Πυθαγόρεια Κοσμογονία

[[ δαμ-ων ]]

Από τον Πυθαγόρα “Κόσμος” ονομάστηκε το Σύμπαν για το κάλλος, την τάξη και τον στολισμό του από ζώσες υπάρξεις. Ο Κόσμος περιλαμβάνει το ορατό και το αόρατο Σύμπαν, αλλά και το πλήθος των Συμπάντων από τα οποία αποτελείται. Κατά τον Πυθαγόρα ο Κόσμος δεν έχει μήτε ύψος, μήτε βάθος, αλλά είναι άπειρος στην έκταση. Ο Κόσμος, πνευματικός και υλικός, είναι ένας, μία ενότητα. Αποτελεί μία αιθέρια σφαίρα, άπειρου μεγέθους, που περιστρέφεται και κινείται σε χώρο χωρίς όρια και διαρκώς αυξάνεται σε μέγεθος. Υφίσταται διαμέσου της πνοής του Πατέρα Θεού, της παγκόσμιας ζωτικής ενέργειας, που εμποτίζει τα πάντα. Επομένως, ο Κόσμος είναι ζωντανή οντότητα που δρα μέσα στο χρόνο και το χώρο με ενέργεια. Είναι έμψυχος και νοερός και η ψυχή του είναι ο αιθέρας, όπου δημιουργούνται οι ψυχές των ανθρώπων και των ζώων. Δημιουργήθηκε μετά την σύσταση του Ενός από το πρώτο αρμοσθέν, οπότε έλκει προς τον εαυτό του το άπειρο και δίνει σε αυτό το πέρας. Ο Φιλόλαος λέει ότι τα πάντα σχηματίστηκαν από την αρμονία των απείρων και των περαινόντων. Ο Θεός- δημιουργός προϋπήρχε, και έπλασε τον κόσμο από τέλεια ύλη, έμψυχο και νοερό. Απαρχή της δημιουργίας είναι η θεία Μονάδα, το Ένα, που διαστελλόμενο διαρκώς περιελάμβανε μέσα του το άπειρο.

Μέσα στη σφαίρα σχηματίστηκε αρχικά το πυρ, σαν πρώτο κοσμικό σώμα, η Θεομήτωρ Μονάδα, που θεωρείται ως κέντρο βάρους του σύμπαντος. Αυτό το πυρ ονομαζόταν Εστία ή Βωμός του Παντός ή Διός Φυλακή, ή Οίκος Διός, Θρόνος Διός και Ακρόπολη. Γύρω από το κεντρικό πυρ κινείται από τη Δύση προς την Ανατολή η ιερή δεκάδα των ουρανίων σωμάτων. Πάνω από το κεντρικό πυρ βρίσκεται ο Ουρανός, μετά οι πέντε πλανήτες, και στη συνέχεια κατά σειρά ο Ήλιος, η Σελήνη, η Γη και η Αντίχθων (*1). Στο εξώτατο όριο του Κόσμου δεχόταν ο Πυθαγόρας πως καλυπτόταν από όμοιο με το κεντρικό πυρ, που το ονόμαζε Ανάγκη, γιατί ήταν το αναγκαίο περίβλημα του Σύμπαντος που περιέβαλε και συγκρατούσε τον Κόσμο. Μετά την Ανάγκη βρισκόταν το Άπειρο, από το οποίο ανάπνεε ο Κόσμος.

Όλος ο Κόσμος δημιουργήθηκε από το κέντρο προς τα έξω με προβολή της Θείας Μονάδας. Οι ζώνες που ήσαν πλησιέστερα προς το κέντρο, είναι καλύτερα οργανωμένες, ενώ όσες είναι στα άκρα, βρίσκονται σε κατάσταση διαρκούς επέκτασης. Οι υλικοί Κόσμοι- σφαίρες έχουν διαταχθεί σε ανερχόμενα και κατερχόμενα επίπεδα που εκτείνονται έχοντας κοινό κέντρο. Οι άμεσοι δημιουργικοί παράγοντες αυτού συμβολίζονται με αριθμούς, που είναι άμεσες ή έμμεσες απορροές της Θεότητας. Οι κόσμοι αυτοί είναι τέσσερις: 1) ο Θείος, 2) ο υπέρτατος ή επουράνιος, 3) ο ανώτερος, και 4) ο κατώτερος, ο στοιχειώδης Κόσμος (κοσμική σφαίρα). Για την περιγραφή αυτών των κόσμων χρησιμοποιούσαν την “τετρακτύ”.

Η Συνέχεια >> VAGIAblog