρι σήμερον ουδαμού ανέγνω εν ομαλή καταστάσει πραγμάτων…… βεζίρην ή αγιάνην, ή σουλτάνον εμποδίσαντα σχολείου σύστασιν, ή οικοδομήν” («Ιστορία των του Χριστού πενήτων»). Ακόμη και ο κ. Γιώργος Μεταλληνός στην «Τουρκοκρατία» του, παραδέχεται πως τα κρυφά σχολειά είναι «ατεκμηρίωτο ιστορικά» και πως τίποτα «δεν αποδεικνύει επίσημα καθιερωμένη και συστηματική δίωξη της παιδείας από τους Τούρκους», αποδίδοντας τον μύθο στην «ταπεινή φροντίδα» της Εκκλησίας για τα γράμματα στους νάρθηκες και στις μονές.
Οι ιστορίες περί κρυφού σχολειού δημιουργήθηκαν πολύ αργότερα, μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, όταν η Εκκλησία προσπαθούσε να σβήσει τις κακές μνήμες από τη δράση της επί τουρκοκρατίας και να ξαναγράψει με οργουελιανό τρόπο την ιστορία. Αυτό το κατάφερε με την καθιέρωση στη συλλογική συνείδηση μύθων και ψεύτικων ηρώων, όπως ο «άγιος» Γρηγόριος ο Ε', που με παρόμοιο τρόπο πέτυχαν να θεωρείται σχεδόν από το σύνολο των Ελλήνων ήρωας της επανάστασης!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αγαπητέ οργισμένε,
ο επικεφαλής των γενοβέζων μισθοφόρων υπερασπιστών της Πόλης ήταν ο Ιωάννης Ιουστινιάνης. Ο Ιωάννης(κι αυτός) Ουνιάδης ήταν ούγγρος στρατηγός, στον οποίο οφείλεται η ανάσχεση της επέκτασης των οθομανών προς τη Δύση.
Ανώνυμε 5.18, εκφράζεις θαυμασμό ή αποτροπιασμό; Τα 27 θαυμαστικά δε λένε τίποτα... Θα χαρούμε να έχουμε και την αντίθετη εκδοχή.
Για να έχεις ολοκληρωμένη πληροφόρηση, σε προτρέπω να διαβάσεις στην ανάρτηση για τον Αλέξανδρο Υψηλάντη τον αφορισμό της επανάστασης από την επίσημη εκκλησία .
Λίγα ακόμα περί κρυφού σχολειού:
Το 1865 το Ροδοκανάκειο Ίδρυμα οργανώνει τον «ΡΟΔΟΚΑΝΑΚΕΙΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝ» με αντικείμενο την «Ιστορία της ελληνικής παιδείας παρ’ ‘Ελλησιν από της Αλώσεως της Κων/πόλεως μέχρι του 1821» στην οποία έπρεπε να πραγματευτούν οι υποψήφιοι όχι μόνο τα σχετικά με τα σχολεία (αριθμός αναλυτικά, ύλη, μέθοδος) αλλά και τους χορηγούς, τους λογίους, τα έργα τους, τις γλωσσικές τους αντιλήψεις καθώς και την ιστορία του τύπου και των τυπογραφείων στην Ελλάδα. Πρόκειται δηλαδή για την πρώτη και την πιο ολοκληρωμένη (με νωπές τις μνήμες του 1821) εργασία για τα εκπαιδευτικά ζητήματα. Στην εργασία που βραβεύθηκε του Κ. Σάθα δεν αναφέρεται πουθενά το κρυφό σχολειό !!!
Παρόλο που υπάρχουν συντριπτικά στοιχεία για τον αισχρό ρόλο του ιερατείου κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας τολμά ακόμα και σήμερα να εγκαλεί για ιδεολογική χρήση της ιστορίας όσους τα επικαλούνται.
Την καλημέρα μου..ασχολούμαι με την ιστορία γιαί είναι κάτι που με ευχαριστεί. Ποτέ δεν την διάβασα και δεν την διαβάζω σαν παραμυθάκι.
Ανέκαθεν με ενδιέφεραν και με ενδιαφέρουν οι πηγες. Η υπόθεση του Πατρών Γερμανού και η εμπλοκή του στα τότε επαναστατικά τότε πράγματα είναι αν όχι διφορούμενη φαινεται απ την περίπτωση διάλογο Παπαφλέσσα ότι δεν είχε καμμία διάθεση να βάλει το κεφάλι στον τορβά και τα προνόμιά του σε διακύβευμα.
Αληθές είναι ότι την 25η Μαρτίου 1821 δεν υπήρχε ψυχή εκεί για να κάνει την όποια σύναξη με τα λάβαρα που ο Χριστόδουλος χρησιμοποίησε για τις ταυτότητες (άλλη καούρα κι αυτό!!).
Το δικό μου ερώτημα το οποίο προσπάθησα να απαντήσω είναι στο ΕΑΝ υπήρξε ή οχι γεγονός κάποιο γεγονός ΠΑΡΟΜΟΙΟ με αυτό που περιγράφεται. Εξηγούμαι..υπήρξε γεγονός, Λόγος Γερμανού προς επαναστατημένους σε εκείνη την χρονική περίοδο πάνω κάτω λίγο πριν την 25η στην ευρύτερη περιοχή της Αχαιας προ της κίνησης των επαναστατών προς την Πάτρα;; Δεν ψάχνω ούτε για Λαβαρα ούτε για 25η ντε και καλά. Προσπαθώ δηλαδή να εντοπίσω αν υπήρξε αναφορά γεγονός δημοσίευση σε έντυπο μεγάλη εφημερίδα της εποχής εκείνης και ειδικότερα στους London Times.
Να πώ την αλήθεια δεν πίστευα ότι μπορεί να υπήρχε κάτι εκεί..εννοώντας εκείνη την εποχή φυσικά εννοώ αντε το πολύ πολύ 2-2.5 μήνες μετά το γεγονός ή μη γεγονός αν θέλετε το οποίο θα είναι φυσικά και το πιο κοντινό στην όλη αυτή ιστορία. Όσο πιο κοντά είμαστε χρονικά στην καταγραφή δημοσίευση ενός γεγονότος τόσο πιο αξιόπιστο κατ εμέ είναι. Ο Πουκεβίλ αναφέρεται σε ένα τέτοιο περιστατικό δλδ Γερμανός Λόγος για κίνηση Επανάστασης κτλ αλλά αυτό γίνεται περίπου 3 ολόκληρα χρόνια αργότερα. Πιθανότατα να πήρε το πραγματικό ή μη πραγματικό γεγονός και να το διάνθισε να το εξειδανίκευσε.
Υπάρχει λοιπόν πηγή δημοσίευμα των London Times τυπωθεν εν Λονδίνω 11/6/1821 και με ημερομηνία ανταπόκρισης της είδησης από Βιέννη με ημερομηνία 26/5/1821 όπου πέραν του Λόγου Προσφώνηση αν θέλετε του Γερμανού παρατίθενται και άλλα περιστατικά από την Ευρώπη τα οποία προέρχονται με πηγη κέντρο την Βιέννη την 26η Μαιου 1821.
Ειδικότερα ο τίτλος του δημοσιεύματος έχει ως εξής:
Allocution of Germanicus, Ex- Arch of the first Achaia, Archbishop of Patrasso, to the Clergy and the Faithfull of Peloponnesus, pronounced in the Conventof Mount Velino 8th (20th) of March, 1821
και η σελίδα σε μορφή jpg όλόκληρο το δημοσίευμα είναι το ακόλουθο:
http://www.imageshack.gr/view.php?file=rf3cc1oqwjxhjvt60td0.jpg
και εδώ είναι ολόκληρη η σελίδα στην οποία πάνω πάνω δεξιά φαίνεται η ανταπόκριση Βιέννη 26 Μαιου
http://www.imageshack.gr/files/pbi9l3z63zkl5nlflloi.jpg
Βέβαια τα δημοσιεύματα θέλουν πολλές φορές το ψαξιμό τους. Πάντως το παραπάνω δίνει στοιχεία όπως 1. Λόγος Γερμανού προς πιστούς λαό και κλήρο της Πελοποννήσου
2. Τόπο, ότι έγινε σε θρησκευτικό τόπο Content σ.σ μοναστήρι γυναικών, Mount of Velino: προφανώς ο Χελμός ή η περιοχή με την τότε ονομασία της
3. Ο χρόνος 8/20 Μαρτίου 1821, και το ότι όπως γράφει σε εισαγωγικά ο γράφων απ το Λόγο Γερμανού "Αύριο πρέπει να κινήσουμε υπό τη σκέπη του Σταυρού εναντίον της Πάτρας (Patrasso)
4. Επιτρέπει στο λαό να μη νηστέψει για το Πάσχα γιατί θα χρειαστούν δυνάμεις και συγχωρεί τις αμαρτίες τους
5. Αναφέρεται στις πρώτες σειρές πάλι με εισαγωγικά ο γράφων ότι έφτασε η ώρα να διώξουν οι Έλληνες τον τουρκικό ζυγό. Turkish yoke γράφει χαρακτηριστικά
Νομίζω είναι πολύ σημαντική πηγή και αν μέχρι τα τώρα δεν είχε αξιολογηθεί πιστεύω πως αξίζει κάποιας αξιολόγησης
Ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου