[[ δαμ- ων ]]
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τη ζωή μας με ένα κερί. Τη στιγμή που γεννιόμαστε ανάβει η φλόγα της ζωής μας. Τη στιγμή του θανάτου μας σβήνει. Το χρονικό διάστημα που φωτίζει η φλόγα του, το ονομάζουμε επίγεια ζωή. Αλλά όλα τα κεριά δεν είναι ίδια. Έχουμε τα απλά κεριά, έχουμε και τις χρωματιστές και στολισμένες λαμπάδες. Άλλα κεριά είναι μικρά και άλλα μεγάλα. Έτσι και οι ζωές μας δεν είναι ίδιες. Άλλοι είναι φτωχοί- ταπεινά κεριά, κι άλλοι πλούσιοι- φανταχτερές λαμπάδες. Άλλων κεριών η φλόγα διαρκεί λίγο κι άλλων πολύ. Κάποια κεριά με ένα φύσημα του αέρα, χωρίς να υπολογίζει αν είναι μικρά κεριά ή μεγάλες χρωματιστές λαμπάδες, σβήνουν αναπάντεχα.
Αφορμή για τους σημερινούς στοχασμούς θα δώσει η ιστορία των τεσσάρων κεριών. Δεν σχετίζονται με τη διάρκεια της ζωής. Σχετίζονται με τέσσερα αγαθά, που είναι απαραίτητα στον άνθρωπο για να ζήσει αρμονικά τη ζωή του. Τα αγαθά αυτά δεν είναι τα πολλά χρήματα, η μεγάλη ακίνητη περιουσία, η ξακουστή φήμη και η ζηλευτή θέση εργασίας. Είναι άυλα αγαθά: η ειρήνη, η πίστη, η αγάπη και η ελπίδα. Τέσσερα αγαθά που τα θεωρούμε δευτερεύοντα, δίνοντας πρωταρχική σημασία στα υλικά μόνον αγαθά. Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια είχε διατυπωθεί το ερώτημα: «τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Ματθαίος, ιστ΄, 26) Tην απάντηση την δίνει ο καθένας μας μόνος του ανάλογα με το πώς φροντίζει να φωτίζουν τη ζωή του τα τέσσερα κεριά.
H συνέχεια >> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου