Σύζυγοι και τέκνα του Δία: ii. Θέμιδα- Ώρες- Μοίρες

[[ δαμ-ων ]]

Μοίρες

Μετά από τις Ώρες, ο Δίας απόχτησε από τη Θέμιδα τις Μοίρες, τις δυνάμεις που έβαζαν σε τάξη τη ζωή των ανθρώπων. Ο Αισχύλος μας λέει:

« Ω! Μοίρες αδερφές μου, κυβερνήτρες

θεές, που μπαίνετε σε κάθε σπίτι,

μοιράζοντας σωστά ό,τι πρέπει

κι ο ίσκιος σας παντού βαραίνει

την πάσαν ώρα, εσείς οι τιμημένες

πιότερο απ’ όλους τους θεούς. » ( Αισχύλος, “Ευμενίδες”, 961- 967)

Ο Βοιωτός ποιητής της “Θεογονίας” Ησίοδος, στην αρχή μας αναφέρει ότι οι Μοίρες είναι θυγατέρες της μαύρης Νύχτας:

« Γέννησε (η Νύχτα) και τις Μοίρες και τις Κήρες που τιμωρούνε ανελέητα,

την Κλωθώ, τη Λάχεση και την Άτροπο,

που δίνουν στους θνητούς όταν γεννιούνται το καλό και το κακό ».

Μοίρα, από το ρήμα μείρομαι (= παίρνω το μέρος που μου αναλογεί) με παθητική φωνή το είμαρμαι, σημαίνει το “μερίδιο” ή το “μερτικό” που μοιράζεται από ένα ολόκληρο μέρος σε πολλούς. Κατ’ επέκταση είναι το μερίδιο του καθενός στη ζωή, ο κλήρος, η τύχη, ο προορισμός, η ειμαρμένη, το πεπρωμένο, το ριζικό. Την ίδια σημασία έχει και η λέξη “αίσα”. Ο Δίας είχε την προσωνυμία μοιραγέτης, γιατί ήταν ο ηγεμόνας της μοίρας.

Αργότερα ο Ησίοδος παρουσιάζει τις Μοίρες ως κόρες του Δία και της Θέμιδας. Ο πατέρας τους, τους έχει παραχωρήσει «πλείστην τιμήν». Η Κλωθώ γνέθει το νήμα της ζωής. Η Λάχεση μοιράζοντας κλήρους καθορίζει τι «θα λάχει» στον καθένα. Ενώ η άτεγκτη και αδυσώπητη Άτροπος, σαν έρθει η ώρα του καθενός, του κόβει το νήμα της ζωής:

« ……………………… κι εκεί θα πάθει τότε

όσα το γραφτό κι οι βαριές Μοίρες του έχουν κλώσει,

όταν ερχόταν στη ζωή και μάνα τον γεννούσε. » (Όμηρος, “Οδύσσεια”, ραψ. η΄ 196- 198)

Η συνέχεια >>> VAGIAblog