Ἡ πρόσληψη τοῦ Ἀχμὲτ Νταβούτογλου στὸν ἑλλαδικὸ δημόσιο λόγο

τοῦ Σωτήρη Μητραλέξη,

Νομίζω ὅτι ὀφείλουμε, πρὶν ἀρχίσουμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τὴν πρόσληψη τοῦ λόγου καὶ τῆς παρουσίας τοῦ Ἀχμὲτ Νταβούτογλου στὰ καθ’ ἡμᾶς, νὰ κάνουμε μία ἀφετηριακὴ σύγκριση. Ἀξίζει νὰ σταθοῦμε στὶς ἐπιλογὲς τῶν δύο χωρῶν, τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Τουρκίας, γιὰ τὸ ὑπούργημα τῶν ἐξωτερικῶν σχέσεών τους. Ἡ Τουρκία ἐπιλέγει ἕναν τὸ δίχως ἄλλο ἰδιοφυῆ ἀκαδημαϊκό, ὁ ὁποῖος εἶχε τὸ θράσος νὰ ἐκπονήσει ἕνα νέο ὅραμα γιὰ τὴν χώρα του, μιὰ Μεγάλη Ἰδέα γιὰ τὴν Τουρκία, ἕνα ὅραμα ἂν ὄχι ἐντελῶς καινούργιο, σίγουρα ριζικὰ διαφορετικὸ ἢ ἀντίθετο μὲ τὴν προηγούμενη πρακτικὴ τῆς Τουρκίας. Ὄχι χωρὶς ρίσκο, ἡ Τουρκία ἐπέλεξε ὄχι ἁπλῶς νὰ ἐνδιαφερθεῖ γιὰ τὴν πρότασή του, ὄχι ἁπλῶς νὰ τὴν υἱοθετήσει, ἀλλὰ νὰ θέσει τὸν ἴδιο ἐπικεφαλῆς τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας καὶ ἐξ ἀπορρήτων σύμβουλο τοῦ πρωθυπουργοῦ. Δὲν θὰ ἐπιμείνω στὴν ἐπώδυνη σύγκριση μὲ τὶς ἐπιλογὲς τῆς Ἑλλάδας• θὰ σᾶς ὑπενθυμίσω μόνον τοὺς τρεῖς τελευταίους ὑπουργήσαντες τὶς διεθνεῖς της σχέσεις: τὴν κόρη τοῦ πατέρα της, σήμερα ἐπίδοξη κομματάρχη, τὸν γιὸ τοῦ πατέρα του, σήμερα φερόμενο ὡς πρωθυπουργὸ τῆς χώρας καὶ τὸν μέχρι πρότινος παραγυιὸ τοῦ γιοῦ τοῦ πατέρα του, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν βασικὴ ἐκπαίδευση πῆρε τὴν δουλειὰ καὶ ἔγινε ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Διαπράττω τὴν δηκτικὴ σύγκριση ὡς ἀφετηριακὴ προϋπόθεση, διότι δὲν ἔχει νόημα νὰ μιλᾶμε γιὰ τὴν πρόσληψη τοῦ «φαινομένου Νταβούτογλου» στὴν Ἑλλάδα ἂν δὲν ἔχουμε συνεχῶς ὑπ’ ὄψιν μας τὴν κατάσταση τῶν πραγμάτων.

Η συνεχεια >> antifonο.gr