Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Γιατί ΔΕ θα φύγω…

Αντιγραφέας

Απόψε διάβασα την αρκετά συγκινητική μαρτυρία μιας παλιάς μου καθηγήτριας που πλέον μένει στο εξωτερικό μόνιμα. Ορμώμενη από την επικαιρότητα έκανε λόγο για τους λόγους που έφυγε από την Ελλάδα, και τον πόνο που πράγματι μας προκαλεί αυτός ο τόπος, ακόμη και από μακριά. Με πυροδότησε να γράψω τα παρακάτω λόγια, γιατί τις τελευταίες μέρες έχει μαυρίσει η ψυχή μου από τα τεκταινόμενα, και περισσότερο ακόμη έχει μαυρίσει από την ηττοπάθεια και την μοιρολατρία που διακρίνω γύρω μου.
Τον τελευταίο καιρό έχω αναρτήσει πολλά, πάρα πολλά ίσως, σχόλια, πολλούς συνδέσμους, πολλές οργισμένες δηλώσεις σχετικά με τα τεκταινόμενα. Καθηλωμένη καθώς είμαι πολλές ώρες της ημέρας μπροστά στον
υπολογιστή, είναι ο τρόπος μου να ξεσπάω όταν δεν μπορώ να είμαι στο Σύνταγμα.
Το Σύνταγμα. Πολλοί γνωστοί, φίλοι και συγγενείς μου έχουν εκφράσει τον σκεπτικισμό τους, τις αμφιβολίες του και τους φόβους τους σχετικά με "την πλατεία" και το/τα κινήμα/τα της. Ακόμη περισσότεροι, όσοι με γνωρίζουν δηλαδή καλά, απορούν που δεν έχω ήδη πάρει των ομματιών μου και δεν έχω επανεγκατασταθεί στο Λονδίνο. Στο κάτω κάτω, εκεί τα πτυχία μου αναγνωρίζονται, θα μπορούσα να είχα μια πανεπιστημιακή θέση, καλύτερες προοπτικές, κλπ, κλπ, κλπ. Και στο φινάλε, είμαι μισή Αγγλίδα κι έζησα εκεί τη μισή μου ζωή. Που τον βρήκα τόσο πατριωτισμό πια;
Χμμ. Πρωτίστως χρωστάω το μεγαλύτερο ευχαριστώ στη ΜΗΤΕΡΑ μου την Ελληνίδα. Γλώσσα μου έδωσε Ελληνική. Και ήταν ένας σφοδρός, κεραυνοβόλος, έρωτας ζωής μόλις, παιδάκι με μητρική (τότε) γλώσσα τα Αγγλικά, παλεύοντας να τα καταφέρω στην Α' Δημοτικού, συνειδητοποίησα ότι αν καταλάβαινες ορθογραφία, μπορούσες να καταλάβεις και τη σημασία της λέξης κι ας έμοιαζε άγνωστη. Σ' ευχαριστώ μαμά.
Πολλά μπορούσα ακόμη να γράψω γι' αυτή τη γλώσσα, για τα παιδικά μου χρόνια και πως αποτυπώθηκε ανεξίτηλα στην καρδιά μου η Ελλαδίτσα, αλλά παρεκτρέπομαι. Στο θέμα μου λοιπόν.
Επίσης έχω κουραστεί από το τροπάριο τύπου "καλά να πάθουμε, είμαστε μπανανία, είμαστε Τουρκόσποροι, παραξοδευτήκαμε και τώρα καιρός να συμμορφωθούμε, κλπ κλπ κλπ". Θα μου πείτε, εθελοτυφλείς;

Η συνέχεια >>> εδώ …VAGIAblog

Δεν υπάρχουν σχόλια: