Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

«Μόνο τα επόμενα τρία χρόνια»


Ο κ. Schäuble απαντά και σε δύο ερωτήσεις που αφορούν την ελληνική οικονομική κρίση και τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης. Παρατίθεται το σχετικό απόσπασμα:
Ερώτηση: Στοίχημα ότι η πρότασή σας δε θα πραγματοποιηθεί κι ότι αντ’ αυτής, ο μηχανισμός διάσωσης για τις χώρες της ευρωζώνης θα παραταθεί.
Schäuble: Όσο η Άνγκελα Μέρκελ είναι Καγκελάριος κι εγώ Υπουργός Οικονομικών, σας βεβαιώνω ότι θα χάσετε το στοίχημα. Οι μηχανισμοί προστασίας θα εκπνεύσουν. Αυτό το συμφωνήσαμε ξεκάθαρα. Η Ελλάδα θα μπορεί συνολικά να κάνει χρήση των δανείων για τρία χρόνια. Και στη συνέχεια αυτά θα ισχύσουν για πέντε χρόνια. Μετά τελειώσαμε.

Η μείωση δεν αντιστρατεύεται την ανταγωνιστικότητα
Ερώτηση: Η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι περιορισμένη. Πώς θα μπορέσει να αποπληρώσει η Ελλάδα τα χρέη της, όταν τα βάρη θα συνεχίζουν να αυξάνονται, από περίπου 110% σήμερα στο 150% σε τρία χρόνια, σε σχέση την οικονομική δύναμη της χώρας;
Schäuble: Οι Έλληνες εργάζονται προς την κατεύθυνση της ξεκάθαρης μείωσης του ελλείμματός τους. Έχει επέλθει μια σχετική εκτόνωση. Εμμένω παρά ταύτα στην άποψή μου, ότι δηλαδή, μία λελογισμένη και μετρημένη μείωση του ελλείμματος δεν αντιστρατεύεται την ανάπτυξη, ίσα- ίσα το αντίθετο.


dw-world.de

1 σχόλιο:

Αντιγραφέας είπε...

Το ΠΑΣΟΚ ως μηχανισμός βίαιης ανακατανομής του εισοδήματος υπέρ των πλουσίων

Το ΠΑΣΟΚ από ιδρύσεώς του, άντλησε κοινωνικά τη δύναμή του από τρεις πηγές. Η μία ήταν η αγροτιά. Η άλλη τα νέα μεσαία στρώματα της πόλης, ιδιαίτερα οι μισθωτοί των δημόσιων επιχειρήσεων, όπως είναι οι ΔΕΚΟ. Η τρίτη, τμήματα της φτωχολογιάς και των κολασμένων της κοινωνίας.
Τέλος, με πολιτικά μέτρα, οι πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ενσωμάτωσαν στην ελληνική κοινωνική και πολιτική σκηνή μεγάλο τμήμα του πληθυσμού που βρισκόταν «στην απέξω» μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Η ιστορικής σημασίας συμβολή του ΠΑΣΟΚ, στη δεκαετία του ογδόντα, ήταν ο εμπλουτισμός και η διεύρυνση των κοινωνικών λειτουργιών του ελληνικού κράτους (όπως ΚΑΠΗ, ΕΣΥ) και σειρά δημοκρατικών πολιτικών μέτρων με το οποίο ενσωμάτωσε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στο σύστημα, με όρους ισοτιμίας.
Με αυτό τον τρόπο ενίσχυσε την κοινωνική συνοχή. Είναι ανόητοι όσοι εκ των νεοφιλελευθερίζοντων καταγγέλλουν την τότε πολιτική του ΠΑΣΟΚ ως ακριβή για την ελληνική οικονομία, διότι αφαιρούν την παραγωγική λειτουργία που έχει για μια οικονομία η ανασυγκρότησή της με τρόπο συνεκτικό και σε ένα βαθμό συναινετικό.
Δυστυχώς η λειτουργία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σήμερα κινείται αντικειμενικά σε μια αντίστροφη κατεύθυνση. Δεν λειτουργεί συνεκτικά για την κοινωνία, ούτε και με διαδικασίες συναίνεσης. Πήγε με τη χειρότερη δυνατή ομάδα και διαπραγματεύτηκε το μέλλον της χώρας με τα χέρια κατεβασμένα.
Η διαπραγμάτευση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να περάσουν από το μνημόνιο χωρίς αντιστάσεις τα μεγάλα συμφέροντα, οι μονοπωλιακές και ολιγοπωλιακές δομές, τα καρτέλ και να τιμωρηθούν, στην κυριολεξία, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι. Αυτό οδηγεί σε βίαιη ανακατανομή πλούτου και εισοδημάτων σε βάρος των πλέον αδύνατων.
Τριάντα χρόνια αργότερα, το ΠΑΣΟΚ λειτουργεί, πλέον, ως εκλαϊκευτής προς την κοινωνία ενός προγράμματος που όχι μόνο δεν είναι δικό του, αλλά ούτε καν κάποιου ελληνικού θεσμού, αλλά της νεοφιλελεύθερης τρόικας. Ενός προγράμματος που υπονομεύει την συνοχή της κοινωνίας και οδηγεί πολλαπλά τμήματα του πληθυσμού εκτός του μεγάλου κοινωνικού –οικονομικού «παιχνιδιού».
Πρόκειται, δηλαδή για μια πολιτική αναστροφή της προσφοράς του στη διάρκεια των αρχών της δεκαετίας του ογδόντα.