Η εκστρατεία των επτά: (Ε΄) η αλληλοσφαγή των γιων του Οιδίποδα και η Καδμεία νίκη

[[ δάμ-ων ]]

Α΄. Ο μύθος

Σαν είδαν οι Θηβαίοι τους Αργείους να αφήνουν τα τείχη και να απομακρύνονται από την περιμετρική τάφρο, ξεθάρρεψαν κι αφού άνοιξαν τις πύλες ξεχύθηκαν στο κατόπι με πεζούς, άρματα και ιππικό. Μα οι Δαναοί ήσαν εξοικειωμένοι στη μάχη σε ανοιχτό χώρο. Αφού ανασυντάχτηκαν, απέκρουσαν το κύμα της θηβαϊκής επίθεσης κι έγινε σκληρή μάχη με πολλές απώλειες κι από τις δύο πλευρές. Έβλεπες τα αιχμηρά δόρατα και τα μυτερά σπαθιά να τσακίζουν νεανικά κορμιά, πληγωμένα άλογα με αφρούς στο στόμα να κυλιούνται στο χώμα, να εκσφενδονίζονται εδώ κι εκεί άξονες και τροχοί από συντριμμένα άρματα. Καμιά παράταξη δεν είχε το πάνω χέρι κι ήταν αβέβαιη η κατάσταση. Βλέποντας την άδικη σφαγή ο Ετεοκλής πήρε την μεγάλη απόφαση και φώναξε στους μαχητές:

« - Άξιοι πολεμιστές των Δαναών, που είστε εδώ φερμένοι από μακριά, κι εσείς συμπατριώτες αγαπημένοι, απόγονοι του Κάδμου, μην ξεπουλάτε τη ζωή σας μήτε για χάρη του Πολυνείκη μα μήτε και για δική μου χάρη. Γιατί εγώ ο ίδιος μόνος θα πάρω αυτό τον κίνδυνο πάνω μου και θα μονομαχήσω με τον αδελφό μου. Κι αν τον σκοτώσω, μόνος αφέντης θα ζήσω μέσα στο παλάτι μου, αν πάλι νικηθώ, θα παραδώσω σ’ αυτόν τη βασιλεία. Όμως εσείς αφήστε τη μάχη. Τραβάτε για τον μακρινό σας τόπο, Αργείοι, μη χάσατε τη ζωή σας μακριά από τους δικούς σας. Κι εσύ, λαέ των Σπαρτών, μη θρηνήσεις άλλα θύματα, φτάνουν πια οι νεκροί, που είναι μπροστά σου σωριασμένοι»!

Σαν άκουσε τα λόγια του αδελφού του ο Πολυνείκης, τα βρήκε συνετά, βγήκε μπροστά από την παράταξή του και τα παίνεψε. Βοή επιδοκιμασίας ακούστηκε κι από τα δύο αντίπαλα μέρη, γιατί Θηβαίοι και Αργείοι έκριναν πως αυτή ήταν η σωστή λύση. Τα δυό αδέλφια συμφώνησαν να λύσουν τις διαφορές τους με τη μονομαχία, κι ορκίστηκαν μπροστά σε όλους να τηρήσουν τη συμφωνία...

Η συνέχεια >>> VAGIAblog