Ο Σωκράτης αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες φιλοσόφους και λόγιους που επηρρεάστηκε έντονα από τον Πλάτωνα και επέδρασε σημαντικά στην αρχαία φιλοσοφική σκέψη.
Ήταν γιος του Σωφρόνισκου, του Αθηναίου γλύπτη και ο Σωκράτης μαθήτευσε πολλά χρόνια δίπλα στον πατέρα του μαθαίνοντας την τέχνη της γλυπτικής. Έλαβε μέρος στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-04 π.Χ.), όταν η Αθήνα βρέθηκε στο στόχαστρο της Σπάρτης, όπου και διακρίθηκε για το θάρρος του στη μάχη. Στοιχεία για τα παιδικά του χρόνια δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα, αν και φαίνεται ότι δεν είχε λάβει κάτι περισσότερο από τη συνηθισμένη ελληνική εκπαίδευση που περιελάμβανε μαθηματικά αστρονομία και φυσική, πριν αποφασίσει να ασχοληθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου με τη φιλοσοφία και τα πνευματικά ενδιαφέροντα, ενώ έδειξε και έντονο ενδιαφέρον για τα έργα των φυσικών φιλοσόφων, όπως έχει καταγράψει ο Πλάτωνας, αναφέροντας το γεγονός της συναναστροφής του Σωκράτη με τον Ζήνων της Ελέας ( 495-430 π.Χ.) και τον Παρμενίδη (515 π.Χ.) στα ταξίδια τους στην Αθήνα, τα οποία έλαβαν χώρα κατά πάσα πιθανότητα περίπου το 450 π.Χ.
Η συνέχεια >>> capital.gr
1 σχόλιο:
Μπορεί το άρθρο να έχει την επικεφαλίδα "Αναζητώντας την αλήθεια", αλλά περιέχει κάποιες αναλήθειες.
1)Αναφέρεται : «επηρρεάστηκε έντονα από τον Πλάτωνα». Ο Πλάτωνας δεν επηρέασε τον Σωκράτη, αντίθετα επηρεάστηκε απ’ αυτόν, γιατί ο Σωκράτης υπήρξε δάσκαλος του Πλάτωνα.
2)Επίσης αναφέρεται: «Η θεϊκή φωνή ήταν εκείνη που άκουγε ο Σωκράτης σε σημαντικές στιγμές στη ζωή του.» Δεν υπήρξε θεϊκή φωνή που άκουγε ο Σωκράτης. Είχε μια εσωτερική παρόρμηση που τον κατεύθυνε, γνωστή ως “δαιμόνιον του Σωκράτους”. Το σωκρατικό δαιμόνιο ήταν πάντα αποτρεπτικό, σε κάτι που δεν έπρεπε να γίνει, ποτέ δεν υπήρξε προτρεπτικό. Οι δαίμονες για την εποχή του Σωκράτη ποτέ δεν υπήρξαν θεότητες. Ήσαν οντότητες μεταξύ θεών και ανθρώπων και ενεργούσαν σαν αγγελιοφόροι των θεών, κάτι σαν τους αγγέλους της χριστιανικής παράδοσης. Για τους εραστές της γνώσης, σε λίγες μέρες θα δημοσιεύσω ένα άρθρο που θα αναφέρεται στους δαίμονες κατά την αρχαιοελληνική εκδοχή και το δαιμόνιον του Σωκράτη με βάση τα όσα έγραψαν οι Πλάτωνας και τον Πλούταρχος.
3)Αναφέρεται: «Ο Μίλητος και ο Λύκων κατηγόρησαν τον Σωκράτη». Πρώτα απ’ όλα το πρώτο όνομα δόθηκε λανθασμένα και οι Αθηναίοι που τον κατηγόρησαν δεν ήσαν δύο αλλά τρεις. Ο Μέλητος, ο Άνυτος και ο Λύκων, έσυραν τον Σωκράτη στο δικαστήριο με την κατηγορία: «Ο Σωκράτης είναι ένοχος και γιατί διαφθείρει τους νέους και γιατί δεν πιστεύει τους θεούς που πιστεύει ο τόπος, αλλά και γιατί μας φέρνει άλλες, καινούργιες θεότητες».
Σε όλα τα συγγράμματα του Πλάτωνα φαίνεται ο σεβασμός του Σωκράτη στις θεότητες που αποδέχονταν οι Αθηναίοι.
Δημοσίευση σχολίου