Ο οβολός του Έλληνα στον Χάρο του ΔΝΤ και της Ε.Ε.

[[ δαμ- ων ]]

Στην ελληνική μυθολογία, ο Χάρων (ή Χάρος ) ήταν ο πορθμέας του Άδη. Μετέφερε με τη βάρκα του τους πρόσφατα αποθανόντες από τη μια όχθη του ποταμού Αχέροντα στην άλλη, όπου βρισκόταν η είσοδος του Άδη. Οι νεκροί έπρεπε οπωσδήποτε να πληρώσουν στον Χάροντα έναν οβολό για τα ναύλα. Γι' αυτό οι συγγενείς τον τοποθετούσαν πάντα κάτω από τη γλώσσα των νεκρών σωμάτων πριν τα ενταφιάσουν, για να έχει να πληρώσει ο νεκρός πριν περάσει την πύλη του Άδη. Όσοι δεν είχαν να πληρώσουν ήταν καταδικασμένοι να περιπλανιούνται στις όχθες του Αχέροντα για εκατό χρόνια.

Η παράδοσή μας διατήρησε αυτή τη συνήθεια μέχρι σήμερα, όπου σε πολλά μέρη της Ελλάδας συνηθίζεται να βάζουν την τσέπη του νεκρού κέρματα για να τα δώσει στον Χάρο.

Στο έργο του Λουκιανού, “Νεκρικοί Διάλογοι”, ο κυνικός φιλόσοφος Μένιππος αναφέρεται ως ο μόνος που διέσχισε ποτέ τον Αχέροντα χωρίς να πληρώσει τον οβολό αφού δεν είχε. Στον διάλογο αυτόν εμφανίζεται για πρώτη φορά και η ρήση «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος».

Ο διάλογος που μας ενδιαφέρει έχει τίτλο “Χάρωνος και Μενίππου”, τον οποίο και παραθέτουμε:

[[ Η βάρκα του Χάρωνος φτάνει στην όχθη της Αχερουσίας. Οι νεκροί βγαίνουν ένας- ένας και πληρώνουν το ναύλο τους (έναν οβολό) στο Χάροντα και χάνονται δεξιά. Τελευταίος βγαίνει ο Μένιππος, που πάει να φύγει χωρίς να πληρώσει. Ο Χάρων τον πιάνει από τον ώμο:

ΧΑΡΩΝ: Πλήρωσε τα ναύλα, καταραμένε.

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Φώναξε, Χάρων, αν αυτό σου αρέσει.

ΧΑΡΩΝ: Πλήρωσε σου λέω, που σε μεταφέραμε.

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Δεν μπορείς να πάρεις από έναν που δεν έχει.

ΧΑΡΩΝ: Υπάρχει άνθρωπος χωρίς τον οβολό του;

Η συνέχεια >>> VAGIABLOG