Λάβδακος

[[ δαμ-ων ]]

Α΄. Ο Μύθος

Ο Λάβδακος ήταν βασιλιάς των Θηβών, γενάρχης των Λαβδακιδών κι εγγονός του Κάδμου.

Όταν ο Κάδμος και η Αρμονία έφυγαν από τη Θήβα και μετοίκησαν στην Ιλλυρία, στη Θήβα έμεινε βασιλιάς ο γιος τους Πολύδωρος. Αυτός παντρεύτηκε την κόρη του Νυκτέα, τη Νυκτηίδα. Ο Νυκτέας ήταν γιος του Χθονίου, ενός από τους Σπαρτούς. Απ’ αυτό το γάμο γεννήθηκε ο Λάβδακος. Ήταν ακόμη παιδί όταν έχασε τον πατέρα του, που πέθανε έχοντας, όπως έλεγαν, όμοιο τέλος με τον Πενθέα, και γι’ αυτό ορίστηκε σαν επίτροπος στο θρόνο ο παππούς του Νυκτέας. Όμως κι αυτός πέθανε και ορίστηκε δεύτερος επίτροπος ο Λύκος, αδελφός του Νυκτέα, κι όταν ενηλικιώθηκε ο Λάβδακος, του παρέδωσε την εξουσία.

Σπουδαίες πράξεις και κατορθώματα δεν έκανε στη ζωή του ο Λάβδακος. Μόνο μια φορά πολέμησε με το βασιλιά της Αθήνας, τον Πανδίονα, για κάποια συνοριακή διαφορά, που προέκυψε ανάμεσα στη Βοιωτία και την Αττική, χωρίς όμως επιτυχία.

Έλεγαν πως είχε το ίδιο τέλος με τον Πενθέα, δηλαδή τον κατασπάραξαν οι Μαινάδες, επειδή έδειξε ασέβεια προς το Διόνυσο και τη λατρεία του, οπότε ο θεός προσβλήθηκε και εξοργισμένος τον αφάνισε.

Ο Απολλόδωρος, συγκεκριμένα, υπαινίσσεται ότι τον σκότωσαν οι Βάκχες, γιατί αντιτάχθηκε στην οργιαστική λατρεία του Διονύσου.

Πεθαίνοντας ο Λάβδακος άφησε ένα γιο, τον Λάιο, που έγινε διάδοχός του. Έτσι ο γιος του Πολύδωρου αποτελεί τη γέφυρα ανάμεσα στο γενάρχη της Θήβας τον Κάδμο και στον απόγονό του, τραγικό ήρωα του Θηβαϊκού κύκλου, τον Οιδίποδα.

Η συνέχεια >>> εδώ