Tης Μαριαννας Τζιαντζη
«Προσφυγικό σπίτι, αληθινό. Ελα να το δεις και θα μείνεις άφωνος», λέει μια γιαγιά στον Σταύρο Θεοδωράκη και τον οδηγεί στο σπίτι της, στα Προσφυγικά της Θήβας. Τα μικρά δωμάτια αστράφτουν από καθαριότητα και νοικοκυροσύνη. Κεντημένο πετσετάκι στον δίσκο, με το γλυκό κίτρο κρύο νερό. Ούτε ίχνος μιζέριας κι εγκατάλειψης.
Ομως, αυτό το σπίτι είναι η εξαίρεση. Οι περισσότερες από τις 400 κατοικίες του προσφυγικού συνοικισμού βρίσκονται σε άθλια κατάσταση: αποχετεύσεις που στάζουν, ξηλωμένοι σοβάδες, ακόμα και στέγες από καρκινογόνο αμίαντο, όπως είδαμε στους «Πρωταγωνιστές» (Mega). Ελάχιστοι ο Ελληνες, όμως πάμπολλοι είναι οι Ινδοί, οι Πακιστανοί, οι Αλβανοί, οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι που δουλεύουν στα εργοστάσια ή στα χωράφια. Και οι δουλειές διαρκώς λιγοστεύουν.
Κάποτε ο συνοικισμός αυτός ήταν το καμάρι της πόλης, το «Μικρό Παρίσι» της. Βιοπάλη, φτώχεια, αλλά και μεράκι, γλέντια, νόστιμα φαγητά, τραγούδια. Εδώ γεννήθηκε η Χαρούλα Αλεξίου, εδώ η γιαγιά της τραγουδούσε αμανέδες σαν αηδόνι. Ομως, τα πετρόχτιστα σπίτια άρχισαν να καταρρέουν και οι κληρονόμοι τους, οι απόγονοι των προσφύγων, εγκαταστάθηκαν σε διαμερίσματα στη Θήβα.
Η συνέχεια >>> kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου