Του Bruce Clark*
Κάθε φορά που ταξιδεύω από τη Βόρεια στη Νότια Ευρώπη, είτε για επαγγελματικούς είτε για προσωπικούς λόγους, έχω τον νου μου να προσαρμόζομαι στην αλλαγή του νοήματος των λέξεων. Δεν πρόκειται για ηθικό ή φιλοσοφικό ζήτημα, αλλά μάλλον για γλωσσολογικό. Ας δούμε ένα αθώο παράδειγμα: δύο Ελληνίδες φίλες μου, μου διηγούνται πως όταν οι γονείς τους τις έστειλαν στο Λονδίνο για να σπουδάσουν, πριν από 25 χρόνια, δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί όλοι οι Βρετανοί φοιτητές έλεγαν πριν από τις εξετάσεις «δεν έχω διαβάσει ούτε λεπτό». Από τους βαθμούς που έπαιρναν, καθίστατο σαφές ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Πρόκειται όμως για ένα τυπικό «γλωσσικό παιχνίδι», κατά το οποίο οι φοιτητές παριστάνουν ότι δεν είναι μελετηροί. Οι Βρετανοί άλλοτε εννοούν αυτά που λένε και άλλοτε όχι. Πολλές φορές χρησιμοποιούν ήπιες λέξεις για σοβαρά θέματα και βαριές λέξεις για ασήμαντα: για παράδειγμα, όταν χυθεί καφές στο τραπέζι, μπορούν να πουν «τι απαίσιο πράγμα!», ενώ όταν χαθούν χιλιάδες ζωές σε μια μάχη να αναφωνήσουν «μεγάλο σόου». Οταν όμως καταλαβαίνει κανείς τον γλωσσικό κώδικα, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα.
Περισσότερα >> kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου