[[ δαμ-ων ]]
Θαρρώ πως η σιωπή, μερικές φορές, λέει περισσότερα από τις περισπούδαστες και πολυσέλιδες αναλύσεις. Τώρα, στην απέραντη μοναξιά του ΔΝΤ, πρέπει να αφουγκραζόμαστε τη φωνή της σιγής. Έχει περισσότερα να μας πει από τα κενά λόγια των πολιτικών. Μπουχτίσαμε από κενολογίες .
Όλοι δούλεψαν για να ‘ρθουν οι βάρβαροι- οι βάρβαροι που θα ερημώσουν τη χώρα μας- κι ας σκιαμαχούν στη βουλή και στα παράθυρα της τηλεόρασης επιρρίπτοντας ο ένας τις ευθύνες στον άλλον…
Για τους βάρβαρους που ήρθαν, μίλησε πριν 102 χρόνια ο Κων. Καβάφης. Μέσα στους στίχους του περιγράφονται οι ζοφερές μέρες που διανύουμε.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ
Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
-Γιατί οι δύο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες•
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια•
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα•
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.
-Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα•
κι αυτοί βαριούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
-Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους;
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.
Όλα τα είπε ο ποιητής. Με τη διαφορά πως οι βάρβαροι είναι ήδη εδώ. Μόνο που οι δεν ήρθαν με πανοπλίες και πελέκια. Ήρθαν με κουστούμια και τσάντες. Το τελευταίο ερώτημα αντιστρέφεται.
Και τώρα τι θα γενούμε με τους βαρβάρους;
Και η τελευταία κατάφαση γίνεται ένα πελώριο και βασανιστικό για τη σκέψη ερώτημα: οι άνθρωποι αυτοί είναι μια κάποια λύση;;;
5 σχόλια:
Κυριακή, 25 Απριλίου 2010
Πώλ Τόμσεν: "Αυτά που βλέπω εδώ δεν τα είδα πουθενά!"
"Εχω πάει και ελέγξει σχεδόν 30 χώρες.
Αυτά τα λόγια βγήκαν από το στόμα του δανού Πώλ Τόμσεν ο οποίος είναι και επικεφαλής του κλιμακίου των ελεγκτών ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ που βρίσκονται αυτές τις μέρες στην χώρα μας.
Σύμφωνα με το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, οι απαντήσεις των ελλήνων αξιωματούχων στις ερωτήσεις των ελεγκτών άφηναν τους τελευταίους άφωνους!
Για παράδειγμα:
Πριμ παραγωγικότητας
"Εδώ βλέπουμε ένα κονδύλι για πριμ παραγωγικότητας σε δημοσίους υπαλλήλους. Γιατί το πληρώσατε αφού οι στόχοι της αύξησης της παραγωγικότητας, δεν επετεύχθησαν;", ρώτησαν.
Η απάντηση:
"Ξέρετε, δεν είναι ακριβώς έτσι, διότι η προσπάθεια που κατεβλήθη για την επιτυχία του στόχου ήταν πραγματικά αξιοσημείωτη..."
Πόσοι απασχολούνται στο δημόσιο;
Η απάντηση:
"Τι ακριβώς εννοείτε; Γιατί εχουμε διάφορες κατηγορίες, και διαφορετικές συμβάσεις εργασίας".
Ελεγκτες: "Εμείς απλώς θέλουμε τον αριθμό."
Ελληνες αξιωματούχοι: "Για τον συνολικό αριθμό δεν είαμστε έτοιμοι. Θα μαζέψουμε τα στοιχεία και σε επόμενη συνάντηση θα σας ενημερώσουμε!"
Πόσους διεφθαρμένους υπαλλήλους έχετε πιάσει;
"Ξέρετε αυτά τα πράγματα άπτονται της ανεξάρτητης δικαιοσύνης, οι δε διαδικασίες είναι χρονοβόρες και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε επακριβώς την εξέλιξη της κάθε υπόθεσης..."
Επομένως η έλευση, των κατά Καβάφη "βαρβάρων", έχει ήδη συντελεσθεί και ήταν εντός των πυλών και των τειχών της πόλης...
Ένα παμφάγο και ανυπόληπτο κράτος, όζουσα εστία διαφθοράς, συναλλαγής και αναξιοπρέπειας, "επιχ/τίες του ιδιωτικού τομέα", κρατικοδιαίτοι, συναλασσόμενοι και διαπλεκόμενοι με "εαυτού" και "αλλήλους" σε όλους τους τόνους, η ευρωπαϊκή "επιδοματική πολιτική και τακτική", που μας έμαθε να ζούμε όχι για να παράγουμε αλλά για να "καταναλώνουμε" τα ποσά των επιδοτήσεων...
"Πλιάτσικο επιδοτήσεων" στο μπαμπάκι, στον ΦΠΑ, στα κτηνοτροφικά ζώα, σε όλες τις σημαντικές καλλιέργειες, για να μην ξεχνιόμαστε...
Η νέα μεσοαστική τάξη είχε αναδυθεί ως προϊόν της υφέρπουσας, πλήρους και ομολογουμένης αποτυχίας και αταξίας, στα δημοσιονομικά, στην προκλητική απουσία των ελεγκτικών μηχανισμών, στην πλήρη αποσάθρωση του διοικητικού μηαχανισμού στο δημόσιο τομέα που απλά ήταν ο θεματοφύλακας επειδή έτσι τόθελαν, μιας ανείπωτης γραφειοκρατίας και μιας τυχάρπαστης, αλλοπρόσαλης και ηθικόλαγνης πολιτικής...
Που ξεσάλωσε και έχασε κάθε όριο...
"Σεμνότης και ταπεινότης" παντού...
Και τον χειροκροτούσαν και τον ψήφιζαν...
Δις...
"Επανίδρυση του κράτους"...
Και κάτω εκεί στην πλατεία ουρανομήκεις οι αλλαλαγμοί του πλήθους...
Νάτος, νάτος ο "Πρωθυπουργός"...
"Κώστας ο νεότερος"...
Διαπρύσιος κήρυκας της νεο-ηθικής, Αρχάγγελος, κραδαίνοντας τη "ρομφαία" της κάθαρσης και επιτιθέμενος επί των "διαβολικών προσώπων", που αποκαλούνταν "νταβαντζήδες" στον μάταιο τούτο κόσμο, από τον επί της "Γης Παράδεισο του Μπαϊρακτάρη"...
Ανάμεσα σε "θυμιατά" από σπληνάντερο και κοκορέτσι, ανάμεσα σε "επουράνιες" γεύσεις από κεμπάπ και παϊδάκια...
Εκεί φτιάχτηκε το νέο μοντέλο ανάπτυξης, εκεί πάνω σε λιγδωμένες λαδοκόλες, δίπλα στο τζατζίκι και στην χωριάτικη, για να αποτυπώνεται κιόλας και το περί δικαίου "λαϊκό αίσθημα", όχι σε μουράτα και γκλαμουράτα ρεστοράν, εκεί, στην απλότητα, φτιάχτηκαν οι προϋπολογισμοί, οι κανόνες της "Νέας Δ-ιακυβέρνησης"...
Μεταξύ κάθε μπουκιάς και γουλιάς, μεγάλοι οι προβληματισμοί και δύσκολοι...
Αλλά υπήρχαν οι λύσεις...
Που ξετίναξαν το έλλειμμα στο 14,7%, που ανέβασαν το χρεοστάσιο από 140 δις€ στα 320-340δις €...
Από συστάσεως ελληνικού κράτους 140, μέσα σε πεντέμισι χρόνια πάνω 160 και βάλε...!!!
Χωρίς να ασκήσουν, την παραμικρή κοινωνική πολιτική, χωρίς να ωφελεθεί στο ελάχιστο η υγεία-που χρωστάει τα μαλιοκέφαλά της-,η παιδεία, η κοινωνική ασφαλιστική μεταρρύθμιση -εκτός αν την βοήθησαν τα δομημένα ομόλογα-, η ανάπτυξη υποδομών παραγωγικών...
Κάτι που έκανε το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1980 όταν η κοινωνία "φυτοζοούσε", κι ο μεγαλύτερος μισθός ήταν κοντά στιος 30.000 δρχ με πληθωρισμούς 25% και 30%...
Χωρίς προνοιακό κράτος,χωρίς καμία κοινωνική υποδομή, με κράτος αναποτελεσματικό και μεσαιωνΕυπρόσδεκτη λοιπόν εποικοδομητική και ουσιαστική η κριτική, όταν απαντά: "στο τις πταίει"...
Και κυρίως όταν αντιπροτείνει...
Ποιος είναι λοιπόν σήμερα, ο "άλλος εναλλακτικός δρόμος", που αρκετοί επισημαίνουν, αλλα κανείς δεν τον δείχνει;Έξω από την Ε.Ε, το €, την Ευρωζώνη, διαγραφή μας, από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς...
Κι ακόμη καλύτερα: Επαναφορά της δραχμής...Νa γίνουμε κάτι δηλαδή από μια κλeιστή οικονομία τύπου Αλβανίας του 1940 ή και κάτι σε "new version" από μια Βενεζουέλα τoυ Τσάβες..."Εθνικός εγωϊσμός και αυτοέπαρση", ένας υπερμεγέθης "μικρομεγαλισμός", που μας κάνει να φαντάζουμε σαν οι μονίμως καταδιωγμένοι του κόσμου τούτου... Εμείς, εμείς, εμείς...Έ, λοιπόν μας πήρανε χαμπάρι...
Και θα μας κάνουν την πλακίτσα τους...
Οι "κουτόφραγκοι" που μόνο να δουλεύουν ξέρουν...
Οι "ξενέρωτοι" που δεν ξενυχτάνε και δεν ξέρουν πως διασκεδάζουν ολημερίς και ολονυχτίς ούτε και ξέρουν πως να καταναλώνουν ασύδοτα...
Σκηνικά που ο Χάρρυ Κλύνν είχε περιγράψει γλαφυρά από τη δεκαετία του 1980 σατιρίζοντας καυστικά την νεολληνική πραγματικότητα και την πρακτική του νεοέλληνα...
Και που τότε όλοι γέλαγαν και χτυπιόντουσαν...
Αναγωρίζοντας στον "ήρωα της κατά Κλύνν επιθεώρησης", τον διπλανό, τον άλλο, τον παρακεί, τον παρακάτω, τον επέμενο στην ουρά...
Ποτέ κανείς δεν κατάλαβε ό,τι ήταν κι ο ίδιος "πρωταγωνιστής" και το ίδιο "συμμέτοχος"...
Το ηθικό δίδαγμα των "κατοχικών συνδρόμων", αντί να συνετίσει και αν διαφωτίσει πολιτικούς και λαϊκούς, μετατράπηκε στο τελείως αντίθετο πρόσταγμα: φάτε, πιείτε μωρ΄ αδέρφια, για να μην υπομνησθεί κι η ακόμη πιο σοφή παροιμία: ότι φάμε, ότι πιούμε κλπ κλπ...
Κι όταν ο Σαββόπουλος τραγουδούσε "κωλοέλληνες" κάτι παραπάνω είχε κατά νου...
Και τον κατηγόρησαν για "διασπορά ψευδών ειδήσεων" και ευθεία βολή στην "αυτοπεποίθηση" του Ελληναρά και στην "πτώση του ηθικού"...
Κι όμως αυτά που κάποτε μας έκαναν να γελάμε θα μας κάνουν σήμερα να κλαίμε...
Και χωρίς να φταίνε οι "βάρβαροι" των οποίων τις επιδοτήσεις και τα υπέρογκα δάνεια καταναλώνουμε απερίσκεπτα κοντά 40 χρόνια...
Αντί "των βαρβάρων"...
Η αλήθεια στυγνή όσο ποτέ,δια στόματος Χαρίλαου Τρικούπη:
-- «Εάν θέλωμεν και ημείς να ειπή η Ευρώπη ότι η Ελλάς ζη, πρέπει να αποδείξωμεν εις αυτήν ότι κατόπιν των δοκιμασιών, δι’ ων διήλθομεν, έχομεν την δύναμιν να αναλάβωμεν πάσας εκείνας τας θυσίας άνευ των οποίων δεν δυνάμεθα να υπάρξωμεν»...
--«Δεν αρκεί όπως δια συνδυασμών αληθών ή ψευδών, φαινομένων ή πραγματικών, οικονομίσωμεν τα πράγματα επί τινα έτη, και ζήσωμεν έστω και χρεωκοπούντες; διότι και ο χρεωκόπος ζη»...
Το τέλος του «ελληνικού ονείρου»
Ο κύκλος της δανεικής καλοπέρασης κλείνει οριστικά και ανοίγει εκείνος της ανεργίας και των ακάλυπτων επιταγών
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ | Κυριακή 25 Απριλίου 2010
Η εικόνα είναι γνώριμη και χιλιοπαιγμένη. Ενα νέο ζευγάρι, ντυμένο με τα καλύτερά του ρούχα, ζει τον δικό του «μύθο» σε κάποιο κοσμικό νησί των Κυκλάδων. Αν και μισθοσυντήρητοι, δεν δίστασαν να συνάψουν δάνειο για να αγοράσουν εκείνο το πολυτελές αυτοκίνητο που έβλεπαν στις διαφημίσεις, δεν φοβήθηκαν ναπάρουν «διακοποδάνειο» για το θερινό τους ταξίδι, ούτε και λυπήθηκαν τις πιστωτικές τους κάρτες για τα ακριβά τους ενδύματα. Βλέπετε, είναι ακόμη 2002, το κόστος του δανεισμού είναι χαμηλό και ουδείς φοβάται να ανοιχτεί οικονομικά. Η ελληνική κοινωνία ζει τον παροξυσμό του ευρώ, η χώρα επιταχύνει τους δεσμούς της με τον δανεισμό και η κατανάλωση βαφτίζεται... ανάπτυξη! Ηταν η αρχή του ελληνικού easy leaving, που φαίνεται να κλείνει τον κύκλο του.
Ολα αυτά δεν έγιναν ξαφνικά. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Ελλάδα έδωσε κερδοφόρες μάχες για τη μείωση του χρέους και συμμάζεψε κάπως το «ξεχειλωμένο» ταμείο της. Η φρενίτιδα του Χρηματιστηρίου και οι άντληση δισεκατομμυρίων από επενδυτές και μετόχους δημιούργησαν εντυπωσιακή συγκέντρωση πλούτου σε διάφορες ζώνες της οικονομίας. Περιοδικά και κανάλια επιδόθηκαν σε έναν αγώνα προώθησης συγκεκριμένου lifestyle, επιδοτώντας ουσιαστικά το θυμικό μιας κοινωνίας που άλλαζε κατηγορία και ταχύτητα. Από τους νοικοκυραίους που γέμισαν τις μεγάλες πόλεις από την επαρχία και έχτισαν το «ελληνικό θαύμα», προέκυψε μια νέα γενιά ανθρώπων που πίστεψε ότι η σύγκλιση με την Ευρώπη είχε φτάσει. Οτι, δηλαδή, ακόμη και αν δεν παράγουμε ούτε εξάγουμε όπως οι Γερμανοί ή οι Γάλλοι, μπορούμε να ζήσουμε όπως αυτοί ή και καλύτερα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τα γκουρμέ εστιατόρια, τα πανάκριβα κοκτέιλ, τα νέα γυάλινα αρχιτεκτονικά θηρία των Αθηνών, οι σπουδές και τα ταξίδια στο εξωτερικό δημιούργησαν μια ψευδαίσθηση ευμάρειας και οικονομικής μεγέθυνσης στο με γαλύτερο τμήμα του πληθυσμού. Η άλλοτε φτωχή Ελλάδα πίστεψε πραγματικά για μια στιγμή ότι έκανε την υπέρβασή της.
Πρωταγωνιστές πάνω σε αυτό το οικονομικό κρεσέντο δεν ήταν άλλοι από τους μετέχοντες της καθ΄ ημάς μεσαίας τάξης, η οποία συγκροτήθηκε όπως όπως στα χρόνια της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης και κατέστη η αιχμή του δόρατος στα πρώτα χρόνια της παγκοσμιοποίησης.
Η πορεία όμως στη συνέχεια δεν ήταν παρόμοια. Με την πτώση του ολυμπιακού και ποδοσφαιρικού πυρετού του 2004, οι πρώτες αδυναμίες αυτού του μοντέλου άρχισαν να αναδύονται. Επιχειρήσεις κατέρρευσαν ως χάρτινοι πύργοι. Εκλεκτά μέλη άλλοτε πανίσχυρων κλάδων- οι οποίοι στην πιάτσα αναγνωρίζονται με το συνθηματικό «παλιά λεφτά»- ξεκίνησαν να πνέουν τα λοίσθια. Επιφανείς επιχειρηματίες και λογιστές εξαφανίστηκαν νύχτα, κρυπτόμενοι ακόμη στο εξωτερικό, τρώγοντας τα λεφτά που αβγάτιζαν. Η ανεργία επανήλθε δριμύτερη και χτυπά την πόρτα στο 30% των ελληνικών σπιτιών, με ιδιαίτερη προτίμηση κυρίως σε αυτούς που δεν φταίνε: τους νέους. Τα οικονομικά στοιχεία εξηγούν με μια ματιά όλα όσα το πολιτικό σύστημα χρειάστηκε πολλές τετραετίες να παραδεχθεί. Ο δανεισμός των νοικοκυριών εξαπλασιάστηκε την τρέχουσα δεκαετία, ενώ το ίδιο συνέβη με το άνοιγμα των ελληνικών επιχειρήσεων.
Χαρακτηριστικό δείγμα του αδιεξόδου αποτελεί η πορεία των ακάλυπτων επιταγών. Μέσα σε επτά οικονομικά έτη πενταπλασιάστηκαν! Κράτος, νοικοκυριά και επιχειρήσεις ζούσαν όλοι με τα δανεικά. Οι αριθμοί λένε την αλήθεια και προμηνύουν ότι έρχονται αλλαγές. «Το Βήμα» παρουσιάζει σήμερα στοιχεία που δείχνουν τη δραστική αλλαγή στο βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων, ενώ απευθύνθηκε σε παράγοντες της αγοράς που γνώρισε μεγάλη άνθηση τα προηγούμενα χρόνια, ζητώντας κυρίως τις προβλέψεις τους για την επόμενη ημέρα.
Δημοσίευση σχολίου