Ο Αγώνας πάντα εξέφραζε το χαρακτήρα του Έλληνα στην ιστορία. Όλα στη ζωή του Έλληνα ήταν Αγώνας ... Αγώνας η αθλητική αναμέτρηση ... Αγώνας η μουσική ... Αγώνας και η ποιητική αναμέτρηση ... Ακόμα και το αρχαίο ελληνικό δράμα ήταν Αγώνας.
Στην αρχαία Ελλάδα πίστευαν ότι με την ποίηση πετούσαν με τα φτερά της φαντασίας. Υπήρχαν όμως και ποιητές που δεν χρησιμοποιούσαν τα φτερά του έμμετρου λόγου ακολουθούσαν τη λογική ... βάδιζαν δηλαδή πεζοί ... εξού και ο «πεζός λόγος» ... δεν κάνει χρήση «ἔπεα πτερόεντα - φτερωτά λόγια» ...
Ευτυχώς παρέμειναν μερικοί που το πιστεύουν ... αγέρωχοι ... άκαμπτοι ... που πολλές φορές χρησιμοποιούν ... Λόγια Ασάλευτα ... Σα νεκρική πομπή ... Λόγια ακατάληπτα ... Αλήθεια πόσοι απέμειναν σε αυτή τη Χώρα που χρησιμοποιούν τη λογική; ... Ή μάλλον σε αυτό τον Κόσμο; ...
Μεγαλώνοντας μαθαίνεις ότι υπάρχει ευτυχία ακόμα και στην ανάγκη να γράψεις τις σκέψεις σου σ' ένα κομμάτι χαρτί και ότι υπάρχει κάτι το πικρά ευτυχισμένο ακόμα και στη μελαγχολία.
Μεγαλώνοντας μαθαίνεις μικρούλα μου ότι, παρά τις άμυνές σου, παρά τη θέλησή σου ή το πεπρωμένο σου, σε κάθε γλάρο που πετά υπάρχει στην καρδούλα του ένας μικρός ή μεγάλος Jonathan Livingston ... τον θυμάσαι; ...
Μεγαλώνοντας θα μάθεις πόσο όμορφη και μεγαλοπρεπής είναι η απλότητα, η αξιοκρατία και η αξιοπρέπεια ...
http://www.pnykart.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου